Woskownicowate
| ||
 Woskownica europejska | ||
| Systematyka[1][2] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Podkrólestwo | rośliny zielone | |
| Nadgromada | rośliny telomowe | |
| Gromada | rośliny naczyniowe | |
| Podgromada | rośliny nasienne | |
| Nadklasa | okrytonasienne | |
| Klasa | Magnoliopsida | |
| Nadrząd | różopodobne | |
| Rząd | bukowce | |
| Rodzina | woskownicowate | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Myricaceae Blume Fl. Javae 17-18: 3. 1829 | ||
| Zasięg występowania | ||
 | ||
Woskownicowate (Myricaceae Blume) – rodzina roślin z rzędu bukowców. Obejmuje cztery rodzaje z 57 gatunkami[2]. Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy i Australii, przy czym zasięg rodziny jest bardzo porozrywany i zwykle brak jej przedstawicieli na rozległych obszarach lądowych wewnątrz kontynentów o klimacie ciepłym. W strefie tropikalnej rośliny te rosną na obszarach górskich[2][3]. Do europejskiej i polskiej flory należy tylko jeden gatunek – woskownica europejska (Myrica gale)[4].
Woskownicowate to drzewa i krzewy, których cechą charakterystyczną jest obecność aromatycznych gruczołów na liściach (pojedynczych, rzadko klapowanych)[2]. Przedstawiciele rodziny (z wyjątkiem Canacomyrica) tworzą symbiozę z bakteriami wiążącymi azot z rodzaju Frankia[2][3], nie tworzą zaś mykoryzy[3]. Rosną w różnych siedliskach – na torfowiskach, piaskach nadmorskich, suchych zboczach, skałach wulkanicznych[5] i jako drzewa w lasach[6]. Ich kwiaty rozwijają się zwykle przed lub razem z liśćmi[6] i są wiatropylne[3].
Woskownica europejska stosowana była w piwowarstwie, jako repelent, roślina barwierska, w garbarstwie i do celów leczniczych[7]. Niektóre gatunki dostarczają jadalnych owoców (Myrica esculenta, M. rubra)[7], ten drugi gatunek jest w Chinach uprawiany w odmianach wielkoowockowych i ma duże znaczenie komercyjne[3]. Spożywane też bywają kwaskowate owoce Myrica faya[3]. Wosk znajdujący się na owocach M. cerifera i M. pensylvanica był pozyskiwany po ich wygotowaniu i służył do wyrobu świec i mydeł[7][6].
Morfologia
- Pokrój
- Na ogół krzewy, rzadziej niewysokie drzewa do 6–8 m wysokości, w nielicznych przypadkach drzewa osiągające 20[5]–25[6] m wysokości.
- Liście
- Skrętoległe[6], zrzucane na zimę lub okres suchy albo zimozielone[5]. Zwykle pozbawione przylistków i siedzące lub krótkoogonkowe[3]. Pojedyncze, zwykle piłkowane[5] i lancetowate[6], w przypadku rodzaju Comptonia pierzastodzielne[5]. Pokryte są żółtymi, żywicznymi i podzielonymi gruczołkami[5][7] oraz niepodzielonymi i bezbarwnymi włoskami prostymi[7].
- Kwiaty
- Drobne i rozdzielnopłciowe (rzadko obupłciowe[8]), przy czym rośliny są dwupienne lub jednopienne, czasem też te same rośliny tworzą w kolejnych latach kwiaty różnych płci[6]. Kwiaty skupione są w walcowate lub owalne kłosowate kwiatostany, zwykle pojedyncze, rzadziej złożone[5]. Kwiaty pozbawione są okwiatu z wyjątkiem Canacomyrica, u którego to rodzaju składa się on z 6 listków[3]. Każdy kwiat męski wsparty jest przysadką i dwoma lub czterema podkwiatkami. Pręcików jest zwykle od 2 do 8, rzadziej do 20, przy czym ich liczba zwykle zmniejsza się w kwiatach w górnej części kwiatostanu. Ich nitki są krótkie, wolne lub zrośnięte u dołu, pylniki są prosto ku górze wzniesione, pękają podłużnymi szczelinami[3]. Kwiaty żeńskie rozwijają się po kilka (do 4) w kącie przysadek, każdy kwiat wsparty jest dwa lub cztery podkwiatki. Zalążnia jest dolna lub wpół dolna (tylko u Canacomyrica górna), powstaje z dwóch owocolistków tworzących jedną komorę[3]. W komorze rozwija się pojedynczy, pionowo ułożony zalążek okryty pojedynczą osłonką[5]. Dwie szyjki słupka są krótkie[8], wolne lub zrośnięte w dolnej części[3].
- Owoce
- Suche lub mięsiste, określane jako pestkowce[5] lub nibypestkowce, a w istocie orzeszki z mięsistą otoczką tworzoną przez mięśniejące listki podkwiatowe[3], z zewnątrz często woskowane. Nasiona bez lub ze zredukowanym bielmem[5].
Systematyka
Pozycja systematyczna rodziny jest dobrze poznana i dowiedziona analizami zarówno molekularnymi jak i morfologicznymi – wchodzi w skład kladu (rzędu) bukowców zajmując w nim pozycję siostrzaną dla rodziny orzechowatych[3]. Kladem bazalnym w obrębie rodziny jest monotypowy rodzaj Canacomyrica z Nowej Kaledonii (gatunek znany jest ze skamieniałości także z Nowej Zelandii[3]). Pozostałe gatunki są różnie dzielone lub łączone na szczeblu rodzajów, z reguły wyodrębniane są rodzaje komptonia Comptonia i woskownica Myrica, czasem też Morella. Ślady kopalne (pyłek) roślin z tej rodziny znajdowane są w skałach w górnej kredy (cenoman)[2]. Liczne ślady kopalne roślin przypominających dziś jedynego przedstawiciela rodzaju Comptonia znajdowane są w wielu miejscach na półkuli północnej z osadów datowanych na oligocen i miocen[5].
- Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Jedna z rodzin rzędu bukowców należącego do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych[2]:
| bukowce |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Canacomyrica Guillaumin
- Comptonia L'Hér. – komptonia
- Morella Loureiro (czasem włączana do Myrica)
- Myrica L. – woskownica
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-06-23] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 278-279. ISBN 978-1-84246-634-6.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b c d e f g h i j k Wielka encyklopedia przyrody. Rośliny kwiatowe 1. Warszawa: Muza S.A., 1998, s. 131-132. ISBN 83-7079-778-4.
- ↑ a b c d e f g Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 127. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ a b c d e D. J. Mabberley: The Plant-book: A Portable Dictionary of the Vascular Plants (Fourth Edition). Cambridge University Press, 2017, s. 609. ISBN 978-1-107-11502-6.
- ↑ a b Allan J. Bornstein: Myricaceae Blume. W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-05-03].
- ↑ List of Genera in MYRICACEAE, [w:] Vascular plant families and genera [online], Kew Gardens & Missouri Botanical Garden [dostęp 2018-06-23] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
.JPG)
Autor: Fungus Guy, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sweet-fern (Comptonia peregrina), Twp. of Huron Shores, Ontario
Autor: Ninjatacoshell, Licencja: CC BY-SA 3.0
Range of the family Myricaceae, according to [1].