Wojciech Włodarczyk (polityk)
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 lipca 1949 Warszawa | |
| Minister-szef Urzędu Rady Ministrów | ||
| Okres | od 23 grudnia 1991 do 20 czerwca 1992 | |
| Poprzednik | Krzysztof Żabiński | |
| Następca | Jan Rokita | |
| Odznaczenia | ||
   | ||
Wojciech Józef Włodarczyk (ur. 5 lipca 1949 w Warszawie) – polski polityk, historyk sztuki i nauczyciel akademicki, poseł na Sejm I i III kadencji, w latach 1991–1992 minister-szef Urzędu Rady Ministrów.
Życiorys
W 1972 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego ze specjalizacją w zakresie historii sztuki współczesnej. Uzyskał stopnie doktora i doktora habilitowanego nauk o sztuce. Objął stanowisko profesora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a także dziekana Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną tej uczelni. Był organizatorem i pierwszym kierownikiem warszawskiego Muzeum Akademii Sztuk Pięknych.
W czasach PRL był współpracownikiem Polskiego Porozumienia Niepodległościowego, w stanie wojennym został internowany na kilkanaście dni.
W 1990 został sekretarzem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, a w 1991 sekretarzem Komitetu Doradczego Prezydenta RP. W 1991 został posłem I kadencji jako bezpartyjny kandydat z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum[1]. W rządzie Jana Olszewskiego pełnił funkcję ministra-szefa Urzędu Rady Ministrów[2], 20 czerwca 1992 został zwolniony z pełnienia obowiązków ministra[3]. W 1992 z klubu parlamentarnego Porozumienia Centrum przeszedł do tworzonego przez byłego premiera Ruchu dla Rzeczypospolitej. W 1997 po raz drugi uzyskał mandat poselski na Sejm III kadencji z lubelskiej listy Ruchu Odbudowy Polski. 6 sierpnia 1999 został powołany w skład Rady Służby Cywilnej[4].
W 2001 nie kandydował do parlamentu, wkrótce wycofał się z bieżącej polityki. Oprócz działalności dydaktycznej, zajmuje się uprawą winorośli w winnicy Pańska Góra[5][6]. Jest współtwórcą Polskiego Instytutu Winorośli i Wina oraz założycielem i honorowym prezesem Stowarzyszenia Winiarzy Małopolskiego Przełomu Wisły. W 2010 został prezesem Stowarzyszenia Historyków Sztuki[7].
W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim[8], a w 2014 Krzyżem Oficerskim[9] Orderu Odrodzenia Polski. W 2018 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[10].
Wybrane publikacje
- Socrealizm. Sztuka polska w latach 1950–1954, Paryż 1986, Kraków 1991
- Sztuka świata. T. 10 (współautor), Warszawa 1996
- Sztuka polska 1918–2000, Warszawa 2000 (wydanie w jęz. niem.: Kunst in Polen in den Jahren 1918–2000, Warszawa 2000)
- Maria Kleniewska, Wspomnienia (opr. i red.), Wilków 2002
- Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1944–2004. 100 lat Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2005
- Miejsce malarstwa. Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych 1948–2008, Warszawa 2008
- Wino narodowe. O winnicy rządowej w Ogrodzie Botanicznym, Warszawa 2018
Przypisy
- ↑ Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2011-06-05].
- ↑ M.P. z 1992 r. nr 1, poz. 1
- ↑ M.P. z 1992 r. nr 20, poz. 149
- ↑ Zaopiniuje i doradzi, „Rzeczpospolita” z 7–8 sierpnia 1999.
- ↑ Krzysztof Kowalski: Geografia polskiego wina. rp.pl, 5 września 2008. [dostęp 2011-06-05].
- ↑ Winnica Pańska Góra. vinisfera.pl, 16 lutego 2008. [dostęp 2011-06-05].
- ↑ Zarząd Główny. shs.pl. [dostęp 2016-06-03].
- ↑ Ordery dla przedstawicieli rządów okresu transformacji. prezydent.pl, 3 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-05].
- ↑ Odznaczenia za zasługi dla kultury narodowej. prezydent.pl, 8 października 2014. [dostęp 2015-01-01].
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 681
Bibliografia
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2011-06-05].
- Wojciech Włodarczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-01-14].
| |||||||||||
Media użyte na tej stronie
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.
