Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej

Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej

Data założenia	1934, od 1965 pod obecną nazwą
Typ	instytut badawczy
Państwo	Polska
Adres	ul. Okuniewska 1 05-070 Sulejówek
Dyrektor	płk dr inż. Michał Ceremuga
Położenie na mapie Sulejówka Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej
Położenie na mapie powiatu mińskiego Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej
52°15′06,5″N 21°17′10,9″E/52,251806 21,286361
Strona internetowa

Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej – instytut badawczy podległy Ministerstwu Obrony Narodowej, zajmujący się pracami z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, z siedzibą w Sulejówku koło Warszawy.

Instytut pełni rolę w procesie zabezpieczenia rozwoju uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW), a także w procesach szeroko pojętej jego eksploatacji.

Historia

LPT opracowany w WITPiS

Tradycja instytutu sięga roku 1934, gdy otwarto Biura Badań Technicznych Broni Pancernej w Warszawie, których działania przerwała II wojna światowa. W 1947 powołana została Stacja Doświadczalna Departamentu Służby Samochodowej MON, przekształcona w Poligon Naukowo-Badawczy Sprzętu Pancernego i Motoryzacji i przeniesiony do Sulejówka. W 1965 podniesiony do rangi instytutu naukowego, nadając jej nazwę Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, później jednostki badawczo-rozwojowej.

W dniach 20—21 listopada 1972 roku instytut obchodził jubileusz 25-lecia. Wtedy to do najważniejszych osiągnięć Instytutu zaliczano^[1]:

• modernizację czołgu T-34-85 w zakresie zwiększenia jednostki ognia, zasięgu, przebiegu międzyremontowego i międzyobsługowego oraz przystosowania go do pokonywania głębokich przeszkód wodnych;
• unowocześnienie transporterów opancerzonych;
• zwiększenie niezawodności czołgów na polu walki przez opracowanie i zastosowanie hydraulicznych mechanizmów dających wymierne efekty ergonomiczne oraz polepszające precyzję sterowania czołgiem;
• skonstruowanie na bazie jednego typu czołgu ciągnika ewakuacyjnego;
• zmodernizowanie zestawów do podwodnego bezzałogowego przeciągania czołgów po dnie;
• zbudowanie warsztatu zmechanizowanej obsługi czołgów tzw. MOC/Panc;
• unowocześnienie wielu ruchomych warsztatów remontowo-obsługowych;
• udział we współpracy z przemysłem w skonstruowaniu wozu terenowego "Star" średniej ładowności;
• przekazanie gospodarce narodowej opatentowanych, oryginalnych inhibitorów korozji metali czarnych i kolorowych gwarantujących konserwację bezsmarową;
• badania z zakresu ergonomii dla stworzenia lepszych warunków pracy kierowcy pojazdu.

Zobacz też

• Spis instytutów badawczych w Polsce

Przypisy

Bibliografia

• Mikołaj Plikus [red.]: Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.

Linki zewnętrzne

• Strona Instytutu