Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego w Łodzi

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego

Widok szpitala, 2015
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Adres	ul. gen. Karola Kniaziewicza 1/5 91-347
Typ budynku	szpital
Inwestor	Mina Konstadt, Herman Konstadt
Rozpoczęcie budowy	1911
Ukończenie budowy	1914
Położenie na mapie Łodzi Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego
Położenie na mapie województwa łódzkiego Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego
51°48′02,0″N 19°26′20,5″E/51,800556 19,439028
Strona internetowa

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego (dawn. Miejski Szpital Zakaźny) – powstały w 1914 r. szpital, którego głównym profilem działalności jest leczenie pacjentów z chorobami zakaźnymi^[1].

Historia

Budowę szpitala rozpoczęto w 1911 r. z inicjatywy Fundacji Konstadtów, należącej do Miny i Hermana Konstadtów. Początkowo miał on pełnić funkcję szpitala dla żydowskich dzieci^[2]. Pomimo że w 1914 r. szpital był zrealizowany zaledwie w 2/3, to uruchomiono go po uzyskaniu zgody Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności. W lipcu 1915 r. znajdowało się w nim miejsce dla 200 chorych na dur brzuszny oraz oddział dla 100 chorych na gruźlicę. Początkowo obiekt nosił nazwę Miejskiego Szpitala Zakaźnego. W latach 1918–1939 w obiekcie znajdowało się 360 łóżek i był dzierżawiony przez miasto. W trakcie II wojny światowej obiekt został przejęty przez władze niemieckie. Do pacjentów szpitala należeli m.in. więźniowie więzienia Radogoszcz. Szpital składał się wówczas z 10 baraków ogrzewanych piecami. W 1945 r. szpital przemianowano na Miejski Szpital nr 9. Był on znacznie zdewastowany po wojnie, a pacjenci szpitala leżeli w salach 16-17 łóżkowych. W latach 1949–1951 szpital został upaństwowiony i zmienił nazwę na Szpital Nr 9 na Radogoszczu, a następnie na Szpital miejski Nr 9 przy ul. Kniaziewicza. W 1953 r. obiekt uzyskał obecnego patrona – Władysława Biegańskiego – w wyniku uchwały Rady Narodowej Miasta Łodzi. W 1951 r. szpital rozbudowano, dobudowując nowe pawilony, w tym związany z leczeniem duru plamistego oraz obserwacyjny. W latach 1960–1962 oddano do użytku dwa kolejne pawilony na potrzeby oddziałów zakaźnych oraz zlikwidowano baraki, ponadto zrealizowano oddział chirurgiczny oraz przyszpitalną poradnię chirurgiczną powstałą na potrzeby dzielnicy Bałuty. W marcu 1962 r. powstał zakład anatomii patologicznej. Na początku lat 60. XX w. szpital łącznie liczył 880 łóżek. W 1983 r. szpital liczył 711 łóżek, a także 16 oddziałów, blok operacyjny oraz 4 izby przyjęć i punkt krwiodawstwa. W 1984 r. powstał oddział internistyczny liczący 32 łóżka. 1 stycznia 1996 r. szpital podporządkowano województwu łódzkiemu^[1].

Struktura szpitala

W ramach struktury szpitala funkcjonują oddziały zakaźne dla dzieci i dorosłych, oddział kardiologiczny z pododdziałem intensywnej opieki kardiologicznej, chirurgiczny oraz pracownie: hemodynamiki, implantacji stymulatorów serce, elektrofizjologii, a także oddziały: rehabilitacji kardiologicznej, chorób wewnętrznych, dermatologii dla dzieci i dorosłych, anestezjologii, intensywnej terapii, oraz opiekuńczo-leczniczy. Ponadto działają pracownie: endoskopii zabiegowej, diagnostyki molekularnej, rentgenodiagnostyki, USG, a także dział diagnostyki laboratoryjnej, zakład patomorfologii oraz apteka szpitalna. Powierzchnia kompleksu szpitalnego wynosi 6,8 ha, natomiast 1,9 ha zajmują budynki, których kubatura wynosi około 140 000 m³^[1].

Przypisy