Wratja

Wratja – członek społeczności z obrzeży wedyjskiego społeczeństwa w Indiach[1]. Wratjowie ubierali się na czarno, a na ramionach nosili dwie skóry baranie. Za nakrycie głowy służył im turban[2]. Religia ich, odmienna od wedyzmu, dotyczyła boga Rudry. Pomimo tego, że posługiwali się tym samym językiem, co Ariowie wedyjscy, byli przez nich traktowani z pogardą.

Termin wratja bywa rozumiany jako określenie na kapłana niewedyjskiego kultu płodności wratjów. Ich obrzędy obejmowały rytualny taniec i nierząd[3]. Wratjowie tworzyli wędrowne grupy (bractwa). Każda z takich grup miała świętą prostytutkę (pumśćali, „poruszająca mężczyznę”) i zawodowego barda (magadha, sudha)[4]. Nie studiowali Wed, posiadali własny kult i tradycje. Przyjmuje się, że utrzymywali dość ścisłe związki z atharwawedinami. Wratjakhanda, piętnasta księga czwartej Wedy (Atharwawedy) poświęcona jest w całości wratjom[5]. Jej treść gloryfikuje, a nawet ubóstwia wratjów[6].

W celu ich powrotu na łono religii wedyjskiej stworzono ceremonię zwaną wratjastoma. Ten sam rytuał był przewidziany w celu konwersji obcego, chcącego przyjąć braminizm[7].

Przypisy

  1. ↑ WRATJOWIE. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Brama, 2004, s. 337. ISBN 83-914652-5-X.
  2. ↑ Wratjowie. W: Gavin Flood: Hinduizm. Wprowadzenie. Małgorzata Ruchel (tłum.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 83, seria: Ex Oriente. ISBN 978-83-233-2517-8.
  3. ↑ Religia Wed. Asceza. W: Arthur Basham: Indie. Wyd. 1. Warszawa: PIW, 2000, s. 251. ISBN 83-06-02738-8.
  4. ↑ WRATJOWIE. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Brama, 2004, s. 338. ISBN 83-914652-5-X.
  5. ↑ Eugeniusz Słuszkiewicz: Pradzieje i legendy Indii. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2001, s. 174, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88238-67-1.
  6. ↑ Klaus Mylius: Historia literatury staroindyjskiej. Leon Żylicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004, s. 56, seria: Literatury orientalne. ISBN 83-88938-68-1.
  7. ↑ Wratja. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 372. ISBN 83-7132-370-0.