Woda słodka
Woda słodka – woda zawierająca stosunkowo niewielkie ilości soli. Może być różnorako definiowana. W klasyfikacji wód ze względu na zawartość związków mineralnych wodą słodką nazywa się wodę zawierającą od 100 do 500 mg/l związków mineralnych[1]. Według jednej z klasyfikacji wód podziemnych za wody słodkie (niskozmineralizowane, zwykłe) uważane są wody o zawartości substancji mineralnych poniżej 1 g/l[2]. W innych systemach może chodzić o zasolenie poniżej 0,5‰. Całość wody słodkiej na kuli ziemskiej pochodzi z procesów parowania i skraplania (ewentualnie resublimacji).
Dostęp do wody słodkiej jest czynnikiem warunkującym życie i przetrwanie wielu gatunków roślin i zwierząt (w tym człowieka). Człowiek może pić tylko wodę słodką (zarówno woda morska, jak i woda brachiczna nie mogą być spożywane w bezpośredniej postaci) pozyskując ją z wód powierzchniowych lub podziemnych.
Podziemne wody słodkie mogą być dzielone na ultrasłodkie M<0,01 g/dm³, słodkie 0,01≤M<0,5 g/dm³ i akratopegi 0,5≤M<1,0 g/dm³[2].
Porównanie z wodą morską
Wody słodkie poza ilością rozpuszczonych soli różnią się od wody morskiej także składem chemicznym. W wodzie morskiej dominują chlorki, które w wodzie słodkiej występują w ilościach znikomych, a za to dominują węglany. Najważniejszym z nich, stanowiącym około 60% wszystkich rozpuszczonych ciał stałych, jest węglan wapnia.
| Sole mineralne w wodzie morskiej i słodkiej za Lityńskim 1952 | |||
|---|---|---|---|
| wody | chlorki % | siarczany % | węglany % |
| woda morska (oceaniczna) | 88,7 | 10,8 | 0,4 |
| woda słodka (rzeczna) | 6,9 | 13,2 | 79,9 |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Andrzej Sadurski, Wody mineralne i lecznicze, pgi.gov.pl
- ↑ a b Wojciech Ciężkowski, Andrzej Zuber: Wody słodkie i mineralne. W: Hydrologia regionalna Polski. Bronisław Paczyński, Andrzej Sadurski (red.). T. 1: Wody słodkie. Warszawa: Państwowy Instytut Geologiczny, 2007, s. 53. ISBN 978-83-7538-168-9.