Wojna rosyjsko-perska (1722–1723)

Wojna rosyjsko-perska
— Wojny persko-rosyjskie —
Flota Piotra Wielkiego
Czas	1722–1723
Miejsce	Zakaukazie, Azerbejdżan
Terytorium	Kaukaz
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
Imperium Rosyjskie Hetmanat Kartlia Persja (Safawidzi)
Dowódcy
Fiodor Apraksin Tahmasp II
Siły
22 000 Rosjan, 22 000 Kozaków, 40 000 Gruzinów i Ormian 70 000
Straty
4000 nieznane
brak współrzędnych

Wojna rosyjsko-perska – wojna pomiędzy Imperium Rosyjskim, a Persją stoczona w latach 1722–1723.

Konflikt poprzedził sojusz Piotra I Wielkiego z królem Gruzji Wachtangiem VI oraz Ormianami. Obaj władcy starali się pozyskać rosyjską pomoc w walce z ekspansją muzułmańską z Turcji i Persji.

W 1722 roku rosyjska flota kaspijska admirała Apraksina przewożąca 22 000 ludzi opuściła port w Astrachaniu kierując się na Derbent w południowym Dagestanie. Wkrótce siły rosyjskie wzmocniło kolejne 22 000 Kozaków z Wołgogradu. W sierpniu Rosjanie zdobyli Derbent, gdzie założyli silny garnizon. W listopadzie 1722 r. Wachtang VI na czele połączonej armii gruzińsko-ormiańskiej liczącej 40 000 ludzi zamierzał połączyć się z siłami rosyjskimi. Zrezygnował jednak z tego planu na wieść o wycofaniu się floty rosyjskiej i wrócił do Tbilisi. Powodem odwrotu floty były trudne warunki pogodowe na Morzu Kaspijskim. Na początku 1723 roku armia rosyjska dowodzona przez generała Matiuszkina zdobyła Raszt, w lipcu zaś Rosjanie opanowali Baku i kilka perskich prowincji: Szyrwan, Gilan, Mazandaran oraz Gorgan. Zajęte przez Rosjan tereny zostały Persom zwrócone przez carycę Annę Iwanownę w przeddzień wybuchu wojny Rosjan z Turkami w latach 1735–1739. Stało się to podstawą do zawiązania przez Rosję sojuszu z Persją przeciwko Turcji.

Bibliografia

• V.A. Potto. The Caucasian Wars of Russia from the 16th century onward. Bände 1-5. SPb, 1885-86, neu aufgelegt 2006. ​ISBN 5-9524-2107-5​.