Wróblaczyn (gmina)
| gmina wiejska | |
| 1934–1939[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Siedziba | Wróblaczyn |
| Powierzchnia (1934) | 147,64 km² |
| Populacja (1931) • liczba ludności |
|
| • gęstość | 68,5 os./km² |
Portal  Polska | |
Wróblaczyn – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1939[3] w woj. lwowskim (dzisiejszy obwód lwowski/woj. podkarpackie). Siedzibą władz gminy był Wróblaczyn (obecnie wieś na Ukrainie).
Gmina zbiorowa Wróblaczyn została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie rawskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Parypsy, Przedmieście, Radruż, Smolin, Szczerzec i Wróblaczyn[4].
Po wojnie obszar gminy Wróblaczyn znalazł się głównie w ZSRR oprócz Radruża, który przypadł Polsce wchodząc przejściowo w skład powiatu tomaszowskiego w woj. lubelskim[5], a następnie w skład gminy Horyniec w powiecie lubaczowskim w nowo utworzonym woj. rzeszowskim.
Zobacz też: gmina Potylicz i gmina Siedliska
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski (oprócz fragmentów obszaru, które pozostały w Polsce).
- ↑ Skorowidz gmin Rzeczypospolitej Polskiej
- ↑ od 1 sierpnia 1934 do 17 września (?) 1939 roku
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 550
- ↑ Obszar ten stanowił podłużny wąski klin (w którego skład wchodziły także Prusie, Werchrata i Dziewięcierz) na samym południu woj. lubelskiego wbijający się w głąb woj. rzeszowskiego. Cypel powstał ze skrawków gmin powiatu rawskiego (Wróblaczyn, Potylicz, Siedliska, Wierzbica i Bruckenthal oraz w całości Bełżec, Lubycza Królewska i miasto Uhnów) które początkowo utrzymano razem, mimo niedogodnych warunków komunikacyjnych (łączność dróg przecięła granica)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).