Wojciech Grochala
Data i miejsce urodzenia | 25 marca 1931 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 17 lutego 1982 |
wojewoda krośnieński | |
Okres | od 1 czerwca 1975 |
Przynależność polityczna | |
Następca | Stanisław Szczepański |
Odznaczenia | |
|
Wojciech Grochala (ur. 25 marca 1931 w Hucisku, zm. 17 lutego 1982 w Warszawie) – polski polityk, wojewoda krośnieński.
Życiorys
Urodził się 25 marca 1931 w Hucisku w rodzinie chłopskiej, syn Franciszka i Marii. Ukończył Liceum Pedagogiczne i został nauczycielem.
W latach 1947–1948 należał do Związku Walki Młodych, a w latach 1948–1956 do Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1951–1952 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Politycznej w Łodzi, a w latach 1955–1957 był słuchaczem Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie. Przez sześć lat służył w ludowym Wojsku Polskim.
Następnie pracował w Komitecie Centralnym Związku Młodzieży Socjalistycznej, Komendzie Ochotniczych Hufców Pracy. W latach 1960–1962 był przewodniczącym Zarządu Powiatowego ZMS w Sanoku, był także I sekretarzem Komitetu Powiatowego ZMS w Sanoku. W 1951 roku był kandydatem, a od 25 sierpnia 1952 roku należał do PZPR, w której został działaczem aparatu partyjnego. 4 maja 1953 został wybrany członkiem Komisji Rewizyjnej Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie[1]. Pełnił mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku kadencji 1961-1965[2].
Od 1 lutego do 30 września 1962 roku był sekretarzem ds. organizacyjnych KP PZPR w Sanoku, od 1 października 1962 roku do 12 października 1972 roku I sekretarzem KP PZPR w Brzozowie, od 13 października 1972 do 31 maja 1975 I sekretarzem Bieszczadzkiego KP PZPR w Lesku oraz równolegle od 11 listopada 1972 roku do 31 maja 1975 roku sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie.
Po zmianach w podziale administracyjnym PRL w 1975 pełnił urząd wojewody krośnieńskiego od 1 czerwca 1975[3] do 6 września 1977 roku. Równocześnie od 5 czerwca 1975 był członkiem Plenum oraz Egzekutywy KW PZPR w Krośnie. Później był kierownikiem Wydziału Ekonomicznego w CRZZ.
W trakcie kariery politycznej ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, uzyskując tytuł magistra praw. Od 1 stycznia 1981 roku był słuchaczem studiów doktoranckich na WAP w Warszawie.
Zmarł nagle 17 lutego 1982 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie 22 lutego 1982 (kwatera C37-8-8)[4]. Był żonaty, miał córki.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medale „Za zasługi dla obronności kraju”
- Złote odznaczenie im. Janka Krasickiego
- Srebrne odznaczenie im. Janka Krasickiego
- Odznaka „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego”
- Odznaczenia państwowe i resortowe
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)[5]
Przypisy
- ↑ III Rzeszowska Wojewódzka Konferencja Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej dokonała wyboru członków KW oraz Komisji Rewizyjnej. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 1, Nr 108 z 6 maja 1953.
- ↑ Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 181, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Wręczenie nominacji 36 wojewodom, Nowiny Rzeszowski. Organ Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Nr 124 (8322) [dostęp 1975-05-31] .
- ↑ Lista pochowanych. Wojciech Grochala. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 1 (70) z 1-15 stycznia 1977.
Bibliografia
- Tow. Wojciech Grochala nie żyje. Nekrologi. „Nowiny”, s. 2, Nr 35 z 18 lutego 1982.
- Wojciech Grochala. Nekrolog i kondolencie. „Nowiny”, s. 2, Nr 36 z 19-21 lutego 1982.
- Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Wojciech Grochala. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-08-10].
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnej Odznaki im. Janka Krasickiego
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” przyznana Aleksandrowi Rybickiemu (1978). Źródło: Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. "Odznaczenia Aleksandra Rybickiego z okresu międzywojennego i PRL i legitymacje" (zespół 11, sygn. 83).
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka Złotej Odznaki im. Janka Krasickiego
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".