Wolińska Mielizna

Północna część zalewu i wyspa Wolin

Wolińska Mielizna^[1] – mielizna Zalewu Szczecińskiego w jego północno-wschodniej części. Mielizna znajduje się w północnej części zalewu, która ma najbardziej zróżnicowane dno. Wolińska Mielizna ma od 1 do 2,5 km szerokości^[2]. Płycizna odchodzi od południowego brzegu środkowej części wyspy Wolin i przebiega łukiem w kierunku Pomorskiej Mielizny na południu.

Wolińska Mielizna stanowi rozległą ławicę piaskową przy głębokości poniżej 2 m, rozciągającą się na kilka kilometrów na południe Zalewu Szczecińskiego. Wolińską Mieliznę i Krzecki Wyskok (znajdujący się na zachodzie) rozdziela zagłębienie na poziomie od 4 do 6,5 m^[3].

Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Wolliner Schaar. W 1949 r. ustalono urzędowo polską nazwę Wolińska Mielizna^[4].

Przypisy

↑ Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 2: Wody stojące. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.
↑ Ukształtowanie dna zbiornika i właściwości osadów. W: Andrzej Osadczuk: Zalew Szczeciński : środowiskowe warunki współczesnej sedymentacji lagunowej. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2004, s. 42. ISBN 83-7241-436-X.
↑ Andrzej Osadczuk, Stanisław Musielak, Ryszard K. Borówka. Why should the Odra River mouth area not be regarded as an estuary?. „Oceanological and Hydrobiological Studies”. XXXVI (2), s. 91, 2007. Institute of Oceanography, University of Gdańsk. ISSN 1730-413X (ang.).
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)

[1] Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 2: Wody stojące. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.

[Osadczuk04-2] Ukształtowanie dna zbiornika i właściwości osadów. W: Andrzej Osadczuk: Zalew Szczeciński : środowiskowe warunki współczesnej sedymentacji lagunowej. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2004, s. 42. ISBN 83-7241-436-X.

[3] Andrzej Osadczuk, Stanisław Musielak, Ryszard K. Borówka. Why should the Odra River mouth area not be regarded as an estuary?. „Oceanological and Hydrobiological Studies”. XXXVI (2), s. 91, 2007. Institute of Oceanography, University of Gdańsk. ISSN 1730-413X (ang.).

[4] Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)

[1]

[2]

[3]

[4]

Zatoki	Boleń Krzecki Zalew Roztoka Odrzańska (Gąsierzyńska Zatoka, Zatoka Stepnicka, Zatoka Wódzka) Wielkomękowska Głębia Zatoka na Palach Zatoka Nowowarpieńska Zatoka Skoszewska Zatoka Warnołęcka
Mielizny	Mielizna Kopanicka Mielizna Kopicka Krzecka Mielizna Krzecki Wyskok Mielizna Osiecka Płocińska Mielizna Pomorska Mielizna Wolińska Mielizna Wyskok Warpieński Mielizna Rzepczyńska Hart Schaar Kamig-Haken Ueckerhaken Borken-Haken Göschenbrinks-Fläche
Akweny przyległe	Dziwna Głęboki Nurt Piana Świna Wicko Wielkie Jezioro Nowowarpieńskie Usedomer See

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Wolińska Mielizna

Przypisy

Media użyte na tej stronie