Wojska wewnętrzne

Żołnierze wojsk wewnętrznych w Rosji

Wojska wewnętrzne – formacje wojskowe albo paramilitarne bezpieczeństwa wewnętrznego wywodzące się z okresu Cesarstwa Rosyjskiego. Nazwa ta jest lub była stosowana do określenia różnych formacji w ZSRR, późniejszej Rosji i republikach poradzieckich, a także w kilku innych krajach, w tym Polsce.

Polska

Formacja Wojsk Wewnętrznych była powołana we wrześniu 1944 roku przez Resort Bezpieczeństwa Publicznego PKWN przeznaczona do działań przeciwko zbrojnemu podziemiu i do ochrony ważnych obiektów państwowych^[1].

Po wojnie weszły w skład Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (podległego do 1954 Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego, później Ministerstwu Spraw Wewnętrznych), przekształcony w 1966 w podległe później MON Wojska Obrony Wewnętrznej i podległe MSW Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

ZSRR

W ZSRR były to paramilitarne oddziały bezpieczeństwa wewnętrznego ZSRR. Grały znaczącą rolę w państwie. Były podporządkowane NKWD, a następnie KGB. M.in. 64 Dywizja Wojsk Wewnętrznych NKWD zabezpieczała i nadzorowała utwardzanie władzy komunistycznej w Polsce po 1944 (fałszowanie wyborów i referendum). Jednostki te nadal funkcjonują w Rosji i na Ukrainie oraz Białorusi.

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975, s. 717.