Wojna hiszpańsko-marokańska
Wojna hiszpańsko-marokańska – konflikt zbrojny między tymi państwami, który rozgrywał się w latach 1859-1860.
Napięcie między Hiszpanią a Marokiem rozpoczęło się od ataku rifeńskich piratów na statek "San Jose". Bezpośrednim powodem wypowiedzenia wojny przez Hiszpanię w dniu 22 października 1859 r. były ataki muzułmańskiego plemienia Andżera na hiszpańską enklawę Ceuta znajdującą się na terenie Maroka.
Hiszpanie zaatakowali Maroko wysyłając tam armię w sile 48 tys. ludzi pod osobistym dowództwem premiera Leopolda O'Donnella. Walki ułożyły się po myśli Hiszpanów, a zwycięstwo generała Juana Prima y Pratsa i opanowanie Tetuanu 6 lutego 1860 r. utwierdziło ich militarne zwycięstwo.
Przed Hiszpanami stanęły jednak problemy finansowe związane z wydatkami wojennymi oraz epidemia cholery dziesiątkująca jej armię. Maroko rozdarte wojnami plemiennymi nie było w stanie wykorzystać sytuacji. Dopiero pod naciskiem Brytyjczyków doszło dnia 26 kwietnia 1860 r. do podpisania układu pokojowego. Hiszpanie otrzymali odszkodowanie wojenne, a do czasu ich spłat mieli prawo okupować miasto Tanger. Ich enklawy Ceuta i Melilla zostały nieznacznie powiększone, mogli też założyć faktorię handlową na Przylądku Juby. Straty obu stron w konflikcie to 10000 po stronie hiszpańskiej (z czego 4000 to ofiary cholery) i 6000 po stronie marokańskiej.
Zobacz też
Bibliografia
- Andrzej Dziubiński: Historia Maroka. Wrocław: Ossolineum, 1983, s. 340-341. ISBN 83-04-01304-5.
Media użyte na tej stronie
El lienzo representa la batalla de Tetuán, librada el día 31 de enero de 1860 en Tetuán, Marruecos, entre el Ejército Español de África y el Ejército de Marruecos por la posesión de la plaza. La batalla formó parte de la guerra hispano-marroquí de 1859–1860 y fue ganada por el ejército español, que estaba comandado por el general Leopoldo O'Donnell, quien fue nombrado duque de Tetuán por su victoria.