Wpływ Leonarda da Vinci na twórczość innych artystów
Leonardo da Vinci poprzez swoją twórczość od wieków stanowił inspirację dla wielu artystów. Po jego śmierci wzrosła grupa jego naśladowców. Jego dzieła często kopiowane, ale stanowiły one również inspirację dla nowych dzieł najczęściej poprzez swoją kompozycję i formę.
Naśladowcy
Już w 1490 r. liczni artyści naśladowali styl twórczości Leonarda. Jedynie Foppa i Civerchio unikali konfrontacji z jego sztuką. Naśladowcy przejmowali charakterystyczne dla niego środki artystyczne, m.in.: rozpylenie konturu w świetle, czy znane uśmiechy. Byli to głównie uczniowie Leonarda i leonardianie. Malowanym przez nich postaciom często brak jednak było witalności, bogactwa psychologicznego oraz połączenia nauki ze sztuką, stanowiącego podstawę artystycznych dokonań Leonarda.
Rafael Santi dzięki zetknięciu się z Leonardem i Michałem Aniołem porównującymi swe zdolności przy pracy nad tematem bitew, oraz zapoznaniu się z doświadczeniami tych artystów, dokonał ogromnego przekształcenia swojego stylu ukształtowanego pod wpływem Perugina. Znaczący wpływ na Rafaela wywarł Karton do obrazu święta Anna Samotrzecia, ukazujący artyście nowe środki wyrazu i organizacji formalnej. U Leonarda fascynowała go kompozycyjna wymowa, siła przedstawiania przeżyć wewnętrznych, dramatyczna i narracyjna jedność w splocie ruchów i spojrzeń malowanych postaci. Kontynuował i rozwijał piramidalną kompozycję grupy, zaproponowaną przez Leonarda. Michał Anioł, mimo niechęci, jaką pałał do Leonarda, przejął od niego organizowanie form w zwartą kompozycję, elementy porządku formalnego, nieokreśloną przestrzeń i atmosferyczne walory tła.
Wpływy Leonarda w Lombardii były bardzo silne w pierwszych dziesięcioleciach XVI w. Spadkobiercy jego twórczości różnili się między sobą kulturą i poziomem tworzonych dzieł. Wielu malarzy dostosowywało się do stylistycznych dokonań Leonarda. Niektórzy nie wykraczali poza krąg danego regionu, a inni wzbogacali styl o obce wpływy. Bernardino de Conti trzymał się archaicznych i sztywnych reguł quattrocenta. Bernardino Luini akcentował prostotę i w naiwny sposób oddawał psychologiczny wyraz postaci. Również Cesare da Sesto często naśladował Leonarda.
Piero di Cosimo dostrzegał w malarstwie Leonarda i artystów północnych nowe wzory naturalizmu. Unikał idealizacji nawet w klasycznych scenach. Yañez i Llanos, którzy współpracowali z Leonardem przy Bitwie pod Anghiari, tworzyli dwuznaczne obrazy. W swojej twórczości łączyli hiszpański styl z zamiłowaniem do perspektywy i włoskich nowatorskich środków wyrazu. W okresie manieryzmu naturalizm ustąpił miejsca "nowożytnej manierze". Wykonywano imitacje dzieł m.in.: Rafaela, Michała Anioła i Leonarda. Andrea del Sarto, Jacopo Pontormo i Fiorentino Rosso, którzy jako jedni z pierwszych uchwycili zachodzące historyczne przemiany w sztuce.
Leonardo wywarł głęboki wpływ na twórczość późniejszych epok, mimo iż często przy pierwszym zetknięciu wydaje się ona zaczerpnięta z dzieł Rafaela czy Michała Anioła. Formy Leonarda były podstawą dzieł Cesare Magniego, wpłynęły na styl i szkołę Gerolama, Giovanniego Figina i Giovanniego Lomazza. Gerolamo i Cesare da Sesto przetwarzali wzory Leonarda na zimny i sugestywny akademizm. Coreggio przejął od Leonarda ujmujące i naturalne gesty postaci oraz wyraźną kompozycję.
Różnorakie kopie i ryciny dzieł Leonarda z XVI i XVII w. świadczą o przejęciu form widocznych w kompozycjach i zasadach proporcji. U Hansa Holbeina wpływy Leonarda widoczne są w przedstawieniu półfigur kobiecych. Wydźwięk Leonarda u artystów takich jak Peter Paul Rubens i Rembrandt uważa się za następstwo teoretycznych osiągnięć artysty, zwłaszcza po upowszechnieniu jego pism w 1651 r. Traktat o malarstwie został zaakceptowany przez Le Bruna jako podstawa sztuki.
Dzieła zainspirowane twórczością Leonarda da Vinci
Bitwa pod Anghiari
Obraz zaginął uległ zniszczeniu, znany jest tylko z pozostałych szkiców przygotowawczych.
Emblemat szkoły Leonarda da Vinci
Kopia Emblematu szkoły Leonarda da Vinci, Albrecht Dürer
Jan Chrzciciel
Święty Jan Chrzciciel, Giacomo Caprotti
Leda
Obraz zaginął znany jest jedynie z pozostałych szkiców przygotowawczych.
Leda, Giampietrino Leda z łabędziem, szkoła Leonarda
Madonna z goździkiem
Madonna z kwiatem granatu, Lorenzo di Credi
Madonna z kądzielą
Obraz zaginął, znany jest jedynie z kopii.
Mona Liza
Kompozycja z Moną Lisą. Częściowe zaćmienie słońca, Kazimierz Malewicz
Ostatnia Wieczerza
Ostatnia Wieczerza w kopalni soli Wieliczka
Pokłon Trzech Króli
Hołd Trzech Króli, Filippino Lippi
Portret Isabelli d'Este
Salvator Mundi
Obraz zaginął, znany jest jedynie z kopii.
Zbawiciel świata, Marco d’Oggiono
Święta Anna Samotrzecia
Święty Hieronim na pustyni
Frontyspis Starożytności rzymskich w perspektywie, autor nieznany
Zwiastowanie
Zwiastowanie z Cestello, Sandro Botticelli
Zobacz też
Bibliografia
- Leonardo da Vinci, Artysta i dzieło, red.: D. Dzierżanowska, wyd. Arkady, Warszawa 2005, ISBN 83-213-4419-4
- Klasycy sztuki, t.4: Da Vinci, p. red.: A. Gogut, wyd. Arkady, Warszawa 2006, ISBN 83-60529-03-5
Media użyte na tej stronie
Ostatnia Wieczerza
Studium Ostatniej Wieczerzy Leonarda
Ostatnia Wieczerza
Emblemat szkoły Leonarda da Vinci
Kopia emblematu szkoły Leonarda da Vinci
Kopia fragmentu Pokłonu Trzech Króli Leonarda da Vinci
The Virgin and Child with Saint Anne and Saint John the Baptist
To zdjęcie było poddane obróbce cyfrowej i może różnić się od wersji oryginalnej. Zmiany: increased brightness and contrast for better viewing on screens. Oryginał można obejrzeć tu: La Vierge, l'Enfant Jésus et sainte Anne, by Leonardo da Vinci, from C2RMF.jpg: ![]()
|
frontyspis Starożytności rzymskich w perspektywie
Nude Mona Lisa by Salai (Gian Giacomo Caprotti)
Rysunek Ostatniej Wieczerzy
Madonna dei Fusi o Madonna dell'aspo
Isabella d'Este
Madonna z wrzecionem