Wojciech Fangor

Wojciech Fangor

Imię i nazwisko	Wojciech Bonawentura Fangor
Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1922 Warszawa
Data i miejsce śmierci	25 października 2015 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Ważne dzieła
Postaci Matka Koreanka
Odznaczenia

Praca Kucie kos (1954) eksponowana na wystawie stałej w Muzeum Warszawy

Mozaika w podziemiach Dworca PKP Warszawa Śródmieście z 1963

Wystawa prac Fangora, MCSW „Elektrownia”

Nagrobek Wojciecha Fangora na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Rzeźba Krzysztofa Bednarskiego

Wojciech Bonawentura Fangor (ur. 15 listopada 1922 w Warszawie, zm. 25 października 2015 tamże) – polski malarz, grafik, plakacista i rzeźbiarz.

Życiorys

Syn Konrada i Wandy z Chachłowskich^[1]. Po prywatnych studiach u Felicjana Kowarskiego i Tadeusza Pruszkowskiego otrzymał w 1946 roku zaocznie dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Na początku lat pięćdziesiątych tworzył obrazy zgodne z wymaganiami realizmu socjalistycznego, m.in. Matkę Koreankę (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie) i Postaci (Muzeum Sztuki w Łodzi).

W latach 1953–1961 był docentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

W okresie odwilży po śmierci Stalina odszedł od konwencji socrealizmu. Był współtwórcą polskiej szkoły plakatu. W 1958 wraz ze Stanisławem Zamecznikiem zaprezentował Studium przestrzeni – pierwszy environment w Polsce.

Był głównym twórcą op-artowych mozaik na dworcu Warszawa Śródmieście, kilkadziesiąt lat później uznanych za zabytek nieruchomy^[2].

W roku 1961 wyjechał z kraju, w latach 1964–1965 przebywał w Berlinie Zachodnim, 1965–1966 w Anglii, w roku 1966 zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. W okresie pobytu za granicą prowadził wykłady na wielu uczelniach artystycznych. Do Polski wrócił w roku 1999.

W 1970 roku, jako jedyny dotychczas polski artysta, miał indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. W latach 60. i 70. stworzył serię obrazów z charakterystycznymi kołami i falami, wywołujących efekty optyczne, podobne do uzyskiwanych w sztuce op-artu.

Od 1999 roku mieszkał około 60 km od Warszawy, we wsi Błędów^[3].

W 2007 roku opracował projekt końcowego wystroju 7 stacji II linii warszawskiego metra, które stały się największą światową podziemną galerią pop-artu^[4].

• 

  Podpis, ściana zatorowa, stacja Stadion Narodowy

• 

  Rondo ONZ

• 

  Nowy Świat-Uniwersytet

• 

  Centrum Nauki Kopernik

• 

  Dworzec Wileński

• 

  Rondo Daszyńskiego

• 

  Świętokrzyska

Zmarł 25 października 2015 w Warszawie. 3 listopada został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[5] (G-tuje-17)^[6].

Nagrody i odznaczenia

W 1952 roku otrzymał nagrodę państwową III stopnia za obrazy Matka Koreanka i Lenin w Poroninie^[7].

W 1954 roku, w 10. rocznicę Polski Ludowej, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[8].

W 2008 roku, przy okazji odsłonięcia pracy z cyklu Sygnatury w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[9].

W 2009 samorząd województwa mazowieckiego uhonorował Wojciecha Fangora Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie sztuk plastycznych^[10].

W 2001 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[11].

W 2014 roku został laureatem nagrody im. Jana Cybisa^[12].

Filmy

Jego twórczość z lat 60. do 90. została zaprezentowana w filmie dokumentalnym Fangor notatki z wystawy z 1991 roku produkcji TVP.

Bohater filmu dokumentalnego z 2009 roku pt. Polnische Plakat Kunst: Wojciech Fangor, będącego częścią cyklu dokumentalnego przedstawiającego sylwetki grafików polskiej szkoły plakatu.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wojciech Fangor w serwisie Culture.pl
• Galeria dzieł Wojciecha Fangora
• Wojciech Fangor w galerii plakatu filmowego Filmoteki Narodowej „Gapla”