Wojciech Czarnowski

Wojciech Czarnowski (ur. 25 kwietnia 1940 w Ciborach-Krupach[1], zm. 5 sierpnia 2019 w Warszawie[2]) – polski ksiądz rzymskokatolicki, organizator i proboszcz Parafii Miłosierdzia Bożego w Warszawie, opiekun inicjatyw środowisk niezależnych w latach 80., inicjator działalności charytatywnej.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął w 1963[1]. Pracował kolejno jako wikariusz w Lubochni[3], parafii św. Wawrzyńca w Kutnie[4], parafii Opatrzności Bożej w Warszawie-Wesołej (1966-1968)[5] oraz w duszpasterstwie akademickim przy kościele św. Anny w Warszawie[4]. Od 1973 organizował duszpasterstwo przy zniszczonym od czasu II wojny światowej kościele przy ul. Żytniej w Warszawie, doprowadził do odbudowy tego kościoła, konsekrowanego w 1974, w 1980 został pierwszym proboszczem nowo erygowanej parafii Miłosierdzia Bożego[6].

W latach 80. udostępnił przestrzeń kościelną na działania kultury niezależnej oraz niezależne inicjatywy społeczno-polityczne. Odbyły się tam wystawy Znak Krzyża (1983 – przygotowana przez Janusza Boguckiego i Ninę Smolarz, Niebo nowe, ziemia nowa? (1985 – przygotowana przez Marka Rostworowskiego), Droga świateł – spotkania ekumeniczne (1987 – przygotowana przez Janusza Boguckiego i Ninę Smolarz)[7][8], a także wydarzenia w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej (1983-1985)[4] oraz wystawy z cyklu Obecność prezentujące prace warszawskich artystów plastyków, organizowane przez Magdalenę Hniedziewicz, Macieja Gutowskiego i Jerzego Puciatę[9]. W 1985 Andrzej Wajda wystawił tam sztukę Wieczernik Ernesta Brylla[10]. W maju 1987 odbyło się międzynarodowe seminarium Porozumienia helsińskie a prawa człowieka, organizowane przez Ruch Wolność i Pokój[11]. W grudniu 1988 ogłoszono powstanie Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie[12].

Angażował się także w działalność charytatywną. W 1990 stworzył Ośrodek Charytatywny "Tylko z Darów Miłosierdzia", w ramach którego działały domy, jadłodajnie i łaźnia dla bezdomnych[4]. Funkcję proboszcza pełnił do 1997[4].

W 1996 otrzymał nagrodę "Bóg zapłać" przyznawaną przez środowisko pisma Powściągliwość i Praca[13]. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[14].

Przypisy

  1. ↑ a b Duchowieństwo diecezjalne oraz członkowie męskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego 2001, wyd. Apostolicum, Ząbki 2002, s. 96
  2. ↑ Warszawa: zmarł ks. Wojciech Czarnowski, animator podziemnej kultury i opiekun ubogich
  3. ↑ Paweł Kęska Dom parafian. Niedokończony wywiad z ks. Wojciechem Czarnowskim
  4. ↑ a b c d e Zmarł ks. Wojciech Czarnowski, animator podziemnej kultury, opiekun ubogich
  5. ↑ Wojciech Czarnowski. nekrolog
  6. ↑ E-przewodnik po Dzielnicy Wola. Zabytki wolskie: Kościół Miłosierdzia Bożego i świętej Faustyny. [dostęp 2019-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-10)].
  7. ↑ Dorota Jarecka Janusz Bogucki, polski Szeeman?
  8. ↑ Agnieszka Gralińska-Toborek Plastyka w Kościele w latach 1981-1989. Trwałe przymierze czy epizod?, w: Pamięć i Sprawiedliwość, nr 4 (7) z 2005, s. 190
  9. ↑ Hugon Bukowski Żytnia. Kto o tym pamięta
  10. ↑ Jan Żaryn Kultura niezależna w Kościele katolickim w Polsce 1981-1989, w: Kościół i kultura w latach osiemdziesiątych XX wieku. Doświadczenia warszawskie, wyd. Katowice-Warszawa 2011, s. 25
  11. ↑ Monika Litwińska WiP kontra PRL. Ruch Wolność i Pokój 1985-1989, wyd. Wysoki Zamek, Kraków 2015, s. 327, 330
  12. ↑ Andrzej Friszke Komitet Obywatelski. Geneza i historia, w: Komitet Obywatelski przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. Stenogramy posiedzeń 1987–1989, wyd. Rosner & Wspólnicy, Warszawa 2006 s. 46
  13. ↑ "Bóg zapłać" po raz dziewiętnasty
  14. ↑ Order Odrodzenia Polski dla śp. ks. Wojciecha Zygmunta Czarnowskiego

Linki zewnętrzne

Sanktuarium św. Faustyny w Warszawie Ks. Wojciech Czarnowski (1940-2019) [https://www.youtube.com/watch?v=H5r7mYVQXqc]