Wojciech Dobiecki (1782–1862)

Wojciech Dobiecki

Wojciech Rudolf Dobiecki

generał
Data urodzenia	1780
Data śmierci	1862
Przebieg służby
Lata służby	1798-1813, 1830-1831
Siły zbrojne	Legiony Polskie Armia Księstwa Warszawskiego Armia Królestwa Polskiego
Jednostki	Legia Naddunajska
Główne wojny i bitwy	Wojny napoleońskie Inwazja na Rosję Powstanie listopadowe

Wojciech Dobiecki (ur. 17 kwietnia 1780, zm. 1862) – generał, uczestnik wojen napoleońskich i powstania listopadowego. Brat gen. Wincentego Dobieckiego.

Życiorys

Urodził się 17 kwietnia 1780 roku, natomiast miejsce jego urodzenia nie jest pewne. Mógł urodzić się w miejscowości: Chełmce, Chełmo, Łopuszno lub Szewce^[1]. Służbę wojskową rozpoczął w 1798 w Legii Naddunajskiej. Później w Legii gen. Jana Henryka Dąbrowskiego we Włoszech. Odbył kampanie: włoską, hiszpańską i pruską, gdzie został ciężko ranny w głowę.

Po powrocie do kraju w 1807 wszedł do Armii Księstwa Warszawskiego. W 1809 walczył przeciwko Austriakom. W 1812 wziął udział w inwazji na Rosję. W 1813 wziął dymisje w stopniu pułkownika. Założył rodzinę i zamieszkał w Pęczelicach, majątku ziemskim należącym do jego drugiej żony Anny z Niemiryczów^[2].

Po wybuchu powstania listopadowego powrócił do służby. W styczniu 1831 generał ordynator armii powstańczej. Mimo olbrzymich trudności i złego stanu zdrowia sprostał obowiązkom. Po upadku powstania emigrował do Elbląga. Później powrócił do kraju i do Pęczelic, gdzie napisał „Wspomnienia wojskowe”, których część opublikowano w 1859 roku^[3].

Przypisy

Bibliografia

• H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd. Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 1998.