Wojciech Czuchnowski

Wojciech Czuchnowski
Pełne imię i nazwisko

Wojciech Janusz Czuchnowski

Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1964
Zgierz

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Narodowość

polska

Pracodawca

Gazeta Wyborcza
(od 2002)

Małżeństwo

Agnieszka Czuchnowska

Wojciech Janusz Czuchnowski (ur. 4 listopada 1964 w Zgierzu)[1] – polski dziennikarz i publicysta.

Życiorys

Studiował filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim, lecz studia przerwał w trakcie V roku.

W latach 1987–1989 pracował w wydawnictwach niezależnych w Krakowie (Arka, Tumult, Świat).

W latach 1990–1995 pracował dla Czasu Krakowskiego; w roku 1995 dla Gazety Krakowskiej; w latach 1995–1997 dla Super Expressu (Kraków, Warszawa); w latach 1998–1999 dla Życia (Warszawa); w roku 2000 dla Dziennika Polskiego; w latach 2000–2002 dla Przekroju i ponownie dla Życia; od 2002 roku do dzisiaj dla Gazety Wyborczej (Kraków, Warszawa). W latach 1999–2000 pracował w MSWiA jako urzędnik przy Oświęcimskim Rządowym Programie Strategicznym.

W styczniu 2015 Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało Wojciechowi Czuchnowskiemu i Piotrowi Stasińskiemu tytuł Hieny Roku w związku z wypowiedziami dotyczącymi protestu w siedzibie Państwowej Komisji Wyborczej 20 listopada 2014[2]. W obronie Czuchnowskiego i Stasińskiego serwis wyborcza.pl opublikował listy otwarty, który podpisało ponad 85 dziennikarzy z różnych redakcji[3]. 3 lutego zarząd SDP w wydanym oświadczeniu zawiesił swoją decyzję o antynagrodzie dla Czuchnowskiego (dla Stasińskiego utrzymał)[4], co według słów prezesa SDP oznacza, że „...Czuchnowski nie jest wskazany jako laureat antynagrody Hiena Roku 2014”[5].

Wraz z Judytą Watołą i Jackiem Brzuszkiewiczem został laureatem nagrody Grand Press 2020 w kategorii Dziennikarstwo śledcze za cykl „Zdemaskowani”, „Respiratory od handlarza bronią”, „Lewe respiratory pod osłoną służb”[6].

Mieszka w Krakowie i Warszawie. Był żonaty z Agnieszką Czuchnowską (zmarła 25 maja 2022r)[7], ma troje dzieci.

Publikacje

Przypisy

  1. ↑ Komisja Śledcza do zbadania sprawy zarzutu nielegalnego wywierania wpływu przez członków Rady Ministrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy Policji, Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prokuratorów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru sprawiedliwości w celu wymuszenia przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w związku z postępowaniami karnymi oraz czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi w sprawach z udziałem lub przeciwko członkom Rady Ministrów, posłom na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i dziennikarzom, w okresie od 31 października 2005 roku do 16 listopada 2007 roku /nr 125/, orka.sejm.gov.pl, 23 listopada 2010 [dostęp 2018-12-22].
  2. ↑ Hiena Roku 2014 dla Stasińskiego i Czuchnowskiego, Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, 30 stycznia 2015 [dostęp 2015-01-30].
  3. ↑ Przyznanie „Hieny Roku” odbyło się z naruszeniem dziennikarskich standardów [LIST OTWARTY], Wyborcza.pl, 2 lutego 2015 [dostęp 2015-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-02].
  4. ↑ SDP: zawieszamy decyzję o Hienie Roku dla Czuchnowskiego, Press, 3 lutego 2015 [dostęp 2015-02-03].
  5. ↑ Beata Goczał, Krzysztof Skowroński: nie będziemy przepraszać Czuchnowskiego, Wirtualnemedia.pl, 4 lutego 2015 [dostęp 2015-02-04].
  6. ↑ Znamy laureatów Grand Press 2020. Dziennikarze Onetu nagrodzeni, Onet.pl, 8 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-09].
  7. ↑ Widziałem, jak rodzi się mafia, Onet.pl, 22 września 2006 [dostęp 2015-02-04].
  8. ↑ Kret w Watykanie, Wydawnictwo Agora, 3 października 2013 [dostęp 2014-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-08].
  9. ↑ Wojciech Czuchnowski, Tomasz Turowski. Wyznania szpiega PRL w Watykanie, Wyborcza.pl, 26 września 2013 [dostęp 2014-01-08].