Wojciech Sadurski
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1950 |
profesor nauk prawnych | |
Specjalność: teoria i filozofia prawa, prawo, filozofia polityczna | |
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski, College Universitaire d'Etudes Federalistes w Aoście |
Doktorat | 1977 – prawo |
Habilitacja | 1992 – nauki o polityce |
Profesura | 30 czerwca 2008 |
profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, dziekan Wydziału Prawa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego (2003–2006) |
Wojciech Sadurski (ur. 5 czerwca 1950 w Warszawie) – polski prawnik, filozof, politolog, profesor nauk prawnych, profesor Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji, profesor Uniwersytetu w Sydney, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, publicysta, komentator polityczny. Jest synem Franciszka Sadurskiego.
Życiorys
Wykształcenie
W 1972 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Tam też uczestniczył w seminarium doktoranckim prowadzonym przez prof. Stanisława Ehrlicha[1]. W 1974 uzyskał dyplom w College Universitaire d'Etudes Federalistes w Aoście. W latach 1975–1976 odbył studia podyplomowe w Institut européen des hautes études internationales w Nicei. W 1977 obronił na Wydziale Prawa i Administracji UW pracę doktorską nt. neoliberalizmu i uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych (jego praca doktorska została uhonorowana nagrodą czasopisma Państwo i Prawo). W 1992 na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie nauk o polityce. 30 czerwca 2008 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych[2].
Praca naukowa i dydaktyczna
W latach 1972–1981 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym na Wydziale Prawa i Administracji UW. Od początku lat 80. przebywał za granicą. Od 1983 do 1985 wykładał prawo na University of Melbourne, a w latach 1985–1993 na University of Sydney. Od 1994 jest profesorem filozofii prawa na Wydziale Prawa tej uczelni, a od 1999 profesorem teorii prawa na Wydziale Prawa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji. W latach 2003–2006 był dziekanem Wydziału Prawa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego. Gościnnie wykładał na University of Sydney (1981–1982), w Yale Law School (1983–1984), Cornell University School of Law w Ithace (1995–1996) i Saint Louis University School of Law (1998). Jest również pracownikiem Sekcji Badań i Szkoleń w Centrum Europejskim Uniwersytetu Warszawskiego.
W pracy naukowej zajmuje się m.in. teorią i filozofią prawa, filozofią polityczną, teorią sprawiedliwości, liberalizmem i prawem konstytucyjnym.
Członkostwo w organizacjach
Jest członkiem zagranicznych i międzynarodowych organizacji naukowych, m.in. australijskiej Akademii Nauk Społecznych (od 1990); działa w Australijskim Towarzystwie Filozofii Prawa: był sekretarzem generalnym (1985–1992) i prezesem (1992–1994); w latach 1987–1991 pełnił funkcję sekretarza generalnego Międzynarodowego Stowarzyszenia Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej, a w latach 1995–1999 członka Komitetu Wykonawczego. Od 2004 jest członkiem Rady Programowej Centrum Stosunków Międzynarodowych w Warszawie, a od 2007 zasiada w Radzie Programowej Centrum Myśli Polityczno-Prawnej im. Alexisa de Tocqueville’a. Zasiada również w kolegiach redakcyjnych czasopism naukowych, m.in. „Sydney Law Review”; „Journal of Political Philosophy”; „Hong Kong Law Journal”; „Politics, Philosophy and Economics”. W 2017 został członkiem rady programowej Archiwum im. Wiktora Osiatyńskiego[3].
Publikacje
Jest autorem wielu książek oraz publikacji w czasopismach naukowych i prasie. Opublikował m.in.:
- Neoliberalny system wartości politycznych, Warszawa 1980
- Giving Desert Its Due. Social Justice and Legal Theory, Dordrecht 1985
- Teoria sprawiedliwości. Podstawowe zagadnienia, Warszawa 1988
- Moral Pluralism and Legal Neutrality, Dordrecht 1990
- Racje liberała. Eseje o państwie liberalno-demokratycznym, Warszawa 1992
- Myślenie konstytucyjne, Warszawa 1994
- Freedom of Speech and Its Limits, Dordrecht 1999
- Liberałów nikt nie kocha. Eseje i publicystyka 1996–2002, Warszawa 2003
- Rights Before Courts. A Study of Constitutional Courts in Postcommunist States of Central and Eastern Europe, Dordrecht 2005
- Poland's Constitutional Breakdown, Oxford University Press, Oxford 2019 ISBN 978-0-19-884050-3
Przypisy
- ↑ Maciej Łętowski: Kaczyński myśli Leninem?. wyborcza.pl, 12 marca 2016. [dostęp 2016-04-06].
- ↑ Prof. Wojciech Sadurski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2009-02-22] .
- ↑ Prof. Mirosław Wyrzykowski: Pozakonstytucyjna zmiana ustroju staje się faktem. O tym trzeba debatować, panie Prezydencie. oko.press, 26 sierpnia 2017. [dostęp 2017-08-31].
Bibliografia
- Prof. dr hab. Wojciech Sadurski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2009-02-22] .
- Wojciech Sadurski na stronie internetowej Uniwersytetu w Sydney (ang.)
- Sylwetka Wojciecha Sadurskiego na stronie Centrum Europejskiego UW. ce.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-07)].
Linki zewnętrzne
- ISNI: 0000 0000 8173 8082
- VIAF: 108834805
- LCCN: n85045631
- GND: 103618627
- BnF: 122979611
- SUDOC: 031839134
- NLA: 35773119
- NKC: mub2010602595
- NTA: 074711032
- BIBSYS: 90377093
- CiNii: DA01212230
- PLWABN: 9810668955005606
- NUKAT: n94003570
- J9U: 987007444613705171
- CANTIC: a11476394
- LNB: 000103180
- CONOR: 10961763
- LIH: LNB:BLGd;=BP
- WorldCat: lccn-n85045631
Media użyte na tej stronie
Autor: De Balie, Licencja: CC BY 3.0
Prof. Wojciech Sadurski, filozof prawa, politolog, publicysta, komentator polityczny.