Woody Guthrie

Woody Guthrie
Ilustracja
Woody Guthrie (1943)
Imię i nazwiskoWoodrow Wilson Guthrie
Data i miejsce urodzenia14 lipca 1912
Okemah
Data i miejsce śmierci3 października 1967
Nowy Jork
Instrumentywokal, gitara, harmonijka ustna, mandolina, skrzypce
Gatunkifolk, protest song
Zawódpiosenkarz, autor piosenek
Aktywność1930–1956
Instrument
Martin 000-18, Gibson Southern Jumbo, Gibson J-45
Strona internetowa

Woody Guthrie, właśc. Woodrow Wilson Guthrie[1] (ur. 14 lipca 1912 w Okemah, Oklahoma, zm. 3 października 1967 w Nowym Jorku[1]) – amerykański pieśniarz folk, gawędziarz. W 1988 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[2]. Autor wielu piosenek z lat wielkiego kryzysu i II wojny światowej, i m.in. „This Land is Your Land”. Najsłynniejszy przedstawiciel subkultury hobo. Ojciec Arlo Guthriego.

Życiorys

Urodził się w Okemah w rolniczej Oklahomie, imiona otrzymał na cześć postępowego kandydata na prezydenta USA w wyborach 1912 roku – Woodrowa Wilsona.

W wieku 18 lat przeprowadził się do Teksasu, gdzie poznał i wkrótce poślubił swoją pierwszą żonę Mary Jennings, z którą miał troje dzieci. Po kilku latach opuścił rodzinę, by ruszyć wraz z falą migracji ofiar wielkiego kryzysu do Kalifornii. Podróże tego okresu odbiły się najwyraźniej w jego twórczości. W latach 19351937 śpiewał swoje piosenki w kalifornijskim radiu.

W 1939 bądź 1940 przeniósł się do Nowego Jorku, znajdując uznanie w tamtejszych lewicowych i folkowych środowiskach. Tam też powstały jego pierwsze nagrania: kilka godzin opowieści i piosenek nagranych przez folklorystę Alana Lomaxa na potrzeby Biblioteki Kongresu oraz album Dust Bowl Ballads. W tym czasie rozpoczął też prace nad autobiografią Bound for Glory wydaną w 1943. W 1941 poznał Pete’a Seegera, przewędrowali razem Amerykę wzdłuż i wszerz, i przyłączył się do jego zespołu Almanac Singers. Gdy pod koniec 1941 USA przystąpiły do wojny, Woody wstąpił do armii. Będąc na przepustce, ożenił się z Marjorie Mazia, z którą miał czworo dzieci.

Pod koniec lat czterdziestych stan jego zdrowia zaczął się pogarszać, również jego zachowania budziły kontrowersje. Porzucił rodzinę i wyjechał do Kalifornii, gdzie ożenił się po raz trzeci (miał jedno dziecko z tego związku). Po powrocie do Nowego Jorku w 1954 błędnie diagnozowano u niego różne choroby (włączając alkoholizm i schizofrenię). Ostatecznie odkryto, że cierpi na pląsawicę Huntingtona. Choroba ta całkowicie uniemożliwiła mu dalszą twórczość. Do śmierci przebywał w nowojorskim szpitalu psychiatrycznym, gdzie opiekowała się nim jego druga żona Marjorie.

Światopogląd

W swojej twórczości, szczególnie tej powstałej podczas II wojny światowej, protestował przeciwko faszyzmowi. Na początku lat 40. przewidywał upadek Hitlera i Mussoliniego. Wykonywał utwory, w których stawał w obronie praw człowieka, pokoju, demokracji, a także związków zawodowych. Występował z charakterystyczną gitarą, na której znajdował się napis: „Ta maszyna zabija faszystów!”. Walczył z segregacją rasową w Stanach Zjednoczonych – podczas rejsów na statkach (służył we flocie handlowej) sprzeciwiał się poleceniom pracodawców i odmawiał śpiewania jedynie dla białych członków załogi[3][4].

Wpływy

W początkowym okresie kariery Boba Dylana, był dla niego wzorem do naśladowania. Wpłynął na cały ruch folkowy końca lat 50. i z początków lat 60. XX w., szczególnie na takich muzyków jak Ramblin’ Jack Elliott, John Sebastian, Phil Ochs, Tom Paxton i wielu innych[5].

Dyskografia

  • 1940Dust Bowl Ballads (Folkways Records); 2000 (Buddha Records)
  • 1972Greatest Songs of Woody Guthrie (Vanguard)
  • 1987Columbia River Collection (Rounder Records)
  • 1988Folkways: The Original Vision (Woody i Leadbelly) (Smithsonian Folkways)
  • 1988 – Library of Congress Recordings (Rounder Records)
  • 1989Woody Guthrie Sings Folk Songs (Smithsonian Folkways)
  • 1990Struggle (Smithsonian Folkways)
  • 1991Cowboy Songs on Folkways (Smithsonian Folkways)
  • 1991 – Songs to Grow on for Mother and Child (Smithsonian Folkways)
  • 1992Nursery Days (Smithsonian Folkways)
  • 1994Long Ways to Travel: The Unreleased Folkways Masters, 1944–1949 (Smithsonian Folkways)
  • 1996Almanac Singers (UNI/MCA}
  • 1996 – Ballads of Sacco & Vanzetti (Smithsonian Folkways)
  • 1997This Land Is Your Land, The Asch Recordings, Vol.1 (Smithsonian Folkways)
  • 1997 – Muleskinner Blues, The Asch Recordings, Vol.2 (Smithsonian Folkways)
  • 1998Hard Travelin', The Asch Recordings, Vol.3 (Smithsonian Folkways)
  • 1999Buffalo Skinners, The Asch Recordings, Vol.4 (Smithsonian Folkways)
  • 2007The Live Wire: Woody Guthrie in Concert 1949 (Woody Guthrie Publications)
  • 2009My Dusty Road (Rounder Records}

Przypisy

  1. a b William Ruhlmann: Biografia Woody Guthriego na stronie allmusic.com (ang.). allmusic.com. [dostęp 2011-05-20].
  2. Woody Guthrie: inducted in 1988 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-29)].
  3. Steve Silver, Woody Guthrie: antyfaszystowski bohater muzyki folk, „Nigdy Więcej”, 17, 2009, ISSN 1428-0884.
  4. Stetson Kennedy, Woody Guthrie: urodzony antyfaszysta, „Nigdy Więcej”, 17, 2009, ISSN 1428-0884.
  5. David Hajdu: Positively 4th Street. ss. 64–66

Media użyte na tej stronie

Woody Guthrie NYWTS.jpg
Woody Guthrie, half-length portrait, facing slightly left, holding guitar / World Telegram photo by Al Aumuller.