Wojciech Kluszewski

Wojciech Kluszewski

Jasieńczyk
Rodzina

Kluszewscy herbu Jasieńczyk

Data urodzenia

1720

Data śmierci

1779

Żona

1. ż.: Teresa Tarłówna
2. ż.: Teresa Ogrodzka
3. ż.: Anna Dembińska
4. ż.: Anna Łaszewska

Dzieci

z Anną Dembińską:
Jacek Kluszewski
Makary Kluszewski
Anna Kluszewska
Franciszka Kluszewska

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Wojciech Kluszewski herbu Jasieńczyk[1] (ur. 1720, zm. 1779) – starosta brzeski, wielkorządca krakowski, na jego wniosek sejm w 1776 zakazał wnoszenia spraw o czary i stosowania tortur[2].

Życiorys

Pochodził z miejscowości Kluszewo. Obejmował następujące urzędy: wojskiego płockiego (1747), cześnika ciechanowskiego (1748-1764), chorążego przasnyskiego (1764-1771), kasztelana bieckiego (1771-1779) oraz kasztelana wojnickiego (1779). Starostwem brzeskim zarządzał w latach 1770-1774. Żupami krakowskimi i ruskimi administrował w latach 1764-1772. Natomiast w okresie 1774-1777 był komisarzem do spraw handlu solą z Wyższą Administracją Salin w Wieliczce. W 1779 był prezesem Kompanii Kruszcowej Olkuskiej. Wielkorządami krakowskimi (Ekonomia (dobra królewskie)) administrował w latach 1767-1779, żupnik olkuski[3].

Żonaty był czterokrotnie: z Teresą Tarłówną, Teresą Ogrodzką, Anną Dembińską i Anną Łaszewską. Z trzeciego małżeństwa miał dwóch synów (Jacka i Makarego) oraz dwie córki (Annę i Franciszkę).

Jako poseł ziemi ciechanowskiej na sejm elekcyjny był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 z ziemi ciechanowskiej[4]. Poseł województwa krakowskiego na Sejm Czaplica 1766[5]. W załączniku do depeszy z 2 października 1767 do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła właściwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku za którego odpowiada król, poseł województwa krakowskiego na sejm 1767[6]. Poseł na sejm 1768 z województwa krakowskiego[7].

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776[8]. Na wniosek Wojciecha Kluszewskiego podczas obrad sejmu w 1776 uchwalono osobną konstytucję zabraniającą stosowania tortur w procesach o czary i znoszącą na zawsze karę śmierci za paranie się magią. Akt ten został upamiętniony okolicznościowym medalem[9].

W dowód zasług król Stanisław August Poniatowski przyznał mu Order Świętego Stanisława (1773) i Order Orła Białego (1778).

Przypisy

  1. ↑ Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. VII, Warszawa 1910, s. 10.
  2. ↑ Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce. Warszawa 1999, s.120-121.
  3. ↑ Hieronim Łabęcki, Spisy chronologiczne dawnych żupników w Polsce, w: Biblioteka Warszawska 1859, t. I, s. 831.
  4. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 95.
  5. ↑ Dyaryusz Seymu Walnego Ordynaryinego Odprawionego w Warszawie Roku 1766, [b.n.s.]
  6. ↑ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 663.
  7. ↑ Wiadomości Warszawskie. 1768, nr 79, [b.n.s]
  8. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.
  9. ↑ Marek Żukow-Karczewski, Lot na Łysą Górę, "Gazeta Krakowska", 1-4 IV 1994 r., nr 77 (13988).

Bibliografia

  • Franciszek Leśniak, Wielkorządcy krakowscy XVI-XVIII wieku. Gospodarze zamku wawelskiego i majątku wielkorządowego, Kraków 1996.

Media użyte na tej stronie

POL Order Świętego Stanisława BAR.svg
Baretka: Order Świętego Stanisława (Polska)