Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie

Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie
Ilustracja
Województwo krakowskie, teren działania WUBP w Krakowie
Historia
Państwo

 PRL

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1954

Komendanci
Pierwszy

szef Władysław Śliwa

Ostatni

szef Lutosław Stypczyński

Organizacja
Dyslokacja

Kraków

Podległość

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego

Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie (WUBP Kraków) – jednostka terenowa Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego PRL, funkcjonująca na terenie województwa krakowskiego w latach 1945-1954.

Siedziba WUBP mieściła się w Krakowie przy Placu Inwalidów[1]. W latach 1944–1956 w województwie krakowskim utworzono PUBP/PUds.BP podległych WUBP w Krakowie: w Bochni, Brzesku, Chrzanowie, Dąbrowie Tarnowskiej, Limanowej, Miechowie, Myślenicach, Nowym Sączu, Olkuszu, Oświęcimiu, Proszowicach, Suchej Beskidzkiej, Tarnowie, Wadowicach, Zakopanem i Żywcu.

W 1953 roku, na terenie całego kraju, funkcjonowało: 17 WUBP, 2 MUBP na prawach wojewódzkich (w Warszawie i Łodzi), 14 MUBP, 10 UBP na miasto i powiat (Toruń, Będzin, Bielsko, Bytom, Częstochowa, Gliwice, Radom, Tarnów, Jelenia Góra, Wałbrzych), 265 PUBP, 1 UBP na Nową Hutę i placówki UBP na m.st. Warszawę: UBP Wawer i UBP Włochy[2].

Kierownictwo (szefostwo) WUPB w Krakowie

Kierownicy (szefowie):

  • mjr Stanisław Imiołek (1945–1945)
  • ppłk Jan Frey-Bielecki (1945-1946)
  • mjr Jan Olkowski (1946-1948)
  • ppłk Teodor Duda (1948-1950)
  • ppłk Grzegorz Łanin (1950-1953)
  • mjr Lutosław Stypczyński (1953-1956)[3]

Jednostki podległe

  • MUBP w Krakowie.
    • Kierownik (szef): kpt. Leon Podworski[4]
  • PUBP w Krakowie.
    • Kierownik (szef): ppor. Henryk Zamorski[5]
  • PUBP w Bochni.
    • Kierownik (szef): por. Stefan Jarzyna[6]
  • PUBP w Brzesku.
    • Kierownik (szef): por. Edward Goleb[7]
  • PUBP w Chrzanowie
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Dąbrowie Tarnowskiej
    • Kierownik (szef): por. Tadeusz Andrusiewicz[8]
  • PUBP w Limanowej
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Miechowie
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Myślenicach.
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Nowym Sączu
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Olkuszu.
    • Kierownik (szef): Wiktor Głuski[9]
  • PUBP w Oświęcimiu.
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Proszowicach.
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Suchej Beskidzkiej.
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Tarnowie.
    • Kierownik (szef): chor. Stanisław Kroch[10]
  • PUBP w Wadowicach.
    • Kierownik (szef): Władysław Kubka[11]
  • MUBP w Zakopanem.
    • Kierownik (szef):
  • PUBP w Żywcu.
    • Kierownik (szef):

Przypisy

Bibliografia

  • Krzysztof Szwagrzyk: Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza. Wyd. 1. Warszawa: IPN, 2005. ISBN 83-89078-94-5.
  • Marek Lasota: Donos na Wojtyłę. Karol Wojtyła w teczkach bezpieki. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2006. ISBN 83-240-0659-1.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).