Women Airforce Service Pilots
 | Ten artykuł od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Women Airforce Service Pilots (WASP – "osy" czyli Pilotki Kobiecych Sił Powietrznych) – amerykański korpus kobiet pilotów z czasów II wojny światowej. Organizacja paramilitarna zajmująca się głównie transferem samolotów bojowych z USA do Europy. Założona w sierpniu 1943 roku w wyniku połączenia WAFS (Kobiecego Pomocniczego Szwadronu Transportowego) i WFTD (Kobiecego Oddziału Szkolenia Lotniczego). Dowództwo objęła Jacqueline Cochran, pionierka lotnictwa i pierwsza kobieta, która przekroczyła barierę dźwięku.
Utworzenie WASP
W obliczu rosnącego zapotrzebowania na wyszkolonych pilotów w 1942 roku w armii zaczęto rozważać wzięcie pod uwagę propozycji wykorzystania pilotek w służbach pomocniczych, aby odciążyć walczących na froncie mężczyzn. Podczas gdy Cochran przebywała w Wielkiej Brytanii, we wrześniu 1942 roku generał Arnold zatwierdził utworzenie Women's Auxiliary Ferrying Squadron (WAFS) – Kobiecego Pomocniczego Szwadronu Transportowego pod dowództwem Nancy Harkness Love. Bazą jednostki była Castle Air Base w Wilmington w stanie Delaware, a jej głównym celem było wykonywanie lotów transportowych. Usłyszawszy o utworzeniu WAFS, Cochran powróciła do Stanów, gdzie stanęła na czele całego programu szkolenia kobiet na potrzeby lotów transportowych, w ramach Women's Flying Training Detachment (WFTD) – Kobiecego Oddziału Szkolenia Lotniczego. W sierpniu 1943 roku WAFS i WFTD zostały połączone, utworzono organizację Women Airforce Service Pilots (WASP) – Pilotek Pomocniczych Sił Powietrznych, której kierownictwo objęła Cochran, Nancy Love stanęła na czele Ferrying Division – Działu Transportu.
Rekrutacja
Kobiety o różnym statusie społecznym zaczęły zjeżdżać się z całego kraju do Avenger Field w Sweetwater, gdzie odbywało się szkolenie. Do programu zgłosiło się około 30 tysięcy kobiet, na szkolenie przyjęto 1830 a 1074 je ukończyło i dostało się do korpusu. Wszystkie startujące kandydatki potrafiły pilotować samoloty i posiadały licencje, był to wymóg, który nie obowiązywał mężczyzn, ich armia szkoliła od zera. Kolejnym wymogiem był wzrost, pilotki miały mierzyć 5 stóp i 2 cale (około 160 cm). Podczas badań kobiety stosowały różne metody aby zawyżyć swój wzrost i dostać się do korpusu.
Obowiązki WASP
Po wyczerpującym czteromiesięcznym szkoleniu stały się pierwszymi pilotkami amerykańskich samolotów wojskowych w historii. Do zadań pilotek należało transportowanie ich z USA do Europy, testowanie samolotów po naprawach, holowanie celów, które miały umożliwić artylerzystom trenowanie ostrzału z użyciem ciężkiej amunicji, pilotowały maszyny z fabryk do baz wojskowych i punktów odlotów w całym kraju. Latały 78 rodzajami maszyn wojskowych jakich używano w siłach powietrznych, włącznie z bombowcami.
Zamknięcie Programu
W lecie 1944 roku kiedy wojna dobiegała końca, zaczęto zamykać szkoleniowe programy lotnicze, co oznaczało utratę pracy dla cywilnych instruktorów latania. Obawiając się poboru kobiet do wojska i służby na ziemi. Choć raporty WASP były porównywalne z męskimi, a czasem lepsze pilotki nie uzyskały statusu wojskowego i jako zwykli cywile zostały odesłane do domu, często na własny koszt. Część z nich po powrocie znajdowała prace jako pilotki w małych przedsiębiorstwach lotniczych, jednak większość linii w tamtych czasach zatrudniała kobiety tylko jako stewardesy. Nie miały żadnych praw wojskowych, nie przysługiwało im prawo do flagi na trumnie, a armia nie była zobowiązana do opłacenia pogrzebu. Akta kobiet z WASP przez lata pozostawały zapieczętowane, oznaczone jako tajne i niedostępne dla historyków zajmujących się II wojną światową.
Odznaczenie
.jpg)
W 1976 roku Siły powietrzne zapowiedziały, że po raz pierwszy w historii zamierzają przyjmować kobiety do programów lotniczych. Wywołało to wielkie poruszenie wśród byłych pilotek, postanowiły zjednoczyć siły i apelowały do Kongresu Stanów Zjednoczonych, aby oficjalnie zaliczono je do sił zbrojnych. Dzięki tym staraniom w 1977 roku kobietom z WASP przyznano najwyższe cywilne odznaczenie.
1lipca 2009 roku prezydent Barack Obama podpisał ustawę nagradzającą lotniczki WASP Złotym Medalem Kongresowym. Ceremonia odbyła się 10 maja 2010 roku w Kongresie Stanów Zjednoczonych. Wzięło w niej udział 300 pilotek WASP, w trakcje wojny zginęło 28.
Popkultura
W 2015 roku ukazała się książka autorstwa Fannie Flagg opisująca historie pilotek. Autorka dedykowała powieść kobietom z WASP.
Media użyte na tej stronie
These four female pilots leaving their ship, Pistol Packin' Mama, at the four engine school at Lockbourne AAF, Ohio, are members of a group of Women Airforce Service Pilots (WASPS) who have been trained to ferry the B-17 Flying Fortresses. L to R are Frances Green, Margaret (Peg) Kirchner, Ann Waldner and Blanche Osborn.
President Barack Obama signs S.614, a bill to award a Congressional Gold Medal to the Women Airforce Service Pilots, in the Oval Office Wednesday, July 1, 2009. Women Airforce Service Pilots (WASP) was established during World War II, and from 1942 to 1943, more than a thousand women joined, flying sixty million miles of non-combat military missions. Of the women who received their wings as Women Airforce Service Pilots, approximately 300 are living today. Flanking the President are Bernice Falk Haydu, far left, Elaine Danforth Harmon, and Lorraine H. Rodgers, right. Rep. Ileana Ros-Lehtinen (R-Fla.) is at far right. Behind the President are active duty US Air Force pilots. (Official White House Photo by Pete Souza)
This official White House photograph is being made available for publication by news organizations and/or for personal use printing by the subject(s) of the photograph. The photograph may not be manipulated in any way or used in materials, advertisements, products, or promotions that in any way suggest approval or endorsement of the President, the First Family, or the White House.Women Airforce Service Pilot Ruth Daley boards an Lockheed P-38 Lightning fighter