Wojciech Fyda
pułkownik dyplomowany artylerii | |
Data i miejsce urodzenia | 12 kwietnia 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 7 maja 1944 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | 1 pułk artylerii, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Wojciech Fyda (ur. 12 kwietnia 1894 w Siołkowej, zm. 7 maja 1944 w Mauthausen) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, zastępca szefa Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej w latach 1926–1930[1], kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Absolwent II Gimnazjum w Nowym Sączu. Od 1913 do 1914 był studentem Studium Rolniczego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od sierpnia 1914 roku służył w Legionach Polskich. W 1915 roku jako ogniomistrz I batalionu Legionów. Szczególnie wyróżnił się walecznością 23 lutego 1916 roku w bitwie pod Kostiuchnówką.
Od listopada 1918 służył jako adiutant w Dowództwie Artylerii WP, a później adiutant 1 pułku artylerii polowej Legionów. Od 16 czerwca do 30 listopada 1919 był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Po czym otrzymał przydział służbowy na referenta w Oddziale IV Naczelnego Dowództwa WP.
W wojnie polsko-bolszewickiej sprawował funkcję szefa Oddziału II dywizji, grupy operacyjnej i armii. Po ustaniu działań wojennych od 2 stycznia do połowy września 1921 kontynuował naukę na I Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów przydzielony został do Inspektoratu Armii Nr 5, na stanowisko II referenta. Później był szefem wydziału w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym. W 1923 roku został szefem Oddziału III w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Następnie został szefem sztabu Dowództwa Obszaru Warownego „Gdynia”. W lipcu 1926 został przydzielony do Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP na stanowisko zastępcy szefa gabinetu[2]. 23 maja 1927 został przeniesiony do Biura dla prac Komitetu Obrony Państwa przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych na stanowisko referenta przy równoczesnym pełnieniu obowiązków zastępcy szefa Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP[3]. Z dniem 1 marca 1931 roku został przeniesiony z Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie na stanowisko dowódcy pułku[4].
Od 24 kwietnia 1936 do listopada 1939 był attaché wojskowym, morskim i lotniczym w Polskiej Ambasadzie w Paryżu (jednocześnie attaché wojskowy przy poselstwie RP w Brukseli z siedzibą w Paryżu)[5]
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Francji. W nieustalonych okolicznościach aresztowany przez Niemców i 22 kwietnia 1944 deportowany do obozu KL Mauthausen. Tam otrzymał numer więźniarski 64127. Później przez kilka dni przebywał w KL Mauthausen-Gusen, a następnie ponownie znalazł się w obozie macierzystym w bloku 16, gdzie zginął 7 maja 1944.
Awanse
- chorąży – 25 lutego 1916
- podporucznik – 1 listopada 1916
- porucznik
- kapitan
- major – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów artylerii
- podpułkownik – 23 stycznia 1928 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 9 lokatą w korpusie oficerów artylerii
- pułkownik – 21 grudnia 1932 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 3 lokatą w korpusie oficerów artylerii
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7508
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[7]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz 1 i 2 w 1922)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
- Odznaka „Za wierną służbę”
- Wielki Krzyż Oficerski Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)
- Komandor Orderu Wojskowego Aviz (Portugalia, 1931)[10]
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)
- Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
Przypisy
- ↑ Zbigniew Gnat-Wieteska. Garwolin. Gabinet Wojskowy Prezydenta. Rzeczypospolitej w latach 1926–1939, [w:] Niepodległość i Pamięć, 2006, Tom 13 , Numer 1 (22), s. 21.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 223.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 149.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 14.
- ↑ Nowy attaché wojskowy w Paryżu i Brukseli. „Wschód”, s. 7, Nr 11 z 10 maja 1936.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi w pracy na stanowisku zastępcy Szefa Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej”.
- ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 314)
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas. ordens.presidencia.pt. [dostęp 2015-05-13]. (port.).
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917, s. 38.
- Rocznik Oficerski Ministerstwa Spraw Wojskowych 1923, Warszawa 1923.
- Rocznik Oficerski Ministerstwa Spraw Wojskowych 1924, Warszawa 1924.
- Rocznik Oficerski Ministerstwa Spraw Wojskowych 1928, Warszawa 1928.
- Rocznik Oficerski Ministerstwa Spraw Wojskowych 1932, Warszawa 1932.
- CAW. Teczki personalne oficerów, Fyda Wojciech – teczka personalna, sygn. Ap. 1769/89/1361; CAW. Charakterystyki przydatności oficerów, Fyda Wojciech, sygn.I.340,1/229, s. 10; CAW. Wyższa Szkoła Wojenna, Wykaz absolwentów I promocji 1919–1921, sygn. I.340,1/202; CAW. Oddział II Sztabu Generalnego WP, Sprawozdanie attaché wojskowego Paryżu płk. W. Fydy za III kwartał 1938 r., sygn. I.303.4.7605; AAN. Ataszaty wojskowe, Raport attaché wojskowego w Paryżu płk. W. Fydy z 30 lipca 1936 r., t. 131, sygn. A. II; AAN. Sztab Generalny WP, Sprawozdanie attaché wojskowego w Paryżu płk. W. Fydy za II i III kwartał 1936 r., t. 215, sygn. 616.
- W. Chocianowicz, Dzieje 1 Pułku Artylerii Lekkiej Legionów Józefa Piłsudskiego, Londyn 1967, s. passim; idem, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969, s. passim.
- M. Leczyk, Polska i sąsiedzi. Stosunki wojskowe 1921–1939, Białystok 1997, s. 332; A. Pepłoński, Wywiad polski na ZSRR 1921–1939, Warszawa 1996, s. 206, 332; idem, Wywiad a dyplomacja II Rzeczypospolitej, Toruń 2004, s. 206–207.
- P. Stawecki, Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej, Wrocław-Warszawa-Kraków 1997, s. 29, 72, 153; idem, Attaché wojskowi Drugiej Rzeczypospolitej, Przegląd Historyczno-Wojskowy 2004, nr 2, s. 113.
- W. K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny A-F, t. 1, Warszawa 2005, s. 301.
- G. Płachciak, Zarys działalności informacyjnej i wywiadowczej ataszatu wojskowego w Paryżu w latach 1921–1939, [w:] Polski wywiad wojskowy 1918–1945, Toruń 2006, s. 243–246; Zbiory autora,
- J. Dębski, Oficerowie Legionów Polskich więźniami niemieckich obozów koncentracyjnych 1939–1945, (wersja elektroniczna; Zbiory autora, Korespondencja, Informacja e-mailowa z KZ-Gedenkstätte Mauthausen.
- Żołnierze Niepodległości. Wojciech Fyda. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
Media użyte na tej stronie
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Komandora Wojskowego Orderu Aviz
Złożenie listów uwierzytelniających królowi belgijskiemu Leopoldowi III przez posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego Polski w Belgii Michała Mościckiego 14 grudnia 1937 r. Poseł Michał Mościcki (drugi z lewej w pierwszym rzędzie) w towarzystwie attache wojskowego Polski w Paryżu płk. Wojciecha Fydy (pierwszy z lewej), generała Termonia (drugi z prawej w pierwszym rzędzie), mjr. Gustawa Łowczowskiego (pierwszy z prawej), sekretarza Poselstwa RP w Belgii Romana Szuyskiego (pierwszy z prawej w drugim rzędzie) i radcy handlowego Poselstwa RP w Belgii Leona Litwińskiego (drugi z prawej w drugim rzędzie) przed udaniem się na zamek w Brukseli w celu złożenia listów uwierzytelniających królowi Belgii Leopoldowi III. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-D-97
Płk Wojciech Fyda w czasie audiencji delegacji 6 pac u prezydenta RP Ignacego Mościckiego 10 kwietnia 1934 r. Od 24 kwietnia 1936 do listopada 1939 płk Wojciech Fyda był attaché wojskowym, morskim i lotniczym w Polskiej Ambasadzie w Paryżu i jednocześnie attaché wojskowym przy poselstwie RP w Brukseli z siedzibą w Paryżu.
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Zaprzysiężenie gabinetu Józefa Piłsudskiego. Członkowie gabinetu po zaprzysiężeniu. Widoczni m.in. szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP Stanisław Car (2. z lewej), minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego i wicepremier Kazimierz Bartel (w meloniku), szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP pułkownik Sergiusz Zahorski (2. z prawej), kapitan Tadeusz Nagórny (1. z lewej), dowódca 3 szwadronu 1 Pułku Szwoleżerów rtm. Kazimierz Jurgielewicz (1. z prawej), mjr Wojciech Fyda (3. z prawej). Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-A-1893-1
Baretka: Order Gwiazdy Rumunii (model 1877) – Oficer – Księstwo i Królestwo Rumunii.
Orzełek legionowy
Delegacja 6 Pułku Artylerii Ciężkiej na audiencji u prezydenta RP Ignacego Mościckiego; 10 kwietnia 1934 r. Widoczni od lewej: pułkownik Jan Głogowski, Ignacy Mościcki, pułkownik Wojciech Fyda, major Ignacy Schrage, kapitan Edward Reguła, podporucznik Tysi, starszy ogniomistrz Saban. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-A-1395