Wojciech Kętrzyński (1918–1983)
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1918 |
|---|---|
| Data śmierci | 2 lipca 1983 |
| Poseł VIII kadencji Sejmu PRL | |
| Okres | od 23 marca 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
_2r_BAR.svg){kind=small}  | |
Wojciech Kętrzyński (ur. 1 maja 1918 w Warszawie, zm. 2 lipca 1983) – polski dziennikarz, działacz społeczny i dyplomata, poseł na Sejm PRL VIII kadencji (1980–1983).
Życiorys
Był wnukiem Wojciecha Kętrzyńskiego i synem Stanisława Kętrzyńskiego. W czasie wojny obronnej w 1939 walczył jako podchorąży 3 Pułku Strzelców Konnych z Wołkowyska, został ranny. W okresie okupacji niemieckiej należał do Armii Krajowej, był także zastępcą Komendanta Głównego Konfederacji Narodu Bolesława Piaseckiego[1]. W 1952 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w prasie katolickiej: „Dziś i Jutro”, „Słowie Powszechnym” oraz „Za i przeciw”. Był redaktorem naczelnym tych pism.
W wyborach do Sejmu II kadencji w styczniu 1957 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w okręgu Nowe Miasto[2]. Po odwilży październikowej rozpoczął pracę w dyplomacji PRL – był konsulem generalnym w Montrealu, przedstawicielem PRL przy UNESCO (1965–1969)[3], a także radcą ds. kultury w ambasadzie w Paryżu. Jako konsul generalny przyczynił się do odzyskania przez Polskę tzw. skarbów wawelskich.
W 1976 powrócił do kraju i został wybrany w skład Zarządu Głównego Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego, zaś w 1980 został jego wiceprezesem. Objął jednocześnie redakcję pisma polonijnego „Hejnał Mariacki”, a w latach 1982–1983 był redaktorem naczelnym „Tygodnika Polskiego”.
W 1980 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji w okręgu olsztyńskim z ramienia ChSS, który sprawował do śmierci. Zasiadał w Komisjach Kultury i Sztuki oraz Zdrowia i Kultury Fizycznej.
Działał w Towarzystwie Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”[4]. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, w 1954 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[5]. pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 72-4-5)[6]. Po jego śmierci Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne przyznawało nagrodę jego imienia, której laureatami byli m.in. Olgierd Terlecki, Jan Szczepański, Aleksander Gieysztor, Janusz Pajewski i arcybiskup prawosławny Pitirim[7].
Żonaty z Danutą Kętrzyńską.
Przypisy
- ↑ Zdzisław Rondo – absolwent SPRK w Grudziądzu szefem KN w Białej Podlaskiej, cwk.grudziadz.pl, 13 lipca 2010
- ↑ Bohdan Łukaszewicz, Raptularz miejski. Olsztyn 1945–2005, Olsztyn 2006, s. 160
- ↑ Polski Komitet do spraw UNESCO, unesco.pl, 2014, s. 82 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-23].
- ↑ Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Warszawa 1983, s. 156
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 20 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1481).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROBERT OSTROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15].
- ↑ Wręczenie nagród im. Wojciecha Kętrzyńskiego, „Za i przeciw”, nr 21 (1618) z 22 maja 1988, s. 2
Bibliografia
- Jan Meysztowicz, Życie wypełnione owocnym trudem, "Tygodnik Polski", nr 29 (36) z 17 lipca 1983, s. 2
- Strona sejmowa posła VIII kadencji
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Wojciecha Kętrzyńskiego na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 72, rząd 4, grób 5)