Wrona antylska

Wrona antylska
	Corvus leucognaphalus
	Daudin, 1800
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	krukowate
Rodzaj	Corvus
Gatunek	wrona antylska
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Zasięg występowania

Wrona antylska^[3] (Corvus leucognaphalus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący wyspę Haiti. Jest narażony na wyginięcie.

Systematyka

Jest to gatunek monotypowy^[4]. Dwa inne gatunki karaibskich krukowatych, wrona kubańska (Corvus nasicus) i wrona jamajska (Corvus jamaicensis) wydają się być z nią bardzo blisko spokrewnione, gdyż dzielą z nią parę kluczowych cech morfologicznych. Czwarty gatunek tego regionu, wrona palmowa (Corvus palmarum), jest prawdopodobnie późniejszym przybyszem (przynajmniej w skali ewolucyjnej), i wykazuje podobieństwo do wrony rybożernej (C. ossifragus) z Ameryki Północnej i do dwóch z meksykańskich krukowatych.

Występowanie

To leśna wrona obecnie występująca endemicznie na wyspie Haiti na Morzu Karaibskim, na której położone są dwa państwa: Haiti i Dominikana. Wrona antylska występowała również na Portoryko, choć obecnie na tej wyspie jest uznana za gatunek wymarły (ostatnie stwierdzenie miało miejsce w 1977 roku^[2]). Uznaje się, że powodem wymarcia były polowania i wycinka lasów.

Zasiedla zarówno niziny, jak i górskie lasy i w przeciwieństwie do wrony kubańskiej nie wydaje się żerować na terenach wykarczowanych pod uprawy. Często lata wysoko nad koronami drzew i unosi się, wykorzystując termalne konwekcyjne prądy powietrza, inaczej niż blisko spokrewniona wrona palmowa, która szybuje tylko wyjątkowo.

Morfologia

Największy z czterech karaibskich gatunków krukowatych – mierzy 42–46 cm^[5]. To krępy ptak. Ogólnie czarne upierzenie z niebieskawo-fioletowym połyskiem w dobrym naświetleniu. Czarny dziób jest długi i głęboki, a na końcu zakrzywia się nieznacznie w dół, sprawiając u ptaka wrażenie dużej głowy. Szczeciniaste pióra nosowe nie pokrywają całkowicie nozdrzy w przeciwieństwie do większości przedstawicieli tego rodzaju. Za oczami widać plamy ciemnoszarej gołej skóry, a u podstawy dolnej szczęki nieopierzony pasek tej samej barwy. Tęczówka jest charakterystyczna – rudawo-brunatnożółta, a nogi i stopy są czarne.

Pożywienie

Dieta jest typowa dla większości leśnych wron. Zawiera duże ilości owoców, ale również trochę bezkręgowców, które są zbierane zwłaszcza w czasie karmienia młodych. Ślady po małych bezkręgowych ofiarach były znajdowane również w żołądkach zebranych okazów, w tym małe, rodzime dla regionu, ropuchy i pisklęta. Jest prawie pewne, że jeśli napotka ptasie jaja również je zabierze.

Okres lęgowy

Gniazda są zawsze stawiane osobno i lokowane na wysokich drzewach, choć gnieździć mogą się też na mniejszych.

Głos

Odgłos wrony antylskiej jest dość niezwykły i posiada serie dźwięków bulgoczącej wody, skrzeczenia i szczebiotania przemieszanego z przyjemnymi i szorstkimi nutami, włączając w to krakanie podobne do kruka (Corvus corax).

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wronę antylską za gatunek narażony (VU – Vulnerable) nieprzerwanie od 1994 roku. Liczebność populacji szacuje się na 1500–7000 dorosłych osobników. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy^[2].

Przypisy

↑ Corvus leucognaphalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Corvus leucognaphalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and jays (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-10-05].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
↑ Marzluff, J.: White-necked Crow (Corvus leucognaphalus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-19].

Linki zewnętrzne

Species factsheet: Corvus leucognaphalus. BirdLife International. [dostęp 2020-04-19]. (ang.).
Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Corvus leucognaphalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[iucn-2] Corvus leucognaphalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).

[mk-3] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and jays (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-10-05].

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-10-05]. (ang.).

[hbwa-5] Marzluff, J.: White-necked Crow (Corvus leucognaphalus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-19].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne