Wrostek (językoznawstwo)

Wrostek, śródrostek (rzad.), infiks (łac. infixus od in „w” i fixus „umocowany”)[a] – każdy morfem umiejscowiony wewnątrz rdzenia wyrazu (podstawy słowotwórczej)[1].

Wrostki (infiksy) wraz z przedrostkami (prefiksami) i przyrostkami (sufiksami) są zrostkami (afiksami), czyli morfemami słowotwórczymi odpowiadającymi za tworzenie wyrazów pochodnych.

Przykłady

  • W języku praindoeuropejskim istniał wrostek -n- (z postaciami obocznymi -ne-, -no-). Jego ślady to na przykład:
    • w łacinie: frango 'łamię' (fregi 'złamałem'), vinco 'zwyciężam' (vici 'zwyciężyłem')
    • w sanskrycie: yunájmi 'łączę' (1. osoba liczby pojedynczej czasu teraźniejszego) z rdzenia yuj- (wrostek -na- oznacza czynność teraźniejszą w klasie VII czasowników[2]).
  • W języku angielskim bloody, blooming i inne słowa nacechowane emocjonalnie[3] mogą być wstawiane jako wrostek, na przykład abso-bloomin'-lutely (z My Fair Lady).
  • W języku fińskim cechą liczby mnogiej (oprócz mianownika) jest wrostek -i-: talossa 'w domu', taloissa 'w domach'[4].

Zobacz też

Uwagi

  1. Wrostka (infiksu) nie należy mylić z międzyrostkiem (interfiksem).

Przypisy

  1. Milewski 1967 ↓, s. 87.
  2. Michael Coulson: Sanskrit Teach Yourself Books ISBN 0-340-05982-6, s. 294
  3. Michael Swan Practical English Usage Oxford University Press 2005
  4. The Finnish Teacher. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).

Bibliografia

  • Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.