Wolumin (bibliotekoznawstwo)

Wolumin, wolumen^[1] (łac. volumen – zwój) – podstawowa jednostka introligatorska, czyli pojedynczy fizyczny egzemplarz książki, tom w znaczeniu bibliotecznym.

Pojęcie woluminu nie jest związane z poszczególnymi tomami dzieła. Jeśli pewne dzieło zostało wydane w 5 tomach, może składać się z jednego woluminu zawierającego wszystkie części lub z 5 woluminów, z których każdy zawiera jeden tom.

Przypisy

Książka Typ druki nowsze inkunabuł rękopis stare druki e-book Forma kodeks maszynopis rotulus tabliczki woskowe wolumin zwój Produkcja Materiały barwnik cera pergaminowa galas inkaust kora brzozowa palimpsest papier papier welinowy papirus pergamin tabliczki woskowe welin Narzędzia pisarskie atrament długopis pędzel pisarski pióro rylec rysik skrobak tusz drukarskie prasa drukarska pulpa sito tusz woda wapienna introligatorskie fileta plakieta punca radełko Budowa Oprawa blok książki kapitałka katenat okładka oporek oprawa oprawa mnisza wyklejka zwięz Elementy arkusz bibułka karta (recto i verso) karta ochronna składka introligatorska strona strona sierściowa Tekst Porządkowanie foliacja indeks konkordancja kustosz pagina fracta paginacja reglament spis treści sygnatura wakat Pismo abrewiacja kolumna łam margines paragraf szpalta złota reguła Inne anatema chronogram dedykacja eksplicit glosa incipit kolofon prolog próba pióra Zdobnictwo arabeska bordiura drolerie floratura frontyspis iluminowanie inicjał lombard miniatura ornament rubrykowanie winieta Zawody autor bibiopola drukarz iluminator katedralis kopista korektor notariusz pergamenista rubrykator skryba sztycharz wydawca zecer Obieg antykwariat archiwum biblioteka copyright fiszka inwentarz katalog kolekcja księga akcesyjna księgarstwo Znaki własnościowe dedykacja ekslibris filigran kolofon nota prowieniencyjna sygnatura znak wodny Konserwacja bibułka japońska kołatek Powielanie brulion digitalizacja faksymile kopia mikrofilm mikrofisza oryginał pecia repografia reportatio