Wodzowie Dúnedainów

Wodzowie Dúnedainów – władcy ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Informacje na ich temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.

  • W angielskim oryginale – Chieftains of the Dúnedain of the North / Chieftains of the North / Chieftains of the Dúnedain
  • Przekład Marii Skibniewskiej – Wodzowie Dúnedainów Północy / wodzowie północy / Wodzowie Dúnedainów
  • Przekład Jerzego Łozińskiego – Naczelnicy Dúnedainów Północy / Naczelnicy Północy / Naczelnicy Dúnedainów
  • Przekład Marii i Cezarego Frąców – Wodzowie Dúnedainów Północy / Wodzowie Północy / Wodzowie Dúnedainów

Historia wodzów Dúnedainów

Wodzowie Dúnedainów byli kontynuatorami rodu królów Arthedainu, Linii Północnej, której protoplastą był Isildur. Tytuł Wodza pierwszy przybrał Aranarth (po śmierci swego ojca Arvedui, ostatniego władcy Arthedainu), ponieważ cały obszar dawnego Arnoru był spustoszony, a Dúnedainowie ulegli rozproszeniu i było ich stosunkowo niewielu. Wszyscy kolejni Wodzowie nie zrezygnowali jednak z dawnych roszczeń do władzy nad całym Północnym Królestwem (pamiętali również o tym, że mają prawa do tronu Gondoru). Wyrazem tego było utrzymanie tradycji w nadawaniu imion, które zawsze rozpoczynał przedrostek Ar(a) – królewski[1]. Ostatni Wódz, Aragorn II, walczył w Wojnie o Pierścień i po pokonaniu Saurona zjednoczył na nowo Arnor i Gondor.

Wszyscy następcy Aranartha dowodzili Strażnikami Północy. Posiadali też zdolność uzdrawiania ludzi. Jako potomkowie Elendila mieli prawo do korzystania z palantírów. Dziedzictwo ich rodu (Elendilmir, resztki Narsila, berło Annúminas i pierścień Barahira) przechowywane było przez Elronda w Rivendell. Tam też wychowywali się wszyscy synowie Wodzów, począwszy od Arahaela. Czas życia skracał im się wolniej, niż Dúnedainom z Gondoru[2].

Istnienie linii Wodzów utrzymywane było w tajemnicy, z obawy przed Sauronem.

Ich pełny tytuł brzmiał Wodzowie Dúnedainów Północy. Zwano ich też Wodzami Północy. Informacje o nich czerpiemy z Dodatku A załączonego do Powrotu króla[3].

Wszystkie imiona Wodzów Dúnedainów pochodzą z sindarinu.

Lista Wodzów Dúnedainów

Aranarth

Był pierwszym Wodzem Dúnedainów, najstarszym synem Arvedui, króla Arthedainu. Zmarł w 2106 roku TE. Gdy Czarnoksiężnik z Angmaru podbił Arthedain (1974 rok), uciekł wraz z braćmi do Lindonu. Najpewniej walczył w bitwie pod Fornostem (w 1975 roku). Rok później przyjął tytuł Wodza Dúnedainów, ponieważ zginął jego ojciec, królestwo przestało istnieć, a jego ludność uległa rozproszeniu. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 130 lat.

Imię Aranarth pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Królewski kraj[4].

Arahael

Był drugim Wodzem Dúnedainów, synem Aranartha I. Urodził się w 2012, zmarł w 2177 roku TE. Wychowywał się, jak wszyscy dziedzice Isildura, w Rivendell. Wodzem został w 2106 roku.

Aranuir

Był trzecim Wodzem Dúnedainów, synem Arahaela. Wodzem został w 2177 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 70 lat. Zmarł w 2247 roku.

Aravir

Był czwartym Wodzem Dúnedainów, synem Aranuira. Wodzem został w 2247 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 72 lata. Zmarł w 2319 roku.

Aragorn I

Był piątym Wodzem Dúnedainów, synem Aravira. Wodzem został w 2319 roku TE. Piastował tę godność przez zaledwie 8 lat. Zginął rozszarpany przez wilki w 2327 roku.

Imię Aragorn pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Królewskie drzewo[5].

Nie należy mylić tej postaci z inną – Aragonem II, członkiem Drużyny Pierścienia.

Araglas

Był szóstym Wodzem Dúnedainów, synem Aragorna I. Wodzem został w 2327 roku TE. Piastował tę godność aż do końca swego życia, przez 118 lat. Zmarł w 2455 roku.

Arahad I

Był siódmym Wodzem Dúnedainów, synem Araglasa. Wodzem został w 2455 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 68 lata. Zmarł w 2523 roku. Za jego czasów orkowie wznowili swe napady i zaczęli utrudniać podróże przez Góry Mgliste.

Aragost

Był ósmym Wodzem Dúnedainów, synem Arahada I. Wodzem został w 2523 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 65 lat. Zmarł w 2588 roku.

Aravorn

Był dziewiątym Wodzem Dúnedainów, synem Aragosta. Wodzem został w 2588 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 66 lat. Zmarł w 2654 roku.

Arahad II

Był dziesiątym Wodzem Dúnedainów, synem Aravorna. Wodzem został w 2654 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 65 lat. Zmarł w 2719 roku.

Arassuil

Był jedenastym Wodzem Dúnedainów, synem Arahada II. Wodzem został w 2719 roku TE. Piastował tę godność do końca życia, przez 65 lat. Zmarł w 2784 roku. Za jego czasów (od 2740 roku) orkowie zaczęli napadać na Eriador i Strażnicy Północy musieli toczyć z nimi ciężkie walki. Stan ten nie zmienił się przez długi czas.

Arathorn I

Był dwunastym Wodzem Dúnedainów, synem Arassuila. Wodzem został w 2784 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 64 lata. Zmarł śmiercią gwałtowną w bliżej nieznanych okolicznościach w 2848 roku. Być może poległ w walce z orkami.

Imię Arathorn pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Królewski orzeł lub Królewski korzeń.

Argonui

Był trzynastym Wodzem Dúnedainów, synem Arathorna I. Wodzem został w 2848 roku TE. Piastował tę godność do końca swego życia, przez 64 lata. Zmarł w 2912 roku.

Imię Argonui pochodzi z sindarinu i (prawdopodobnie) znaczy w tej mowie Królewski kamień[6].

Arador

Był czternastym Wodzem Dúnedainów, synem Argonui. Wodzem został w 2912 roku TE. Piastował tę godność przez 18 lat. Zginął, gdy wpadł w zasadzkę górskich trollów na Zimnych Polach w 2930 roku[7].

Arathorn II

Był piętnastym Wodzem Dúnedainów, synem Aradora. Urodził się w 2873 roku TE. W 2929 roku zaślubił Gilraenę. Rok później został Wodzem. Piastował tę godność przez zaledwie 3 lata (najkrócej ze wszystkich Wodzów). Zginął w potyczce z orkami, gdy strzała jednego z przeciwników przebiła mu oko[8].

Imię Arathorn pochodzi z języka sindarin i znaczy w tej mowie Królewski orzeł lub Królewski korzeń.

Wspominają o nim bohaterowie Władcy Pierścieni, zwykle w zwrocie mówiącym o jego synu (Aragorn, syn Arathorna).

Aragorn II

Był szesnastym i ostatnim Wodzem Dúnedainów, synem Arathorna II. Urodził się w 2931 roku TE, Wodzem został dwa lata później. 1 maja 3019 roku został koronowany na króla Odnowionego Królestwa Gondoru i Arnoru[9].

Przypisy

  1. ↑ Od Marvegila królowie na Fornoście znów zaczęli rościć sobie prawo do władzy nad całym Arnorem i do imion swych dodawali przedrostek „ar” na znak tych roszczeń. J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni, s. 400.
  2. ↑ Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia, ss. 261 – 262.
  3. ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni, ss. 400, 407 – 409.
  4. ↑ Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia, s. 27.
  5. ↑ Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia, s. 25.
  6. ↑ Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia, s. 29.
  7. ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni, s. 429.
  8. ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni, s. 430.
  9. ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni, s. 491.

Bibliografia