Wojciech Tochman
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | reporter, autor non-fiction |
Strona internetowa |
Wojciech Łukasz Tochman (ur. 12 kwietnia 1969 w Krakowie) – polski reporter, pisarz.
Życiorys
Debiutował jeszcze jako licealista – w 1987 roku – reportażem o szkolnej szatni na łamach młodzieżowego tygodnika „Na przełaj”. W 1990 roku do pracy w dziale reportażu „Gazety Wyborczej” przyjęła go Hanna Krall. Pierwszym tekstem Tochmana była „Bajka o dobrym księgowym”. W „Gazecie Wyborczej” pracował do 2004 roku pod kierunkiem Małgorzaty Szejnert. W "Gazecie" (głównie w dodatku "Duży Format") publikował reportaże i felietony do czerwca 2019 roku. Od 1996 do 2002 roku prowadził w TVP1 program poświęcony osobom zaginionym „Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie”. W 1999 roku założył Fundację ITAKA, poszukującą zaginionych i pomagającą ich rodzinom. Aktualnie (od 2009 roku) jako fundator, jest członkiem Rady Fundacji.
Jest pomysłodawcą Klubu HEBAN i koordynatorem jego działań. W latach 2009 -2016 fundacja Klub Heban udzielała pomocy dzieciom we wsi Nyakinama w Rwandzie. Od 2018 wspiera leczenie osób cierpiących na choroby psychiczne w Kambodży.
W 2009 roku założył w Warszawie wraz z Pawłem Goźlińskim i Mariuszem Szczygłem Instytut Reportażu, w którym stworzył Faktyczny Dom Kultury oraz kluboksięgarnię "Wrzenie Świata" przy ul. Gałczyńskiego w Warszawie[1]. Jest autorem koncepcji i pierwszego programu Polskiej Szkoły Reportażu działającej przy Instytucie Reportażu od 2009 roku. W latach 2009-2017 członek zarządu Fundacji Instytut Reportażu. Od 2017, jako fundator, jest członkiem Rady Fundacji.
W latach 2017-2019 zasiadał w międzynarodowym jury UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize (w 2019 jako przewodniczący).
Publikacje
- Schodów się nie pali (Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2000 i 2006, Dowody na Istnienie -2016, Wydawnictwo Literackie 2019) – debiutancki zbiór reportaży
- Jakbyś kamień jadła (Pogranicze, 2002 i 2005, Wydawnictwo Czarne, 2008, Wydawnictwo Literackie 2018) – opowieść reporterska o powojennej Bośni
- Córeńka (Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2005) – powieść reporterska o poszukiwaniach dziennikarki Gazety Wyborczej Beaty Pawlak po zamachu terrorystycznym na wyspie Bali
- Wściekły pies (Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2007, Wydawnictwo Literackie 2018) – tom reportaży
- Bóg zapłać (Wydawnictwo Czarne, 2010) – tom reportaży
- Dzisiaj narysujemy śmierć (Wydawnictwo Czarne 2010, Wydawnictwo Literackie 2018) – książka o ludobójstwie w Rwandzie
- Eli, Eli (Wydawnictwo Czarne, 2013, Wydawnictwo Literackie 2021) – reporterska opowieść o slumsach w Manili stolicy Filipin
- Kontener (współautor z Katarzyną Boni, Wydawnictwo Agora, 2014) – książka o losach syryjskich uchodźców w Jordanii.
- Krall (edycja wspólnie z Mariuszem Szczygłem, Dowody na Istnienie, 2015) – rozmowa Wojciecha Tochmana z Hanną Krall.
- Pianie kogutów, płacz psów (Wydawnictwo Literackie, 2019) – opowieść reporterska o współczesnej Kambodży.
Jest tłumaczony m.in. na angielski, francuski, niemiecki, włoski, szwedzki, fiński, ukraiński, rosyjski, niderlandzki, bośniacki, hiszpański, portugalski, czeski, słowacki, węgierski oraz arabski.
Nagrody i wyróżnienia
- 1998: Reporter Roku (według czytelników Gazety Wyborczej)
- 2001: finalista Nagrody Literackiej Nike za książkę „Schodów się nie pali”
- 2002: nominacja do nagrody im. Dariusza Fikusa przyznawanej przez dziennik Rzeczpospolita
- 2003: finalista Nagrody Literackiej Nike za książkę „Jakbyś kamień jadła”
- 2004: finalista prestiżowej nagrody Prix RFI „Témoin du Monde” przyznawanej w Paryżu przez Radio France International
- 2007: nagroda Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych „Książka Jesieni 2007” (przyznawana przez Bibliotekę Raczyńskich, Radio Merkury i Polskie Towarzystwo Wydawców Książek) dla „Wściekłego psa”
- 2009: nominacja do MediaTORów 2009 w kategorii AuTORytet
- 2011: finalista Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus
- 2015: nagroda medialna „Pióro Nadziei” przyznawana przez Amnesty International „za pracę na rzecz promocji i ochrony praw człowieka”[2]
- 2016: Premio Kapuscinski (przyznawana w Rzymie)
- 2019: Warszawska Premiera Literacka – nagroda za maj 2019 za książkę „Pianie kogutów, płacz psów”[3]
- 2020: nominacja do Nagrody Literackiej Nike za książkę „Pianie kogutów, płacz psów”[4]
Przypisy
- ↑ Wrzenie Świata.
- ↑ Wojciech Tochman zwycięzcą nagrody Pióro Nadziei 2015. amnesty.org.pl, 2015-12-08. [dostęp 2015-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
- ↑ Warszawska Premiera Literacka – Wojciech Tochman, wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2019-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-30] .
- ↑ Justyna Sobolewska , Literackie nominacje do Nike i Gdyni. Czego zabrakło?, www.polityka.pl, 26 maja 2020 [dostęp 2020-05-26] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona Wojciecha Tochmana
- Instytut Reportażu
- Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych Fundacja ITAKA
- Klub HEBAN
Media użyte na tej stronie
Autor: Fi-fifilip, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wojciech Tochamn / foto © Instytut Reportażu
Autor: Grzegorz Wysocki, Licencja: CC BY 3.0
Spotkanie Wojciecha Tochmana z czytelnikami w Krakowie, w Międzynarodowym Centrum Kultury, po wydaniu książki „Pianie kogutów, płacz psów”
Autor: Grzegorz Wysocki, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wojciech Tochman – autograf
Autor: Grzegorz Wysocki, Licencja: CC BY 3.0
Publikacje Wojciecha Tochmana na stoisku podczas spotkania z czytelnikami w Krakowie, w Międzynarodowym Centrum Kultury, po wydaniu książki „Pianie kogutów, płacz psów”