Wojciech Stanisław Wójcik

Wojciech Stanisław Wójcik
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1897
Płaszów

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty
II Korpus Polski w Rosji,
51 pułk piechoty,
52 pułk piechoty
batalion KOP „Stołpce”
pułk KOP „Snów”
1 pułk piechoty KOP

Stanowiska

dowódca batalionu
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Wojciech Stanisław Wójcik[a] (ur. 23 kwietnia 1897 w Płaszowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 23 kwietnia 1897 w Płaszowie, w rodzinie Józefa i Katarzyny z Porębskich[2]. Ukończył 6 klas gimnazjum humanistycznego w Krakowie. 6 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty. Walczył w kampaniach: karpackiej, besarbskiej, bukowińskiej, wołyńskiej i polskiej. Po przejściu frontu przez II Brygadę Legionów pod Rarańczą, wstąpił do II Korpusu Polskiego. Walczył z bolszewikami i Niemcami. Od września 1918 w 4 Dywizji gen. Żeligowskiego. Awansował do stopnia podporucznika. Dowodził plutonem kaemów w rejonie Odessy w walce z bolszewikami i Ukraińcami. Po powrocie do kraju, skierowany do Armii gen. Hallera, na stanowisko dowódcy 5 kompanii 51 pułku piechoty. Walczył na wojnie z bolszewikami.

W styczniu 1925 został przydzielony z 51 pp do Oddziału Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko referenta Przysposobienia Wojskowego[3]. W marcu 1926 został zatwierdzony w 51 pp na stanowisku oficera Przysposobienia Wojskowego[4]. W listopadzie 1927 został przydzielony do Dowództwa 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[5][6]. W grudniu 1929 został przeniesiony do 29 pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu na stanowisko dowódcy batalionu[7][8]. W październiku 1932 został przeniesiony do 52 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Złoczowie na stanowisko dowódcy batalionu[9]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do 35 pułku piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy batalionu[10]. 26 marca 1937 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu KOP „Stołpce”. W listopadzie 1937 roku został przeniesiony do pułku KOP „Snów” na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W lipcu 1939 roku powierzono mu dowództwo 1 pułku piechoty KOP. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku.

Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Starobielsku[11]. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie. Figuruje na Liście Straceń, poz. 467.

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Awanse

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Do stycznia 1934 figurował w ewidencji Wojska Polskiego jako Wojciech II Wójcik, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko. W styczniu 1934 sprostowano jego imiona z „Wojciech II” na „Wojciech Stanisław”[1].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25.
  2. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 612.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 stycznia 1925 roku, s. 19.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 4.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124, 177.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 28, 559.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 158.
  11. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 758.
  12. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124.
  15. ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
  • Kazimierz Banaszek; Krystyna Wanda Roman; Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Medal Za Długoletnią Służbę Brązowy BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy