Wojciech Korda

Wojciech Korda
Ilustracja
Imię i nazwisko

Wojciech Wacław Kędziora[1]

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1944
Poznań

Instrumenty

gitara

Gatunki

bigbit, rock and roll, pop-rock, blues-rock, rock psychodeliczny

Zawód

wokalista, kompozytor

Aktywność

1964–2015

Powiązania

Tomasz Dziubiński

Współpracownicy
Ada Rusowicz
Zespoły
Niebiesko-Czarni
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Strona internetowa
Wojciech Korda (drugi od lewej) otrzymuje Złoty Krzyż Zasługi, 14 stycznia 2014

Wojciech Korda, właściwie Wojciech Kędziora[1] (ur. 11 marca 1944 w Poznaniu[2]) – polski wokalista rockowy, gitarzysta, kompozytor, współtwórca muzyki do pierwszej polskiej rock-opery Naga.

Życiorys

Ukończył Zespół Szkół Geodezyjno-Drogowych w Poznaniu. W latach 1951–1957 śpiewał w poznańskim Chórze Chłopięcym Stefana Stuligrosza. W zespole Niebiesko-Czarni występował od stycznia 1964 do 30 czerwca 1976, czyli do chwili rozwiązania. Następnie występował w duecie z żoną Adą Rusowicz w zespole Ada-Korda i Horda. W latach 80. i 90. występował w klubach krajów skandynawskich i USA. Po powrocie kontynuował występy wraz z Tomaszem Dziubińskim, z którym współpracuje z przerwami od 1959, i jego zespołem.

Jest laureatem „Złotej Dziesiątki” Festiwalu Muzycznych Talentów w Szczecinie (1962), nagrody GKKFiT dla najlepszego wykonawcy piosenki turystycznej na III Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1965)[3], oraz „Złotego Kamertonu” w 1991 – nagrody ustanowionej przez redakcję Music News.

1 stycznia 1991 wracał z żoną Adą z koncertu w Warszawie, jako pasażer w samochodzie nowo poznanych znajomych, kiedy ich pojazd brał udział w wypadku drogowym pod Poznaniem[4]. Zginęli wszyscy poza Kordą[4]. Ma dwójkę dzieci: syna Bartłomieja (ur. 1977) i córkę Annę (ur. 1983).

11 kwietnia 2013 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za „zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury” i „osiągnięcia artystyczne”[1]. Ceremonia odbyła się 14 stycznia 2014 w Pałacu Prezydenckim w Warszawie[5]. Wyróżnienie w imieniu prezydenta Bronisława Komorowskiego wręczył Maciej Klimczak, podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP[5].

Dyskografia

  • Masz u mnie plus (Pronit 1980)
  • Radości i smutki (Polton 1991)
  • Złota kolekcja (Pomaton EMI 2001)
  • Największe przeboje (Leo Records 1991)

Filmografia

Telewizja

Przypisy

  1. ↑ a b c M.P. z 2013 r. poz. 500
  2. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 301. ISBN 83-7129-570-7. OCLC 43868642.
  3. ↑ Laureaci III KFPP 1965. Urząd Miasta Opola, 2009-07-24. [dostęp 2019-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-10)].
  4. ↑ a b Epka: Ania Rusowicz: nienawidziłam muzyki, czułam złość do mamy. Onet.pl, 2012-01-09. [dostęp 2012-02-12].
  5. ↑ a b Frąckowiak, Woźniak, Zieliński i Zaryan odznaczeni u prezydenta. "Ta grupa wykonała ciężką, krecią robotę". TVN24, 2014-01-14. [dostęp 2014-01-20].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wojciech Korda.jpg
Wojciech Korda (lata 70 XX. wieku)
Aleksander Nowacki, Krzyż, wspólne.jpg
Autor: Aleksander Nowacki, Licencja: CC BY 3.0
Aleksander Nowacki dostaje Złoty Krzyż Zasługi od Macieja Klimczaka, podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP. Osoby na zdjęciu to (od lewej): Halina Frąckowiak, Wojciech Kędziora (Wojciech Korda), Piotr Miks, Aleksander Nowacki, Jerzy Skrzypczyk, Tadeusz Woźniak, Jacek Zieliński