Wojciech Morbitzer
![]() | |
Data urodzenia | 9 marca 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 12 sierpnia 1944 Warszawa |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Krajowa |
Jednostki | batalion „Zośka” |
Stanowiska | d-ca 3. drużyny I plutonu Sad 2. kompanii Rudy batalionu Zośka |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa powstanie warszawskie |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Wojciech Morbitzer ps. Cis (ur. 9 marca 1923, zm. 12 sierpnia 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego jako dowódca 3. drużyny w I plutonie „Sad” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka” Armii Krajowej.
Podczas okupacji działał w polskim podziemiu zbrojnym. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”.
Poległ 12. dnia powstania warszawskiego w rejonie ul. Stawki na Starym Mieście. Miał 21 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” wraz z ppor. Andrzejem Sobolewskim i ppor. Andrzejem Zagrodzkim na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera A20-2-2)[1].
Odznaczony Krzyżem Walecznych i pośmiertnie Orderem Virtuti Militari, rozkazem Dowódcy AK nr 515 z 21 VIII 1944. Uzasadnienie brzmiało: „za wyjątkową odwagę osobistą wykazaną w walkach”[2].
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
grób Wojciecha Morbitzera, Andrzeja Sobolewskiego i A. Zagrodzkiego na Powązkach wojskowych w Warszawie