Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Wojska Obrony Powietrznej Kraju (WOPK) – jeden z czterech, obok wojsk lądowych, wojsk lotniczych i marynarki wojennej, rodzajów Sił Zbrojnych PRL w latach 1962-1990.

WOPK przeznaczone były do obrony ludności, wojsk oraz ważnych ekonomicznie i strategicznie obiektów wojskowych i administracyjno-państwowych, znajdujących się na terytorium kraju, przed działaniami środków napadu powietrznego przeciwnika. Ich model organizacyjny wzorowany był na rozwiązaniach przyjętych w Armii Radzieckiej, co wynikało z faktu ich włączenia w system obrony powietrznej państw Układu Warszawskiego. Wojska OPK stanowiły ważny element wojsk obrony terytorialnej kraju, które obejmowały również jednostki wojsk lądowych i Marynarki Wojennej.

W 1990 WOPK weszły wraz z Wojskami Lotniczymi w skład Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Obecnie, po kolejnej reorganizacji i zmianie nazwy zadania tych wojsk pełnią jednostki włączone w skład Sił Powietrznych.


Struktura organizacyjna WOPK

Dowództwo Wojsk Obrony Powietrznej Kraju

Jednostki wchodzące w skład korpusów OPK

Wojska Rakietowe i Artyleria WOPK

Korpusówka wojsk rakietowych i artylerii.jpg

Wojska Lotnicze WOPK

Korpusówka wojsk lotniczych personel latajacy.jpg

Wojska Radiotechniczne WOPK

Korpusówka wojsk radiotechnicznych.jpg
Struktura organizacyjna Wojsk Obrony Powietrznej Kraju 1 stycznia 1981
Związek operacyjny /
rodzaj wojsk
1 Korpus OPK2 Korpus OPK3 Korpus OPKJednostki bezpośredniego podporządkowania
Wojska Lotnicze42 el
1 plm OPK
10 plm OPK
-
43 el
26 plm OPK
28 plm OPK
34 plm OPK
19 leh
44 el
11 plm OPK
39 plm OPK
62 plm OPK
4 Baza Lotnicza
Wojska Rakietowe i Artyleria3 DA OPK4 BA OPK
26 BA OPK
1 DA OPKCentrum Szkolenia Specjalistów WOPK
Wojska Radiotechniczne1 BRt2 BRt3 BRtWyższa Oficerska Szkoła Radiotechniczna
Szkoła Specjalistów Wojsk Radiotechnicznych
Jednostki Walki Radioelektronicznej
-

-

-
1 prrel
3 pzrel
14 brrel
Stanowiska dowodzeniaSD 1 KOPKSD 2 KOPKSD 3 KOPKCentralne Stanowisko Dowodzenia WOPK

Umundurowanie, stopnie

Żołnierze WOPK nosili mundury wyjściowe w kolorze stalowym, buty i pas skórzany w kolorze czarnym, orzeł na czapce – według kroju używanego w lotnictwie. MoRo i hełm w kolorze zielonym z odcieniem czarnego. Korpusówki zgodnie z odbytym przeszkoleniem. W oddziałach rakietowych w korpusie szeregowych i podoficerów obowiązywało nazewnictwo jak w jednostkach artyleryjskich, a więc: kanonier, bombardier, ogniomistrz.

Obsada personalna Dowództwa Wojsk Obrony Powietrznej Kraju

Dowódcy WOPK

Szefowie sztabu – zastępcy dowódcy WOPK

Zastępcy dowódcy WOPK do spraw szkolenia

Zastępcy dowódcy WOPK do spraw liniowych

Zastępcy dowódcy WOPK do spraw politycznych

Zastępcy dowódcy WOPK do spraw planowania i techniki / do spraw techniki i zaopatrzenia

Szefowie Lotnictwa OPK / Wojsk Lotniczych WOPK

  • płk pil. Rafał Bulak (1964-1967)
  • płk dypl. pil. Władysław Hermaszewski (1967-1971)
  • płk dypl. pil. Mieczysław Maszczyk
  • płk dypl. pil. Marian Bondzior (1977-1979)
  • płk dypl. pil. Mirosław Kapciuch (1979-1984)
  • płk dypl. pil. Edmund Koźbiał (1984-1989)

Szefowie Artylerii OPK / Wojsk Rakietowych i Artylerii WOPK

Szefowie Wojsk Radiotechnicznych WOPK

Bibliografia

  • Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 485. ISBN 83-11-06229-3.
  • Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część I, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 2 (23), MAGNUM X Sp. z o.o., marzec-kwiecień 2002, ISSN 1505-1196, s. 32-36.
  • Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część II, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 3 (24), MAGNUM X Sp. z o.o., maj-czerwiec 2002, ISSN 1505-1196, s. 27-31.
  • Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część III, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 4 (25), MAGNUM X Sp. z o.o., lipiec-sierpień 2002, ISSN 1505-1196, s. 33-37.
  • Józef Urbanowicz [red.]: Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971, s. 525.
  • Marian Bondzior, Jak zdobywałem swój kawałek nieba, Wydawnictwa WLOP, Warszawa 2002

Media użyte na tej stronie