Wojciech Reszczyński

Wojciech Reszczyński

Wojciech Reszczyński w 2014 roku
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1953 Olsztyn
Zawód, zajęcie	dziennikarz radiowy i telewizyjny, publicysta
Odznaczenia
Strona internetowa

Wojciech Marian Reszczyński (ur. 9 kwietnia 1953 w Olsztynie) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny.

Życiorys

Wczesne lata

W 1976 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Od 1980 należał do NSZZ „Solidarność”.

Kariera

Pracę w mediach rozpoczął w radiu. Najpierw pracował w Sygnałach dnia Polskiego Radia, a w okresie stanu wojennego trafił do radiowej Trójki.

Od 1986 był głównym prezenterem Teleexpress, programu informacyjnego w TVP1. W 1988 wyjechał na pół roku do USA. Część tego okresu przepracował w radiu, gdzie prowadził program dla Polonii, a część na budowach. 18 listopada 1989 zadebiutował jako prowadzący dziennik Wiadomości, którego był pierwszym gospodarzem^[1][2]; samodzielnie prowadził serwis przez półtora miesiąca^[1]. Podczas kampanii przed wyborami prezydenckimi w 1990 prowadził audycje komitetu wyborczego Lecha Wałęsy. Po rozstaniu się z TVP założył i pełnił funkcję prezesa (1992–2002) Radia Wawa. Związany był także ze stacją telewizyjną RTL 7. 30 września 2004 został zatrudniony w Telewizji Puls. Do 26 lutego 2009 był wicedyrektorem Informacyjnej Agencji Radiowej. Od lutego 2012 jest członkiem zarządu warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich^[3].

Współpracuje bądź współpracował m.in. z „Naszym Dziennikiem”, „Naszą Polską”, „Moją Rodziną”, TVP Historia, PR3 i Radiem Maryja oraz tygodnikiem W Sieci, jako autor felietonów na bieżące tematy.

Dwukrotnie (w 1987 i 1988) otrzymał Wiktora – nagrodę branży telewizyjnej. W geście sprzeciwu wobec tego, co dzieje się w mediach, nagrody przekazał na rozwój mediów niezależnych.

W czerwcu 2013 odmówił przyjęcia orderu państwowego, który miał mu nadać prezydent RP, Bronisław Komorowski z okazji dwudziestolecia uchwalenia ustawy o radiofonii i telewizji^[4]. W 2018 został zawieszony przez dyrekcję radiowej Trójki za brak reakcji, gdy w prowadzonej przez niego audycji Władysław Bartoszewski został nazwany „bydlakiem”^[5]. W 2020 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[6].

Ma dwie córki. Zamieszkał na Sadybie, w domu wybudowanym w latach 80. Na swoim koncie ma autorskie książki: Byłem dziennikarzem (1991), Wygrać prezydenta (1995), Jaka głowa taka mowa (1997) i Lech Kaczyński. Portret (2010).

Kariera zawodowa

Źródło^[7]

Radio

• Studenckie Studio Radiowe Bielany Radio w Toruniu (1972–1976); kierownik
• Polskie Radio Program I (1977–1981); Sygnały Dnia, Lato z Radiem, Cztery Pory Roku; dziennikarz
• Polskie Radio Program III (1982–1986); Zapraszamy do Trójki, Klub Trójki, Wszechnica Budowlana; dziennikarz
• Polskie Radio Program IV (1985); współpraca, Wieczór Muzyki i Myśli
• Radio WSSY 1330 AM „Sunny” w Chicago IL, USA (1988); dziennikarz, prezenter, autor audycji Z bliska i z daleka
• Radio Wawa (1992–2002); założyciel i współwłaściciel, prezes zarządu Wawa SA, redaktor naczelny, autor felietonów: Jaka głowa taka mowa, audycji publicystycznej Magazyn Niepoprawny
• Polskie Radio (Informacyjna Agencja Radiowa (2008–2009); wicedyrektor
• Polskie Radio Program III (2010-?), komentator, autor audycji publicystycznych Trójka na Poważnie, Liberum Veto

Telewizja

• TVP Teleexpress (1986–1987); dziennikarz, pierwszy prezenter
• TVP Wiadomości (1989–1991); dziennikarz i pierwszy prezenter programu
• RTL 7 (1997); dziennikarz i prezenter programów informacyjnych
• TV Puls (2002); dziennikarz i prezenter programów informacyjnych Serwis Pulsu, autor cyklu programów publicystycznych Nasza Antena (2004)
• TV Puls (2007); dziennikarz i prezenter programu informacyjnego Puls Wieczoru
• TVP Historia (2007–2008) współautor i prezenter cyklu Dzieje Polaków

Prasa

• Na przełaj przez Frombork (1970–1971); dziennikarz harcerskiego pisma
• Felietony prasowe: (TOP, 1988), (Racja Polska, 2002), (Nasz Dziennik 2006-), tygodnik (Nasza Polska 2006-)

Publikacje

• Byłem dziennikarzem, „Optima”, Warszawa, 1991, ISBN 83-85447-00-8.
• Wygrać prezydenta, Rozmowy Wojciecha Reszczyńskiego z kandydatami na Urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Wydawnictwo von Borowiecki, Warszawa 1995, ISBN 83-904286-0-1.
• Zapiski Mohera, seria Biblioteka Naszej Polski, Glaukopis, Warszawa 2013, ISBN 978-83-64037-99-3
• Oburzeni (współautor), Biały Kruk, 2013, ISBN 978-83-7553-144-2
• Wygaszanie Polski (współautor), Biały Kruk, 2015, ISBN 978-83-7553-181-7

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ludzie Polskiego Radia
• Autorska audycja Wojciecha Reszczyńskiego w Programie Trzecim Polskiego Radia
• Wypowiedzi Wojciecha Reszczyńskiego w Radio Maryja