WrestleMania 32

WrestleMania 32
Motyw muzyczny

"My House" od Flo Rida
"Hello Friday" od Flo Rida
"Hail to the King" od Avenged Sevenfold
"Oh No" od Goodbye June
"Sympathy for the Devil" od Motörhead

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

Snickers

Data

3 kwietnia 2016

Widownia

101,763[1] (kwestionowane)[2]

Hala

AT&T Stadium

Miejsce

Arlington, Teksas

Gale WWE Network – chronologicznie
NXT TakeOver: DallasWrestleMania 32Payback (2016)
WrestleMania – chronologicznie
WrestleMania 31WrestleMania 32WrestleMania 33

WrestleMania 32 była trzydziestą drugą coroczną galą profesjonalnego wrestlingu wyprodukowaną przez federację WWE. Emitowana była w systemie pay-per-view (PPV) i na WWE Network. Odbyła się 3 kwietnia w AT&T Stadium w Arlington w Teksasie. Była to trzecia WrestleMania organizowana w Teksasie.

Na gali odbyło się dwanaście walk (w tym trzy podczas WrestleMania Kickoff pre-show), w tym najkrótszy pojedynek w historii cyklu - The Rock pokonał Ericka Rowana w sześć sekund.

Według WWE, WrestleMania 32 pobiła wiele rekordów, w tym rekord zgromadzonej na arenie publiczności (101 763 osoby)[3]. Gala przyniosła federacji zysk 17,3 miliona dolarów[3].

Przygotowania

WrestleMania jest najważniejszym cyklem gal PPV w WWE[4], nazywa się ją Super Bowlem rozrywki sportowej[5].

Oficjalnymi motywami muzycznymi gali są "My House" i "Hello Friday" od Flo Ridy, "Hail to the King" zespołu Avenged Sevenfold, "Oh No" od Goodbye June oraz "Sympathy for the Devil" zespołu Motörhead.

Największym problemem, jakie napotkało WWE podczas przygotowań do WrestleManii 32 była plaga kontuzji wśród pracowników. Z powodu kontuzji, na WrestleManii nie mogli zawalczyć m.in. John Cena[6], Seth Rollins[7], Randy Orton[8]. Daniel Bryan, Sting[9], Tyson Kidd i Nikki Bella[10] doznali kontuzji szyi; Kidd cudem uniknął paraliżu lub śmierci[11], natomiast Bryan zmuszony był zakończyć karierę[12].

Rywalizacje

WrestleMania oferowała walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem różnych wrestlerów z istniejących oskryptowanych rywalizacji i storyline'ów, które są kreowane na głównych tygodniówkach WWE, Raw i SmackDown. Wrestlerzy byli przedstawiani jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki)[13][14].

Triple H vs. Roman Reigns

Roman Reigns – zwycięzca walki wieczoru WrestleManii 32

Po tym jak Seth Rollins musiał zwakować WWE World Heavyweight Championship w wyniku kontuzji[15], Triple H zaoferował Romanowi Reingsowi miano pretendenckie do tytułu, pod warunkiem, że ten dołączy do The Authority. W ten sposób Reigns ominąłby turniej mający na celu wyłonienie nowego mistrza. Reigns odmówił i ostatecznie wygrał turniej oraz zwakowany tytuł na Survivor Series. Interwencja Triple H’a po walce pozwoliła Sheamusowi na wykorzystanie walizki Money in the Bank i zdobycie przez niego tytułu[16]. Sheamus obronił pas przeciwko Reignsowi w Tables, Ladders, and Chairs matchu na TLC: Tables, Ladders and Chairs z pomocą ze strony Alberto Del Rio i Ruseva. Po walce Reigns zaatakował trio, a następnie zaatakował Triple H’a, który to przyszedł na ring uspokoić byłego mistrza. Reigns pokonał Sheamusa w Title vs. Career matchu następnej nocy na Raw i odzyskał tytuł[17]. Po kolejnej wygranej walce Reignsa z Sheamusem, Mr. McMahon nakazał mistrzowi bronić tytułu w 30-osobowym Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble[18]. Na owej gali, Triple H powrócił jako 30. zawodnik, wyeliminował Reignsa i wygrał pojedynek, stając się nowym mistrzem[19]. 25 stycznia na Raw, The Authority ogłosiło, że Triple H będzie bronił tytułu na WrestleManii przeciwko zwycięzcy walki wieczoru gali Fastlane, w której zawalczą Roman Reigns, Dean Ambrose i Brock Lesnar[20]. Roman Reigns pokonał obu przeciwników, stając się rywalem dla Triple H’a na WrestleManii[21]. 22 lutego na odcinku Raw, Triple H brutalnie zaatakował Reignsa podczas jego walki z Sheamusem[22]. W wyniku tego ataku Reigns odniósł kontuzję nosa. Następnego tygodnia na Raw, Ambrose skonfrontował się z Triple H’em i wyzwał go do walki o WWE World Heavyweight Championship. Triple H akceptował wyzwanie i ostatecznie wygrał walkę z Ambrosem na gali Roadblock. 14 marca na Raw, Reigns powrócił i zaatakował Triple H’a po jego walce z Dolphem Zigglerem.

Shane McMahon vs. The Undertaker

22 lutego na Raw, Vince McMahon wręczył nagrodę "Vincent J. McMahon Legacy of Excellence" swojej córce, Stephanie McMahon. Kiedy Stephanie chciała wypowiedzieć się odnośnie do wygranej, przerwał jej powracający do WWE Shane McMahon. Shane skonfrontował się z ojcem i siostrą, wytykając im błędy[23]. Zażądał pełnej kontroli nad Raw, jednocześnie grożąc ojcu, że jeżeli nie otrzyma od niego kontroli nad tygodniówką, wyjawi jeden z jego sekretów. Vince zgodził się pod warunkiem, że Shane wygra Hell in a Cell match na WrestleManii z The Undertakerem[23][24]. Undertaker powrócił na Raw tydzień później, by odnieść się do wydarzeń. Stwierdził, że "krew Shane’a nie spocznie na jego dłoniach, lecz na dłoniach Vince’a"[25][26]. 14 marca na Raw, Shane i Undertaker wdali się w bójkę, po kolejnej konfrontacji[27]. Tydzień później Vince McMahon zapowiedział, że "jeśli The Undertaker przegra, to będzie to jego ostatnia WrestleMania"[28].

Dean Ambrose vs. Brock Lesnar

Na Fastlane, Dean Ambrose zaatakował Brocka Lesnara stalowym krzesłem[21]. Następnego dnia przed rozpoczęciem Raw opublikowano filmik ukazujący Lesnara atakującego Ambrose'a po dotarciu na arenę. Ambrose musiał zostać odwieziony do pobliskiego szpitala. Na tym samym Raw, Paul Heyman ogłosił, że Brock Lesnar zmierzy się z jakimkolwiek wrestlerem, który będzie na tyle odważny, by z nim zawalczyć. Ambrose wjechał na arenę karetką i przyjął wyzwanie[29]. Stypulacją ich pojedynku miał być No Holds Barred Street Fight[29].

Charlotte vs. Becky Lynch vs. Sasha Banks

29 lutego na odcinku Raw, Lynch i Banks zawalczyły ze sobą o miano pretendenckie do WWE Divas Championship, będącego w posiadaniu Charlotte. Ich starcie zakończyło się remisem. Na następnym SmackDown odbył się rewanż, który również zakończył się bez rezultatu. Ostatecznie ogłoszono walkę Triple Threat o tytuł pomiędzy trzema zawodniczkami[30].

André The Giant Memorial Battle Royal

14 marca ogłoszono, że na WrestleManii 32 odbędzie się trzeci doroczny André The Giant Memorial Battle Royal. Zwycięzca otrzyma specjalne trofeum, upamiętniające André The Gianta[31].

The Dudley Boyz vs. The Usos

8 lutego na Raw The Dudley Boyz niespodziewanie zaatakowali The Usos i przebili nimi dwa stoły[32]. Rywalizacja pomiędzy dwoma tag-teamami zaostrzyła się, gdy Dudley'owie obrazili rodzinę Anoa′i, do której należą bracia Uso[32]. 14 marca ogłoszono walkę drużynową na WrestleManii pomiędzy The Usos a The Dudley Boyz[32].

The New Day vs. The League of Nations

Na gali Roadblock, w walce o Tag Team Championship The New Day pokonało Sheamusa i Kinga Barretta, członków League of Nations[33]. Dwa dni później The New Day pokonało pozostałych dwóch członków ugrupowania, Ruseva i Alberto Del Rio[33]. The League of Nations wyzwało The New Day na walkę o tytuły mistrzowskie na WrestleManii. Po zaakceptowaniu wyzwania przez mistrzów tag-team, ogłoszono, że drużyny zmierzą się w Handicap matchu (3 na 4)[33].

Kalisto vs. Ryback

14 marca na Raw, Ryback pokonał Sin Carę, partnera tag-teamowego Kalisto[34]. Po walce wyzwał posiadacza United States Championship na walkę o mistrzostwo na WrestleManii[34]. 16 marca Kalisto zgodził się na walkę, udzielając wywiadu Michaelowi Cole’owi.

7-osobowy Ladder match

21 marca na Raw, Kevin Owens zdołał obronić Intercontinental Championship w walce z AJ'em Stylesem. Dolph Ziggler, The Miz i Sami Zayn zaczęli kłócić się o miano pretendenckie do tytułu Owensa, sam mistrz zaś zaproponował im rozwiązanie konfliktu w Triple Threat matchu. Stephanie McMahon pozwoliła Owensowi zabookować starcie, ten jednak podstępnie zarządził walkę o miano pretendenckie pomiędzy Zackiem Ryderem, Stardustem i Sin Carą. Ziggler, Miz i Zayn połączyli siły z Ryderem, Stardustem i Sin Carą i wspólnie podjęli próbę ataku na wspólnym wrogu – Owensie. Mistrz interkontynentalny zdołał uciec, jednak tej samej nocy Stephanie McMahon zarządziła 7-osobowy Ladder match pomiędzy wszystkimi zawodnikami zamieszanymi w wydarzenie[35].

AJ Styles vs. Chris Jericho

Na gali Fastlane, AJ Styles wygrał walkę z Chrisem Jericho[36]. W następnych tygodniach, Styles i Jericho uformowali tag-team "Y2AJ" i wspólnie pokonali członków The Social Outcasts oraz The New Day[37][38]. 7 marca na Raw przegrali walkę o tytuły mistrzowskie z The New Day, po czym Jericho zaatakował Stylesa[36]. Dwa tygodnie później Styles wyzwał Jericho na walkę na WrestleManii. Jericho przyjął wyzwanie[36].

Gala

Legenda NBA Shaquille O'Neal wziął udział w André the Giant Memorial Battle Royalu

Osobistości telewizyjne

Dwugodzinny WrestleMania Kickoff Show był prowadzony przez Renee Young wraz z Bookerem T, Coreyem Gravesem i Litą jako ekspertami. Tom Phillips i Cathy Kelley korespondowali mediami społecznościowymi.

Michael Cole i John "Bradshaw" Layfield (główne show), Mauro Ranallo i Jerry Lawler (pre-show) oraz Byron Saxton (wszystkie walki) służyli jako anglojęzyczni komentatorzy. Na stadionie byli również obecni hiszpańscy, francuscy, włoscy, rosyjscy, portugalscy i japońscy komentatorzy. Lillian Garcia i Eden Stiles były konferansjerkami.

Celebryci

Jak co roku, na WrestleManii pojawiło się kilku celebrytów. Fifth Harmony otworzyło show wykonaniem "America the Beautiful", Maria Menounos przeprowadzała wywiady na zapleczu, zaś Snoop Dogg – który noc wcześniej został wprowadzony do skrzydła celebrytów w WWE Hall of Fame – wykonał motyw muzyczny swojej kuzynki Sashy Banks i towarzyszył jej przy wejściu na ring.

Legenda NBA Shaquille O'Neal wziął udział w André the Giant Memorial Battle Royalu. Cheerleaderki drużyny Dallas Cowboys były częścią wejścia The Rocka.

Pre-Show

Podczas dwugodzinnego WrestleMania Kickoff pre-show odbyły się trzy walki. Kalisto obronił WWE United States Championship w walce przeciwko Rybackowi. W drugiej godzinie pre-showu odbył się 10-osobowy tag team match kobiet. Team Total Divas pokonało Team B.A.D. & Blonde. Nieaktywna ringowo Nikki Bella, celebrowała zwycięstwo wraz z siostrą i resztą Total Divas. Tuż po tym starciu członkini WWE Hall of Fame Lita ogłosiła wprowadzenie WWE Women's Championship. Pas miał odtąd zastępować WWE Divas Championship. Lita dodała, że zwyciężczyni Triple Threat matchu pomiędzy Charlotte, Becky Lynch i Sashą Banks stanie się pierwszą właścicielką tytułu. Ostatnią walką pre-showu było starcie drużynowe pomiędzy The Usos a The Dudley Boyz. The Usos pokonali rywali, a po walce wykonali podwójny Frog Splash na Dudleyach, przebijając nimi dwa stoły.

Główne show

Główną kartę walk otworzył siedmioosobowy Ladder match o WWE Intercontinental Championship Kevina Owensa. Po 15 minutach nieprzerwanej akcji, Zack Ryder zepchnął The Miza z drabiny i zerwał pas mistrzowski, stając się nowym mistrzem.

Następnie, Chris Jericho zawalczył z AJ Stylesem. Po wymianie finisherów, Jericho skontrował Phenomenal Forearm Stylesa własnym Codebreakerem, po czym przypiął rywala i wygrał walkę.

Członek Wyatt Family Erick Rowan został pokonany przez The Rocka w 6 sekund – była to najkrótsza walka w historii cyklu

The New Day (Big E, Kofi Kingston i Xavier Woods), którzy podczas swojej specjalnej wejściówki wyszli z wielkiego opakowania płatków śniadaniowych "Booty-O's", zawalczyli z The League of Nations (Sheamusem, Alberto Del Rio i Rusevem) w six-man tag team matchu. The League of Nations wygrało walkę po tym jak King Barrett odwrócił uwagę sędziego. Po walce, Barrett stwierdził, że żadna trzyosobowa grupa nie pokona League of Nations, co spowodowało pojawienie się Shawna Michaelsa, Micka Foleya i Stone Colda Steve’a Austina. Drużyna złożona z legend wrestlingu wykonała swoje finishery na członkach League of Nations oraz na Xavierze Woodsie.

Następnym pojedynkiem był No Holds Barred Street Fight pomiędzy Brockiem Lesnarem a Deanem Ambrosem. W walce Lesnar wykonał trzynaście German Suplexów na swoim przeciwniku, podczas pojedynku użyto między innymi kijów kendo, gaśnicy i stalowych krzesełek. Brock Lesnar przypiął Ambrose'a po wykonaniu na nim F5 na stercie krzesełek.

Po przedstawieniu nowych członków WWE Hall of Fame, Charlotte, Becky Lynch i Sasha Banks zawalczyły w Triple Threat matchu. Pierwotnie, miała to być walka o WWE Divas Championship należący do Charlotte, lecz ostatecznie pojedynek odbył się o nowo-wprowadzony WWE Women's Championship, a tytuł Div został zdezaktywowany. Charlotte zmusiła Becky Lynch do poddania się i stała się pierwszą posiadaczką tytułu Women's Championship. W walkę interweniował ojciec Charlotte, Ric Flair.

Kolejnym pojedynkiem był Hell in a Cell match pomiędzy The Undertakerem a Shane’em McMahonem. Po kilkunastu minutach walki zawodnicy wydostali się z klatki. McMahon uderzył Undertakera metalową skrzynką z narzędziami, po czym położył rywala na stole komentatorskim. Tuż po tym, Shane wspiął się na 6-metrową klatkę, po czym zeskoczył z niej, próbując wykonać Elbow Drop na Undertakerze. Ten jednak zdążył zejść ze stołu, co spowodowało uderzenie Shane’a o stół z wysokości sześciu metrów. Undertaker przeniósł McMahona z powrotem do ringu, wykonał na nim Tombstone Piledriver i przypiął go, kończąc pojedynek.

Następną walką był André the Giant Memorial Battle Royal. W pojedynku wzięły udział legendy federacji Diamond Dallas Page i Tatanka, członek rosteru NXT Baron Corbin oraz legenda NBA Shaquille O'Neal. Ostatecznie, zwycięzcą trzeciego corocznego Battle Royalu okazał się Baron Corbin.

The Rock wszedł na arenę przy specjalnej wejściówce, w której towarzyszyły mu cheerleaderki zespołu Dallas Cowboys. Rock ogłosił, że fani zgromadzeni na WrestleManii 32 pobili rekord publiczności – w AT&T Stadium obecnych było 101 763 fanów wrestlingu. Rock skonfrontował się z The Wyatt Family i wyzwał jednego z członków grupy walki. Erick Rowan zaakceptował wyzwanie i został pokonany w 6 sekund. Wyatt Family chciało zaatakować The Rocka, lecz ten z pomocą Johna Ceny wygonił ugrupowanie z ringu.

Walką wieczoru WrestleManii było starcie pomiędzy WWE World Heavyweight Championem Triple H’em a Romanem Reignsem. Triple H'owi towarzyszyła jego żona i managerka, Stephanie McMahon. Podczas walki, Stephanie otrzymała Spear od Reignsa, zaś Triple H groził, że użyje młota na przeciwniku. Ostatecznie, Reigns wygrał walkę i mistrzostwo po wykonaniu trzeciego Speara na Triple H'u.

Odbiór gali

Widownia i przychody

Gromadząc na arenie 101 763 osób, WrestleMania 32 pobiła poprzedni rekord frekwencyjny WWE - 93 173 fanów z WrestleManii III z 1987. Dochody z gali wyniosły 17,3 miliona dolarów, co czyni WrestleManię 32 najbardziej dochodową galą w historii wrestlingu[39]. Dziennikarz i znawca wrestlingu Dave Meltzer twierdzi jednak, że tak naprawdę na gali obecnych było "jedynie" 93 370 fanów. Liczba osób zgromadzonych na stadionie może też wynosić 97 769 osób, jeżeli podliczy się jeszcze personel stadionu i personel WWE[40].

Recenzje

WrestleMania 32 otrzymała mieszane recenzje[41][42][43] od krytyków. Według nich, minusami gali były jej długość i decyzje o zwycięzcach walk. Krytycy porównali WrestleManię 32 z NXT TakeOver: Dallas i uznali, że to ta druga była lepszą galą wrestlingu. Debiut i walka Shinsuke Nakamury na NXT TakeOver: Dallas jest oceniana lepiej niż jakikolwiek moment z WrestleManii 32[44][45][46].

Według znacznej większości krytyków, najgorszą częścią gali była walka wieczoru. Troy L. Smith z cleveland.com napisał, że "WrestleMania 32 miała niesamowicie nudną walkę wieczoru", dodając, że "WrestleMania 32 pokazuje, że Zack Ryder (lub ktokolwiek inny) jest lepszy od Romana Reignsa"[47].

Paul Tamburro z CraveOnline określił promowanie Reignsa jako twarz federacji za absurd i nieudany eksperyment federacji. Skrytykował też booking Deana Ambrose'a. Tamburro pochwalił Triple Threat match o Women's Championship, jak również określił niespodziewane zwycięstwo Zacka Rydera jako "przyjemny moment show"[48].

James Caldwell z Pro Wrestling Torch określił show jako "dziwne". Walka wieczoru otrzymała od niego 1,5 gwiazdki na 5 możliwych. Caldwell przyznał 3 gwiazdki walce o Women's Championship i zdecydował się nie ocenić Hell in a Cell matchu[49].

Nolan Howell z Canadian Online Explorer ocenił event jako "absurdalnie dziwaczny", a drugą część show za "katastrofę". Za najlepszą walkę gali uznał starcie o tytuł kobiet. Skrytykował WWE za wyciszenie mikrofonów tak, by widzowie oglądający galę w domach nie słyszeli buczenia fanów na arenie podczas walki wieczoru[50].

Dave Scherer z Pro Wrestling Insider skrytykował decyzje o zwycięzcach walk oraz ignorowanie negatywnej reakcji fanów podczas main eventu[51].

Scott Keith ze Sporting News napisał, że "WrestleMania 32 przeszła do historii jako jedna z najgorszych". Skrytykował walkę Reignsa z Triple H’em oraz Hell in a Cell match; pochwalił walkę kobiet o mistrzostwo oraz Zacka Rydera[52].

Wydarzenia po gali

Na pierwszym Raw po WrestleManii, Vince McMahon skonfrontował się ze swoim synem, Shane’em. Shane pogodził się z przegraną na gali i chciał opuścić arenę, lecz Vince ogłosił, że w nagrodę za dzielną walkę z Undertakerem, Shane będzie mógł przez jakiś czas prowadzić Raw jako generalny menadżer tygodniówki.

Tego samego wieczoru, The New Day obroniło WWE Tag Team Championship w walce przeciwko Sheamusowi i Kingowi Barrettowi z The League of Nations. Po przegranej walce, członkowie The League of Nations wyrzucili Kinga Barretta z ugrupowania, po czym zostali zaatakowani przez The Wyatt Family. Zack Ryder stracił Intercontinental Championship na rzecz The Miza po zaledwie jednym dniu panowania; w walkę interweniowała powracająca do WWE żona The Miza – Maryse. The Dudley Boyz pokonali The Usos w rewanżowym Tables matchu. Po walce, Enzo Amore i Colin Cassady zadebiutowali w głównym rosterze i skonfrontowali się z Dudleyami. Charlotte rozpoczęła rywalizację z Natalyą. Chris Jericho, AJ Styles, Kevin Owens i Sami Zayn mieli zmierzyć się w Fatal 4-Way matchu o miano pretendenckie do WWE World Heavyweight Championship, jednak przed walką Owens zaatakował Zayna, przez co ten nie mógł wziąć udziału w walce. Ostatecznie, Zayna zastąpił powracający Cesaro, a walkę wygrał AJ Styles. Tej samej nocy, w głównym rosterze zadebiutowali Apollo Crews i Baron Corbin[53].

11 kwietnia na odcinku Raw, Shane McMahon ogłosił turniej mający wyłonić nowych pretendentów do tytułów tag-team. The Dudley Boyz przeszli do półfinału po pokonaniu The Lucha Dragons, zaś The Usos pokonali The Social Outcasts. Po walce, The Usos zostali zaatakowani przez debiutujących Luke’a Gallowsa i Karla Andersona.

Wyniki walk

Nr.WynikiStypulacjeCzas
1PKalisto (c) pokonał RybackaSingles match o WWE United States Championship[34][54]8:51
2PTotal Divas (Paige, Natalya, Alicia Fox, Brie Bella, Eva Marie) pokonały B.A.D. & Blonde (Naomi, Tamina, Summer Rae, Lana, Emma)10-Diva tag team match[55]11:25
3PThe Usos (Jimmy Uso i Jey Uso) pokonali The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudleya i D-Vona Dudleya)Tag team match[32][55]5:18
4Zack Ryder pokonał Kevina Owensa (c), Samiego Zayna, Dolpha Zigglera, Sin Carę, The Miza i Stardusta7-osobowy Ladder match o WWE Intercontinental Championship[35]15:23
5Chris Jericho pokonał AJ StylesaSingles match[56]17:10
6The League of Nations (Sheamus, Rusev i Alberto Del Rio) (w/ King Barrett) pokonali The New Day (Big E, Kofiego Kingstona i Xaviera Woodsa)6-man Tag Team match[33]10:03
7Brock Lesnar (w/ Paul Heyman) pokonał Deana Ambrose'aNo Holds Barred Street Fight[57]13:06
8Charlotte (Divas Champion) (w/ Ric Flair) pokonała Becky Lynch i Sashę Banks poprzez submissionTriple threat match o WWE Women's Championship[58]16:03
9The Undertaker pokonał Shane'a McMahonaHell in a Cell match; jeśli Shane wygra, zdobędzie kontrolę nad Raw, a Undertaker już nigdy nie wystąpi na WrestleManii[59]30:05
10Baron Corbin zwyciężył eliminując jako ostatniego Kane'a20-osobowy André the Giant Memorial Battle Royal[55][60]9:41
11The Rock pokonał Ericka Rowana (w/ Bray Wyatt i Braun Strowman)Singles match0:06
12Roman Reigns pokonał Triple H'a (w/ Stephanie McMahon)Singles match o WWE World Heavyweight Championship[61]27:11
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ WrestleMania breaks more records. WWE. [dostęp 2017-11-20].
  2. ↑ Dave Meltzer: April 11, 2016 Wrestling Observer Newsletter. Wrestling Observer Newsletter. [dostęp 2019-08-01]. Cytat: The attendance as would be normally announced for an event was 93,730 people, breaking the WWE’s all-time total attendance (paid plus comps) record of 79,127 set at the 1992 SummerSlam show at Wembley Stadium, which barely beat out the 1987 WrestleMania III show which did more than 78,000. The actual number in the building was 97,769. ... the company had pushed the idea from the start of drawing 100,000 people (pretty much insuring they would have to announce a number over that or it would be a disappointment to the fans) ... The WWE announced the number at 101,763, which is the mythical number “for entertainment purposes” as Vince McMahon told me about the difference between real numbers and announced numbers years ago.
  3. ↑ a b WrestleMania breaks more records, wwe.com [dostęp 2016-04-26].
  4. ↑ WrestleMania 29 press conference brings WWE to Radio City Music Hall. WWE. [dostęp 2016-04-27]. Cytat: ... WWE's flagship event lights up MetLife Stadium ... WrestleMania
  5. ↑ Dan Gelston: WrestleMania is Super Bowl of sports entertainment. Associated Press, 2013-04-05. [dostęp 2014-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-31)].
  6. ↑ John Cena will miss the first WrestleMania of his WWE career due to injury, Sky Sports [dostęp 2016-03-30].
  7. ↑ Seth Rollins Tore MCL, ACL at Event in Ireland, Is Out 6-9 Months [UPDATE], The Big Lead [dostęp 2016-03-30].
  8. ↑ Latest Backstage Update on Randy Orton's Injury Status and WWE Return Timeline, Wrestlezone [dostęp 2016-03-30] (ang.).
  9. ↑ Fox Sports, Sting retiring from wrestling due to neck injury, TMZ reports, FOX Sports [dostęp 2016-03-30].
  10. ↑ Danny Webster, Updates on WWE Diva Nikki Bella's Injury, Bleacher Report [dostęp 2016-03-30].
  11. ↑ Big Backstage Update on Exactly How Severe Tyson Kidd's Injury Was, Wrestlezone [dostęp 2016-03-30] (ang.).
  12. ↑ Daniel Bryan Retires From WWE Due To Injuries, Forbes [dostęp 2016-03-30].
  13. ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. W: HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
  14. ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].
  15. ↑ Seth Rollins suffers knee injury, new WWE World Heavyweight Champion to be crowned at Survivor Series. WWE, 2016-04-27. [dostęp 2015-11-05].
  16. ↑ Roman Reigns def. Dean Ambrose in the WWE World Heavyweight Championship Tournament Final Match; Sheamus cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion. WWE, 2015-11-22. [dostęp 2015-11-22].
  17. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results - 12/14/15 (New WWE Champion). W: wrestleview.com [on-line]. [dostęp 2015-12-14].
  18. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results - 1/4/16 (Reigns vs. Sheamus). W: wrestleview.com [on-line]. [dostęp 2016-01-04].
  19. ↑ James Caldwell: 1/24 WWE Royal Rumble PPV Results – CALDWELL’S Complete Live PPV Report. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-01-24].
  20. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results - 1/25/16 (The Rock, Fastlane main event). W: wrestleview.com [on-line]. [dostęp 2016-01-25].
  21. ↑ a b James Caldwell: 2/21 WWE Fast Lane Results – CALDWELL’S Complete Live PPV Report. Pro Wrestling Torch, 2016-02-21. [dostęp 2016-02-21].
  22. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results - 2/22/16 (Shane McMahon returns). W: wrestleview.com [on-line]. [dostęp 2016-02-22].
  23. ↑ a b Shane McMahon returns to WWE: Raw, February 22, 2016, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  24. ↑ Shane McMahon to battle The Undertaker inside Hell in a Cell, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  25. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results - 2/29/16 (Undertaker confronts Vince). W: wrestleview.com [on-line]. [dostęp 2016-02-29].
  26. ↑ The Undertaker issues a chilling warning to Mr. McMahon: Raw, February 29, 2016, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  27. ↑ Shane McMahon fights back against The Undertaker: Raw, March 14, 2016, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  28. ↑ Why WrestleMania 32 could be The Undertaker's last, wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  29. ↑ a b Lunatic Fringe meets Beast in Street Fight, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  30. ↑ Revolutionaries tangle in Divas Title Triple Threat Match, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  31. ↑ Andre Memorial Battle Royal returns, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  32. ↑ a b c d Jimmy & Jey Uso to face The Dudleys, wwe.com [dostęp 2016-03-15].
  33. ↑ a b c d The New Day accept The League's WrestleMania challenge, wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  34. ↑ a b c Can Kalisto topple The Big Guy at WrestleMania?, wwe.com [dostęp 2016-03-16].
  35. ↑ a b Babby Melok: Intercontinental Champion Kevin Owens vs. Sami Zayn vs. Dolph Ziggler vs. Zack Ryder vs. Sin Cara vs. The Miz vs. Stardust. WWE, 2016-03-21. [dostęp 2016-03-22].
  36. ↑ a b c Jericho agrees to battle Styles at WrestleMania, wwe.com [dostęp 2016-03-29].
  37. ↑ Team 'Y2AJ' is born, wwe.com [dostęp 2016-03-29].
  38. ↑ Chris Jericho & AJ Styles vs. The New Day: Raw, February 29, 2016, wwe.com [dostęp 2016-03-29].
  39. ↑ WWE sets all-time attendance record. WWE, 2016-04-03. [dostęp 2016-04-04].
  40. ↑ Dave Meltzer: April 11, 2016 Wrestling Observer Newsletter. W: f4wonline.com [on-line]. Wrestling Observer. [dostęp 2016-04-07]. Cytat: The attendance as would be normally announced for an event was 93,730 people, breaking the WWE’s all-time total attendance (paid plus comps) record of 79,127 set at the 1992 SummerSlam show at Wembley Stadium, which barely beat out the 1987 WrestleMania III show which did more than 78,000. The actual number in the building was 97,769.
  41. ↑ WWE WrestleMania 32 LIVE Results, reaction and all the action as it happens at the AT&T Stadium - Mirror Online, mirror.co.uk [dostęp 2017-11-20].
  42. ↑ WWE WrestleMania 32: Reactions & Review, heavy.com [dostęp 2017-11-20] (ang.).
  43. ↑ http://www.cbssports.com/general/eye-on-sports/25539896/wwe-wrestlemania-32-results-live-blog-with-updates-highlights-reactions
  44. ↑ Kyle Johnson: All Hail: Baron Corbin's rise to WrestleMania glory. W: Wrestling Observer [on-line]. [dostęp 2016-04-08].
  45. ↑ Ravi Sinha: IGN India examines how Wrestlemania 32 stacked up against NXT Takeover. IGN India. [dostęp 2016-04-08].
  46. ↑ Nick Schwartz: Shinsuke Nakamura delivered the best match of WrestleMania weekend. W: Foxsports.com [on-line]. [dostęp 2016-04-08].
  47. ↑ Troy L. Smith: WrestleMania 32 proves Zack Ryder (or anyone) is better than Roman Reigns. cleveland.com, 2016-04-03. [dostęp 2016-04-04].
  48. ↑ Paul Tamburro: WWrestleMania 32 Review: Not Even Logic Can Stop the Roman Reigns Era. CraveOnline, 2016-04-04. [dostęp 2016-04-04].
  49. ↑ 4/3 WrestleMania 32 PPV Results - CALDWELL'S Complete Live Report on Main PPV -, pwtorch.com, 4 kwietnia 2016 [dostęp 2016-04-28] (ang.).
  50. ↑ Nolan Howell: WrestleMania 32: The Live Report. W: canoe.ca [on-line]. [dostęp 2016-04-04].
  51. ↑ Dave Scherer: My response to people that don't understand why some people are critical of Wrestlemania. W: PWInsider.com [on-line]. 2016-04-04. [dostęp 2016-04-05].
  52. ↑ Scott Keith: WWE WrestleMania 32: Results and review. Sporting News, 2016-04-03. [dostęp 2016-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-06)].
  53. ↑ WWE RAW Results - 4/4/16 (Live in Dallas, Styles becomes No. 1 contender, NXT stars debut, WrestleMania fallout), Wrestleview.com, 4 kwietnia 2016 [dostęp 2016-04-28] (ang.).
  54. ↑ Marc Middleton: WrestleMania 32 Match Moved From The Pre-show To The Main Card, Updated Card For Sunday. wrestlinginc.com, 2016-03-30. [dostęp 2016-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-02)].
  55. ↑ a b c Marc Middleton: Third WrestleMania 32 Pre-show Match Revealed, More On Thursday's SmackDown, Warrior Award Video. wrestlinginc.com, 2016-03-28. [dostęp 2016-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].
  56. ↑ Marc Middleton: New Match Announced For WWE WrestleMania 32. 2016-03-28. [dostęp 2016-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].
  57. ↑ Jeff Laboon: Dean Ambrose vs. Brock Lesnar - No Holds Barred Match. WWE. [dostęp 2016-04-22].
  58. ↑ John Clapp: Divas Champion Charlotte vs. Becky Lynch vs. Sasha Banks (Triple Threat Match). WWE. [dostęp 2016-03-04].
  59. ↑ Jeff Laboon: The Undertaker vs. Shane McMahon - Hell in a Cell Match. WWE. [dostęp 2016-02-22].
  60. ↑ John Clapp: The 3rd annual Andre the Giant Memorial Battle Royal. WWE, 14-03-2016. [dostęp 2016-03-15].
  61. ↑ Anthony Benigno: WWE World Heavyweight Champion Triple H vs. Roman Reigns. WWE. [dostęp 2016-02-21].

Linki zewnętrzne

2015 ← Gale WWE Network 2016 → 2017
WWE
WWE NXT
Gale pay-per-view i WWE Network federacji WWE
Obecne
Dawne

Media użyte na tej stronie

Roman Reigns April 2014.jpg
Autor: Megan Elice Meadows, Licencja: CC BY-SA 2.0
Roman Reigns at the post-WrestleMania SmackDown tapings on 8 April 2014 in Lafayette.
Shaquille O'Neal Free Throw.jpg
Autor: Keith Allison from Baltimore, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
Shaquille O'Neal preparing to shoot a free throw
Erick Rowan WWE Axxess 2014.jpg
Autor: Miguel Discart, Licencja: CC BY 2.0
Erick Rowan greets wrestling fans at WWE Axxess 2014. Originally taken 4/4/14.