Wojciech Piotrowicz

Wojciech Piotrowicz
Data i miejsce urodzenia18 czerwca 1940
Obiejucie
Zawód, zajęciefizyk, dziennikarz, tłumacz
Alma MaterInstytut Nauczycielski w Nowej Wilejce Uniwersytet Wileński

Wojciech Piotrowicz pseud. Wojciech Radłowski (ur. 18 czerwca 1940 w zaścianku Obiejucie w rejonie święciańskim na Wileńszczyźnie) – poeta, z wykształcenia fizyk, pracujący także jako dziennikarz i tłumacz.

Życiorys

W 1960 roku ukończył Instytut Nauczycielski w Nowej Wilejce (Wydział Matematyczno-Fizyczny), następnie podjął studia na Uniwersytecie Wileńskim (Wydział Matematyczno-Fizyczny). Początkowo pracował w wyuczonym zawodzie, najpierw w Ośrodku Obliczeniowym w Wilnie (1966–1968), następnie jako inżynier i kierownik działu w Ośrodku Obliczeniowym Centralnego Urzędu Statystycznego Litwy. Od lat 80. XX w. zmienił swój profil zawodowy i rozpoczął najpierw pracę jako dziennikarz w polskojęzycznym dzienniku „Czerwony Sztandar” (1981–1983), gdzie pisywał między innymi pod pseudonimem Wojciech Radłowski, następnie w latach 1983–1991 był redaktorem w redakcji audycji w języku polskim Radia Litewskiego, zaś w latach 1991–2000 podobnych audycji w Telewizji Litewskiej.

Oprócz działalności dziennikarskiej Wojciech Piotrowicz ma znaczący wkład w rozwój polskiego życia kulturalnego na Litwie po II wojnie światowej. Początkowo w latach 1964–1979 był członkiem (śpiewał) Polskiego Ludowego Zespołu Pieśni i Tańca "Wilia". Dla tego zespołu pisał także teksty piosenek i opracowywał programy występów. Współpracował także polskim teatrem amatorskim (Polski Zespół Teatralny przy Pałacu Kultury Kolejarzy) założonym przez Aleksandra Czernisa i Jerzego Ordę[1].

Jako poeta debiutował w 1960 roku. Jest jednym z autorów pierwszej, napisanej i wydrukowanej polskiej książki (wcześniej wydawano jedynie tłumaczenia i dzieła polskich klasyków) na Litwie po II wojnie światowej, jaką była antologia poezji "Sponad Wilii cichych fal"[2]. Od lat jest także tłumaczem z języka litewskiego, ukraińskiego i białoruskiego.

W 1978 roku zaprojektował nagrobek Jerzego Ordy na cmentarzu Rossa w Wilnie. W 1990 wykonał projekt pomnika-krzyża Polakom Zesłańcom 1939–1956, umieszczony obok kościoła w Kalwarii Wileńskiej.

Był członkiem grupy inicjatywnej, która 5 maja 1988 powołała Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Polaków na Litwie (SSKPL), pierwszą organizację broniąca praw polskiej mniejszości na Litwie"[3]. Po przekształceniu 15 kwietnia 1989 roku Stowarzyszenia w Związek Polaków na Litwie ZPL, nadal był aktywnym działaczem tej organizacji.

Od 1981 roku jest członkiem Zarządu Związku Zawodowego Pracowników Kultury Litwy.

Za swoją twórczość i działalność otrzymał następujące nagrody:

  • Nagrodę Literacką im. Barbary Sadowskiej (1990)
  • nagrodę Polcul Foundation (1997)
  • Nagrodę Literacką im. Witolda Hulewicza (1997 i 1999)
  • Odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2006)

Publikacje[4]

  • Wojciech Piotrowicz, Nec mergitur, Warszawa 1992
  • Wojciech Piotrowicz, Nad zgiełk, Warszawa 1995
  • Wojciech Piotrowicz, W głąb i z bliska, Krosno 2005
  • Wojciech Piotrowicz, Podzwonne sośnie, Zielona Góra 1998
  • Pamięć. Wiersze poetów litewskich, przełożył Wojciech Piotrowicz, Warszawa 1995
  • Jerzy Orda - wilnianin z wyboru, praca zbiorowa pod redakcją Wojciecha Piotrowicz, Warszawa 1999

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Woźniakowski, Współczesny polski teatr amatorski w ZSRR, "Pamiętnik Teatralny" 1981, z. 1, s. 154
  2. ↑ A. Srebrakowski, Sponad Wilii cichych fal, „Kurier Polonijny” 1989, nr 2, s. 8.
  3. ↑ A. Srebrakowski, Polacy w Litewskiej SRR 1944-1989, Toruń 2001, s. 293; Jan Sienkiewicz, Poznajmy się. Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Polaków na Litwie przy Litewskim Funduszu Kultury, "Czerwony Sztandar" 1988, nr 117, s. 4
  4. ↑ Wileńska encyklopedia 1939-2005, opracował Mieczysław Jackiewicz, Warszawa 2007, s. 458-459; Eugeniusz Kurzawa, Słownik polskich pisarzy współczesnych Wileńszczyzny, Zielona Góra 1995, s. 38-39; Katalog Biblioteki Narodowej

Bibliografia

  • Mieczysław Jackiewicz, Polacy na Litwie 1918-2000. (Słownik biograficzny), Warszawa 2002
  • Eugeniusz Kurzawa, Słownik polskich pisarzy współczesnych Wileńszczyzny, Zielona Góra 1995.
  • Aleksander Srebrakowski, Polacy w Litewskiej SRR 1944-1989, Toruń 2001
  • Wileńska encyklopedia 1939-2005, opracował Mieczysław Jackiewicz, Warszawa 2007
  • Krzysztof Woźniakowski, Współczesny polski teatr amatorski w ZSRR, "Pamiętnik Teatralny" 1981, z. 1, s. 139-160.

Linki zewnętrzne