Wrona jednobarwna
| Corvus unicolor[1] | |||
| (Rothschild i Hartert, 1900) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | Corvus | ||
| Gatunek | wrona jednobarwna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Wrona jednobarwna (Corvus unicolor) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Jest krytycznie zagrożona wyginięciem[3]. Zamieszkuje wyspę Peleng[4].
Systematyka
Opis gatunku po raz pierwszy pojawił się w XI wydaniu kwartalnika Bulletin of the British Ornithologists’ Club po odkryciu przez Waltera Rothschilda i Ernsta Harterta. Wówczas klasyfikowano go jako Gazzola unicolor. W publikacji wskazano na jego podobieństwo do wrony białoszyjej (pierwotnie pod nazwą naukową Gazzola typica) pod względem budowy i wielkości ciała. Różnice między taksonami to odmienna barwa podstaw czarnych piór (w przypadku wrony białoszyjej mają kolor biały, u wrony jednobarwnej szary) oraz fakt, że u wrony jednobarwnej upierzenie jest w całości czarne[5][2].
Etymologia nazwy naukowej: nazwa rodzajowa i epitet gatunkowy wywodzą się z łaciny (corvus – kruk, unicolor, unicoloris – jednobarwny, jednolity, jednakowy)[6]
Charakterystyka
Wymiary ciała
Podawana masa ciała wrony jednobarwnej to ok. 175 g[2].
Poniższe dane pochodzą z pomiarów dokonanych na dwóch osobnikach, których płci nie określono.
- całe ciało: 39 cm
- skrzydło: 21 cm i 21,3 cm
- ogon: 10,5 cm i 11,1 cm
- skok: 4,1 cm i 4,4 cm
- dziób: 4,6 cm[7]
Wygląd zewnętrzny
Dziób średniej długości, lekko zakrzywiony, o czarnej barwie i mocnej budowie. Ogon o płaskiej, prawie kwadratowej końcówce, średniej długości. Upierzenie czarne, na grzbiecie i szyi może mieć brązowy połysk mniej widoczny u młodych osobników. Szyja, lotki pierwszorzędowe i spodnia część ciała ciemnopopielate. Nogi czarne. Tęczówki o jasnej barwie. Gdy skrzydła są złożone, wystają około 1–2 cm ponad końcówkę ogona[3][2][8].
Tryb życia i zachowanie
Według udokumentowanych przypadków spotkania wrony jednobarwnej, przedstawiciele tego gatunku występują na wysokościach do 900 m n.p.m., przede wszystkim na obszarach lesistych położonych blisko pól uprawnych. Wrona jednobarwna buduje gniazda na gałęziach drzew rodzajów takich, jak Palaquium, Calophyllum i Canarium oraz Lithocarpus. Gniazdo to platforma z zagłębieniem składająca się z luźno rozrzuconych suchych gałązek różnej grubości (najbardziej cienkie z nich są wykorzystywane do wyłożenia gniazda od środka). W znalezionych gniazdach widziano do 3 jaj. Zaobserwowano, że młode wrony jednobarwne w trakcie pierzenia są karmione przez rodziców stawonogami[3], a dorosłe osobniki spożywają m.in. termity[2].
Głos
Wrona jednobarwna w grupach wydaje przez około 2–3 sekundy trzeszczący dźwięk kruik, kruik, kruik, kruik składający się zazwyczaj z trzech do czterech nut. Czasem po tym odgłosie następuje gwizd o tonacji opadająco-wznoszącej, który również trwa 2–3 sekundy. W locie może rozbrzmiewać krótsze, trwające 0,8–1,5 sekundy kriuuk... kriuuk z gwiżdżącym brzmieniem[3][2].
Status, zagrożenie i ochrona
Gatunek od roku 2005 niezmiennie klasyfikowany przy każdej aktualizacji danych (ostatnia z roku 2017) jako krytycznie zagrożony przez Czerwoną Księgę Gatunków Zagrożonych. Szacuje się, że liczba żyjących osobników dorosłych mieści się w przedziale 50–249 sztuk. Obserwowany jest stały trend spadkowy w rozwoju populacji wrony jednobarwnej. Na zmniejszenie liczebności gatunku miała wpływ najprawdopodobniej m.in. intensywna wycinka lasów w przeszłości oraz rozwój przemysłu wydobywczego i rolnictwa na terytoriach zamieszkiwanych przez wronę jednobarwną[3]. Ze względu na brak udokumentowanych przypadków spotkania wrony jednobarwnej od momentu jej opisania dla nauki, część badaczy uznawała ten gatunek za wymarły, jednak w 2007 roku indonezyjscy biolodzy dokonali ponownego odkrycia wrony jednobarwnej[9][10].
Przypisy
- ↑ Corvus unicolor, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c d e f Madge, S. & de Juana, E.: Banggai Crow (Corvus unicolor). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ a b c d e f Corvus unicolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Corvus unicolor (Banggai Crow) – Avibase, avibase.bsc-eoc.org [dostęp 2018-08-31].
- ↑ British Ornithologists’ Club, bez tytułu, „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”, 11 (75), 1900, s. 29–30 [dostęp 2020-05-10] (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ Steve Madge, Crows and Jays, A&C Black, 30 sierpnia 2010, ISBN 978-1-4081-3527-3 [dostęp 2018-09-01] (ang.).
- ↑ Mochamad Indrawan i inni, Rediscovery of the critically endangered Banggai Crow Corvus unicolor on Peleng Island, Indonesia, Part 1: Ecology, „Bulletin of the British Ornithologists' Club”, 130 (3), 2010 [dostęp 2020-05-10] (ang.).
- ↑ Rare Crow, Thought Extinct, Is Rediscovered, „Live Science” [dostęp 2018-09-15].
- ↑ Fahry Nur Mallo i inni, Rediscovery of the critically endangered Banggai Crow Corvus unicolor on Peleng Island, Indonesia, Part 2: Taxonomy, „Bulletin of the British Ornithologists' Club”, 130 (3), 2010 [dostęp 2020-05-10].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania audio i krótki film. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-05-10]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Jo Ibo Lausala, Licencja: CC BY 4.0
Banggai Crow (Corvus unicolor)