Wojciech z Siecienia

Wojciech

Miejsce urodzenia	Siecień
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1502 Kraków (?)
Prowincjał polskiej prowincji dominikanów
Okres sprawowania	1478–3 lutego 1502
Inkwizytor diecezji krakowskiej
Okres sprawowania	maj 1478–3 lutego 1502
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zakon dominikanów
Śluby zakonne	1456
Prezbiterat	przed 1458

Wojciech z Siecienia, znany też jako Albert^[1] z Siecienia (zm. 3 lutego 1502) – polski dominikanin i inkwizytor.

Pochodził z Siecienia w ziemi dobrzyńskiej, z rodziny szlacheckiej herbu Powała. W 1453, będąc klerykiem diecezji płockiej, rozpoczął studia na uniwersytecie krakowskim, gdzie w 1455 uzyskał stopień bakałarza. W 1456 wstąpił do zakonu dominikanów w konwencie wrocławskim. W 1458 został przeorem konwentu w Żninie. W 1461 został skierowany na dalsze studia do Krakowa, a w 1464 do Bolonii. W latach 1465–1470 pełnił funkcję lektora w konwencie krakowskim i miejscowym studium generalnym. W 1470 został wybrany przeorem konwentu w Środzie. W tym samym roku był też jednym z definitorów kapituły generalnej zakonu obradującej w Awinionie oraz polskiej kapituły prowincjonalnej obradującej we Lwowie. Między 1470 a 1474 uzyskał tytuł magisterski.

W maju 1478 został mianowany inkwizytorem diecezji krakowskiej, a krótko potem został obrany prowincjałem polskiej prowincji dominikańskiej. Na początku 1479 jego wybór został zatwierdzony przez generała zakonu Leonarda Masuetiego, który jednocześnie udzielił mu dyspensy od zakazu łączenia funkcji prowincjała i inkwizytora. Obie te funkcje Wojciech pełnił aż do śmierci.

Wojciech z Siecienia uczestniczył jako inkwizytor w procesach podejrzanych o husytyzm w diecezji włocławskiej w 1480 (proces Frydana z Lupsina) i 1499 (proces Adama z Radziejowa). Za pontyfikatu Innocentego VIII był komisarzem papieskim ds. głoszenia krucjaty antytureckiej. Jako prowincjał wspierał reformy obserwanckie w swoim zakonie, m.in. zreformował studium zakonne w Gryfii (1496). W 1481 był jednym z definitorów kapituły generalnej w Rzymie.

Wielu późniejszych autorów błędnie przypisało mu pełnienie funkcji biskupa pomocniczego archidiecezji gnieźnieńskiej, myląc go z innym dominikaninem Wojciechem z Sochaczewa.

Przypisy

Bibliografia

• Maciej Zdanek: Inkwizytorzy dominikańscy w diecezji krakowskiej w średniowieczu. w: Paweł Kras (red.): Inkwizycja papieska w Europie środkowo-wschodniej. Kraków: Esprit SC, 2010, s. 236-237 nr 11. ISBN 978-83-61989-33-2.