Wojskowy Sąd Okręgowy Nr X
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1922 |
Rozformowanie | 1939 |
Dowódcy | |
Ostatni | ppłk aud. Józef Tesznar |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Wojskowy Sąd Okręgowy Nr X – jednostka organizacyjna służby sprawiedliwości Wojska Polskiego II RP z siedzibą w Przemyślu.
Historia
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości na początku listopada 1918 utworzono Sąd Polowy w Przemyślu, który później przekształcono w Sąd Polowy Okręgu Generalnego Lwów w Przemyślu[1]. Wobec sporej ilości spraw na początku 1919 został zorganizowany Sąd Polowy w Jarosławiu, będący ekspozyturą przemyskiego Sądu Polowego, następnie przeniesiony do Stryja, później do Tarnopola[2].
W lipcu 1919 roku został utworzony Sąd Wojskowy Okręgu Generalnego Lwów, a dotychczasowy Sąd Polowy w Przemyślu został przemianowany na Ekspozyturę Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Lwów w Przemyślu[2].
W wyniku wprowadzenia organizacji służby sprawiedliwości na czas pokoju w styczniu 1922 został utworzony Wojskowy Sąd Okręgowy Nr X w Przemyślu[2]. Dotychczasowe wojskowe sądy załogowe w Kielcach, Przemyślu i Stryju zostały przekształcone w wojskowe sądy rejonowe. Sąd w Stryju został przemianowany na Wojskowy Sąd Rejonowy Jarosław i przeniesiony do Rzeszowa. W Rzeszowie funkcjonował do lutego 1926 z uwagi na brak odpowiedniej siedziby w Jarosławiu[3]. 3 lutego 1926 roku minister spraw wojskowych zarządził przeniesienie wojskowego sądu rejonowego z Rzeszowa do Jarosławia[4].
Wojskowy sąd okręgowy obejmował swoim obszarem działania cały Okręg Korpusu Nr X. Sąd wykonywał czynności zasadniczo na swoim obszarze działania. Poza swoim obszarem działania sąd mógł wykonywać czynności tylko, gdy wymagało tego dobro wymiaru sprawiedliwości, ewentualnie gdy znacznie oszczędzono by koszty[5].
Obsada
- Szefowie sądu
- płk KS Edward Riedl (1923 – 1924 → szef WSO Nr IX)
- płk KS Józef Harasymowicz (1924[6] – 31 III 1928 → stan spoczynku[7])
- płk KS Ludwik Michał Turzański (24 IV 1928[8][9] – 18 II 1930 → sędzia NSW[10])
- ppłk KS Franciszek Wojciech Matuszek (4 VI 1930[11] – 31 VIII 1935 → stan spoczynku[12])
- ppłk aud. Józef Marian Tesznar (VIII 1935[13] – IX 1939[14])
- Obsada personalna w 1939 roku
Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939 roku[15][a]:
- szef sądu – ppłk aud. Józef Marian Tesznar
- zastępca szefa – ppłk aud. Roman Burnatowicz
- sędzia orzekający – mjr aud. mgr Michał Marian Danysz
- sędzia orzekający – mjr aud. Kamil Zenon Ślizowski
- sędzia śledczy – mjr aud. mgr Stanisław Konior
- sędzia śledczy – kpt. aud. mgr Edward Antoni Hrach
Wojskowa Prokuratura Okręgowa Nr 10
W lipcu 1919 roku została utworzona Prokuratura przy Ekspozyturze Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Lwowskiego w Przemyślu. W styczniu 1922 roku Prokuratura została przemianowana na Prokuraturę przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr X w Przemyślu[9].
- Wojskowi prokuratorzy okręgowi
- mjr / ppłk KS Aleksander Michał Szulisławski (p.o. od 12 II 1920[17][9])
- płk KS Franciszek Skorupski (V 1921[18][9] – 31 VIII 1923 → stan spoczynku[19])
- ppłk KS Tadeusz Michał Piątkiewicz (1 VIII 1923[20][21][22][6] – 4 II 1927 → stan spoczynku z dniem 30 IV 1927[23])
- ppłk KS dr Juliusz Kappel (od 24 IV 1928[24][9])
- mjr KS dr Jacenty Raczek (od 26 II 1931[25] – 9 IV 1934 → sędzia orzekający w WSO Nr IX[26])
- ppłk aud. Zdzisław Aleksander Małaczyński (9 IV 1934[26] – 31 VIII 1939[27])
- ppłk aud. Roman Burnatowicz (IX 1939[27])
Obsada personalna w marcu 1939 roku[15]:
- prokurator – ppłk Zdzisław Aleksander Małaczyński
- wiceprokurator – mjr mgr Jan Róg
- podprokurator – kpt. mgr Stanisław Antoni Skotnicki
- asystent – por. mgr Edward Bolesławski
- asystent – por. mgr Władysław Jarosz
- asystent – por. mgr Michał Kłobukowski
- asystent – por. mgr Józef Macander
- asystent – por. mgr Stanisław Wiszniewski
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[16].
Przypisy
- ↑ Organa 1928 ↓, s. 78.
- ↑ a b c Organa 1928 ↓, s. 79.
- ↑ Organa 1928 ↓, s. 79-80.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 3 z 3 lutego 1926 roku, poz. 25.
- ↑ Dz.U. z 1936 r. nr 76, poz. 536.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 981.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 22.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 131, 161.
- ↑ a b c d e Organa 1928 ↓, s. 80.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 68, 70.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 199, 212.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 100.
- ↑ Szurlej 1939 ↓, s. 3.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 873.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 28 lutego 1920 roku, s. 147.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 55 z 20 maja 1920 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 541.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 12 sierpnia 1923 roku, s. 507, od 1 sierpnia 1923 roku był odkomenderowany na 6 miesięcy ze stanowiska prokuratora Prokuratury przy WSO Nr II.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 60 z 18 września 1923 roku, s. 563, 1 września 1923 roku został przeniesiony z Prokuratury przy WSO Nr IX do Prokuratury przy WSO Nr X na stanowisko prokuratora.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1086.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 40, 44.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 118, 161.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 90, 95.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 138, 170.
- ↑ a b Szurlej 1939 ↓, s. 4.
Bibliografia
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Organa wymiaru sprawiedliwości w W. P.. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 8-10, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stanisław Szurlej: Pismo l.dz. 42/tjn./39/Sąd. szefa Sądownictwa Wojskowego MSWojsk. do szefa Biura Rejestracyjnego MSWojsk. w sprawie obsady personalnej wszystkich szczebli kierownictwa od początku roku 1935 do września 1939 r. z wyjątkiem sądów polowych, których obsada była dokonywana przez Biuro Personalne MSWojsk.. W: B.I. 12j [on-line]. IPMS, 1939-12-13. [dostęp 2018-09-08].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).