Wroniawy (województwo wielkopolskie)

Wroniawy
— wieś —
Szkoła podstawowa we Wroniawach
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	wolsztyński
Gmina	Wolsztyn
Liczba ludności (2014)	1258[1]
Strefa numeracyjna	68
Kod pocztowy	64-200
Tablice rejestracyjne	PWL
SIMC	0916680
Położenie na mapie gminy Wolsztyn Wroniawy
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wroniawy
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Wroniawy
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego Wroniawy
52°03′34″N 16°09′19″E/52,059444 16,155278
Strona internetowa

Wroniawy – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.

Historia

Wieś istnieje co najmniej od XIV wieku. W 1314 roku dokumenty łacińskie notują niejakiego Buckfalusa z Wronowa^[2].

W 1580 miejscowość liczyła 6 łanów powierzchni, z czego sołtys posiadał 2,2 łana. Mieszkało w niej także 2 zagrodników oraz 2 komorników^[2]. Wieś położona była wówczas w powiecie kościańskim województwa poznańskiego^[3].

W XVIII wieku dobra wroniawskie leżały w Rzeczypospolitej Obojga Narodów i należały do rodu Gajewskich z Wolsztyna, którzy zakupili je w 1793 roku^[2]. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Wroniawy należała do wsi większych w ówczesnym powiecie babimojskim rejencji poznańskiej^[4].

W początku XIX wieku Antonina z Gajewskich (1790–1866) wniosła majątek ten jako swoje wiano wychodząc za mąż za Stanisława Platera polskiego historyka, geografa, tłumacza, pioniera polskiej i światowej statystyki, kartografa oraz encyklopedystę. Wroniawy należały wówczas do wolsztyńskiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowiły siedzibę majątku Wroniawy, który należał do Antoniny Platerowej z domu Gajewskiej^[4][5].

Według spisu urzędowego z 1837 roku Wroniawy liczyły 535 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 29 dymów (domostw)^[4].

W XIX-wiecznym Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego miejscowość wymieniona jest jako wieś leżąca w powiecie babimojskim. Dzieliła się na dwie części wiejską oraz dworską. Według słownika pod koniec XIX wieku część wiejska liczyła 68 domów, w których mieszkało 533 mieszkańców z czego 519 katolików i liczyła 330 hektarów powierzchni. Część dworska miała 20 domów z 287 mieszkańcami z czego 279 wyznania katolickiego. Miejscowość wraz z polami zajmowała 2118 hektarów i przynosiła dochód w wysokości 11 573 marek. We wsi znajdowała się miejscowa szkoła katolicka oraz gorzelnia o napędzie parowym. Słownik notuje nazwy części wsi oraz pól: Glinki, Pastewnik, Przewóz,Piaski, Góry, a także wzgórza Winnica i Białe Góry^[2].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.

We Wroniawach znajduje się kościół pw. Miłosierdzia Bożego (działa od 1988 roku, poświęcony w 2010)^[6], dom wczasowy, biblioteka oraz szkoła podstawowa.

Zobacz też

• Wroniawy

Przypisy

Bibliografia

• Bolesław Olszewicz: „Materiały do słownika kartografów i geodetów polskich: archiwalia z dawnej Pracowni Historii Geografii i Kartografii Bolesława Olszewicza”, hasło „Plater Stanisław”. Warszawa: Retro-Art, 1999, s. 163. ISBN 978-83-908973-8-7.

Linki zewnętrzne

• Wroniawy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 51 .