World Superbike

Mistrzostwa Świata Superbike
ilustracja
Państwo

międzynarodowe

Oficjalny skrót

WSBK

Dyscyplina

Wyścigi motocyklowe

Organizator rozgrywek

FIM

Data założenia

1988

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Stany Zjednoczone Fred Merkel
Japonia Honda

Obecny zwycięzca

Wielka Brytania Jonathan Rea
Japonia Kawasaki

Najwięcej zwycięstw

Wielka Brytania Jonathan Rea (6 razy)

Strona internetowa

World Superbike, Mistrzostwa Świata Superbike’ów – zawody motocyklowe organizowane przez Międzynarodową Federację Motocyklową. Mistrzostwa Świata w tej klasie odbywają się na motocyklach czterosuwowych, produkowanych wyłącznie seryjnie.

Jest to jedna z najważniejszych imprez organizowanych przez FIM obok MotoGP, SGP czy EWC.

Obecni producenci rywalizujący w WSBK to Ducati, BMW, MV Agusta, Aprilia, Honda, Kawasaki, Suzuki, Yamaha, a także nieobecni już Benelli i KTM.

Historia

Carl Fogarty – czterokrotny mistrz WSBK.

Pierwsze dwa tytuły w Mistrzostwach Świata w klasie Superbike zdobył Amerykanin Fred Merkel. W 1990 triumfował Francuz Raymond Roche, natomiast kolejne dwa lata to już dominacja Amerykanina Douga Polena. W roku 1993 mistrzem został kolejny Amerykanin Scott Russell. W latach 1994–1995 dwukrotnie zwyciężał Carl Fogarty, a kolejne dwa tytuły Mistrza Świata Brytyjczyk dołożył w roku 1998 i 1999. W międzyczasie po tytuły sięgali Australijczyk Troy Corser oraz kolejny z Amerykanów John Kocinski. W nowej dekadzie pierwszym mistrzem został Teksańczyk Colin Edwards. Rok później koronę odebrał mu reprezentant Antypodów Troy Bayliss.

Sezon 2002 to kolejny emocjonujący pojedynek o tytuł mistrzowski pomiędzy Baylissem i Edwardsem, którzy kompletnie zdominowali rywalizację. Świadczył o tym choćby fakt, że Australijczyk odniósł zwycięstwo w czternastu, natomiast Amerykanin w jedenastu wyścigach (jedyną wygraną wydarł im Japończyk Makoto Tamada). Pierwsza połowa sezonu należała do Baylissa, jednak w drugiej Edwards skutecznie odrabiał straty. O końcowym wyniku zadecydował jeden nieukończony wyścig w Holandii przez Troya. Ostatecznie Edwards pokonał rywala różnicą zaledwie jedenastu punktów.

W sezonie 2003, po odejściu Edwardsa i Baylissa do MotoGP, schedę po nich przejęli kierowcy fabrycznego Ducati – Anglik Neil Hodgson i Hiszpan Rubén Xaus. Neil zdominował początek sezonu, wygrywają aż dziewięć wyścigów z rzędu. W drugiej połowie sezonu skuteczniejszy był Xaus, sięgając po siedem triumfów. Mimo to nie miał szans odrobić ogromnych strat punktowych, która wyniosła ostatecznie aż sto trzy punkty. Po sezonie obaj zawodnicy przenieśli się do MotoGP, gdzie zostali zakontraktowani jako kierowcy ekipy D’Antin Ducati.

W roku 2004 prym fabrycznego Ducati wiedli jego nowi zawodnicy – rodak Hodgsona James Toseland oraz Francuz Régis Laconi. Laconi wykazał się większą skutecznością w walce o zwycięstwa, gdyż odniósł ich łącznie siedem przy zaledwie trzech Anglika, jednak to ostatecznie Toseland sięgnął po tytuł, wykazując się wyższą skutecznością w liczbie ukończonych wyścigów i stawaniu na podium (Francuz pięciokrotnie nie dojeżdżał do mety, w tym dwukrotnie w inauguracyjnej rundzie, na torze w Walencji). Ostatecznie kierowców bolońskiej ekipy przedzieliła różnica zaledwie dziewięciu punktów.

Sezon 2005 w pierwszej jego połowie był popisem Troya Corsera, który w pierwszych siedmiu występach sięgnął po sześć wygranych. Kierowca Suzuki wypracował na tyle dużą przewagą, że nie był jej w stanie zniwelować jego rodak Chris Vermeulen, który z kolei pięć wyścigów w siedmiu ostatnich startach, po czym przeszedł do królewskiej klasy MotoGP.

W 2006 roku Troy Bayliss powrócił do wielu latach przerwy, spędzonych na startach w Grand Prix i zdominował rywalizację, sięgając po dwanaście zwycięstw w sezonie, w tym aż osiem z rzędu. O jego tegorocznej świadczy fakt, iż w gościnnym występie w wyścigach Grand Prix zdominował także kończący sezon GP Walencji. Podium klasyfikacji generalnej dopełnili Toseland i Haga – przedzieliła ich różnica zaledwie dziesięciu punktów.

W sezonie 2007 mieliśmy do czynienia z pasjonującym pojedynkiem pomiędzy Anglikiem Jamesem Toselandem z fabrycznej Hondy Ten Kate oraz Japończykiem Noriyuki Hagą z Yamahy aż do ostatniej, finałowej rundy na francuskim torze Magny-Cours. Mimo dubletu Hagi, siódme i szóste miejsce zapewniło drugie mistrzostwo Toselandowi w karierze. Pokonał Japończyka różnicą zaledwie dwóch punktów. O tym, że sezon był wyrównany, świadczy fakt, iż obrońca tytułu Bayliss mimo aż siedmiu zwycięstw (tyle co Toseland), zajął dopiero czwartą lokatę. Podium klasyfikacji generalnej dopełnił Włoch Max Biaggi, który jeszcze dwa lata wcześniej startował w MotoGP. Do klasy królewskiej za to udał się w kolejnym roku Toseland.

W 2008 roku sezon od początku przebiegał pod dyktando Baylissa, który samym sięgnął po trzeci tytuł mistrzowski w karierze. Australijczyk reprezentujący Ducati w pokonanym polu pozostawił fabrycznych zawodników Yamahy – Corsera i Hagi. Blisko nich znajdowali się także Hiszpan Carlos Checa z Hondy i Niemiec Max Neukirschner z Suzuki.

W sezonie 2009 mieliśmy do czynienia z pasjonującym pojedynkiem pomiędzy Japończykiem Noriyuki Hagą, który zastąpił w ekipie Ducati Baylissa, a rewelacyjnym debiutantem ze Stanów Zjednoczonych, Benem Spiesem. Ostatecznie Haga znowu musiał pogodzić się z porażką, tracąc na koniec sezonu do Amerykanina sześć punktów. Słaba postawa Anglika Toma Sykesa w stosunku do postawy Włocha Michela Fabrizio, pozwoliła jednak zachować bolońskiej marce tytuł w klasyfikacji konstruktorów. Spies jako pierwszy w historii debiutant (pomijając Merkela z pierwszego sezonu serii) wywalczył tytuł mistrzowski. Znakomite wyniki zapewniły mu angaż w zespole startującym w królewskiej klasie MotoGP.

W roku 2010 drugi rok współpracy fabrycznej ekipy Aprilia z byłym czołowym zawodnikiem Grand Prix, Maxem Biaggim, zaowocował tytułem mistrzowskim. Włoch wyraźnie pokonał drugiego w klasyfikacji Anglika Leona Haslama, reprezentującego ekipę Suzuki. Udany sezon zaliczył debiutant Cal Crutchlow z ekipy Yamahy, który po sezonie trafił do MotoGP. Nieudany rok zaliczyła fabryczna ekipa Ducati, która postanowił zakończyć działalność w serii.

Mimo wycofania się fabrycznej ekipy Ducati, bolońska marka wspierała prywatną ekipę Althea, która korzystała z ich motocykli. Dzięki temu Hiszpan Carlos Checa zdominował rywalizację, detronizując Biaggiego i Aprilię. Checa w całym sezonie wygrał rekordową liczbę piętnastu zwycięstw.

Rok 2012 to wyrównany pojedynek o tytuł mistrzowski pomiędzy Biaggim, Tomem Sykesem i Marco Melandrim. Przez większą część sezonu w klasyfikacji prowadził ostatni z nich, jednak szereg błędów i awarii motocykla BMW sprawił, że Włoch ostatecznie zajął trzecie miejsce. Ostatecznie po drugi tytuł w karierze sięgnął Biaggi, który pokonał Sykesa o zaledwie pół punktu.

W sezonie 2013, po zakończeniu kariery przez Biaggiego, rolę lidera zespołu Aprilii pełnił Irlandczyk Eugene Laverty. Do ostatniej rundy sezonu walczył o tytuł z reprezentantem fabrycznej stajni Kawasaki, Anglikiem Tomem Sykes, który ostatecznie pokonał kierowcę Aprilii. Laverty opuścił serię na rzecz MotoGP, natomiast jego miejsce zajął Sylvain Guintoli. Francuz dzięki znakomitej postawie końcowej fazie sezonu odebrał tytuł Sykesowi. Sięgnął po ostatnie mistrzostwo dla Aprilii, która po sezonie zakończyła działalność w serii.

Lata 2015–2017 to okres dominacji reprezentanta Irlandii Północnej, Jonathana Rei, który szybko objął pozycję lidera w fabrycznym zespole Kawasaki. W tym czasie regularnie pokonywał swojego zespołowego partnera, Toma Sykesa oraz reprezentanta Ducati, Szkota Chaza Daviesa – swoich najgroźniejszych konkurentów. W roku 2017 wygrał szesnaście wyścigów, pobijając tym samym rekord Checi sprzed sześciu lat.

Mistrzowie Świata SuperBike (WSBK)

SezonMistrzMistrzowski producent
2021Turcja Toprak RazgatlıoğluJaponia Yamaha
2020Wielka Brytania Jonathan ReaJaponia Kawasaki
2019Wielka Brytania Jonathan ReaJaponia Kawasaki
2018Wielka Brytania Jonathan ReaJaponia Kawasaki
2017Wielka Brytania Jonathan ReaJaponia Kawasaki
2016Wielka Brytania Jonathan ReaJaponia Kawasaki
2015Wielka Brytania Jonathan ReaJaponia Kawasaki
2014Francja Sylvain GuintoliWłochy Aprilia
2013Wielka Brytania Tom SykesJaponia Kawasaki
2012Włochy Max BiaggiWłochy Aprilia
2011Hiszpania Carlos ChecaWłochy Ducati
2010Włochy Max BiaggiWłochy Aprilia
2009Stany Zjednoczone Ben SpiesJaponia Yamaha
2008Australia Troy BaylissWłochy Ducati
2007Wielka Brytania James ToselandJaponia Honda
2006Australia Troy BaylissWłochy Ducati
2005Australia Troy CorserJaponia Suzuki
2004Wielka Brytania James ToselandWłochy Ducati
2003Wielka Brytania Neil HodgsonWłochy Ducati
2002Stany Zjednoczone Colin EdwardsJaponia Honda
2001Australia Troy BaylissWłochy Ducati
2000Stany Zjednoczone Colin EdwardsJaponia Honda
1999Wielka Brytania Carl FogartyWłochy Ducati
1998Wielka Brytania Carl FogartyWłochy Ducati
1997Stany Zjednoczone John KocinskiJaponia Honda
1996Australia Troy CorserWłochy Ducati
1995Wielka Brytania Carl FogartyWłochy Ducati
1994Wielka Brytania Carl FogartyWłochy Ducati
1993Stany Zjednoczone Scott RussellJaponia Kawasaki
1992Stany Zjednoczone Doug PolenWłochy Ducati
1991Stany Zjednoczone Doug PolenWłochy Ducati
1990Francja Raymond RocheWłochy Ducati
1989Stany Zjednoczone Fred MerkelJaponia Honda
1988Stany Zjednoczone Fred MerkelJaponia Honda

System punktacji

Aktualny system punktacji.

Miejsce 1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  od 16  NU  DSQ 
Punkty252016131110987654321000

Tory

Tory na których są obecnie rozgrywane wyścigi zaliczane do WSBK.

Tory ostatnio wycofane (były w 2013, ale nie ma w 2014):

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Malaysia.svg
Flag of Malaysia – Jalur Gemilang (Stripes of Glory)
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Cf1.jpg
Carl Fogarty at the Ricardo Tormo Circuit in Valencia on April 22 2006
Noriyuki Haga.jpg
Autor: Smudge 9000 from Faversham, England, Licencja: CC BY 2.0
Noriyuki Haga, WSBK Round 10 Brands Hatch 2007