Wskaźnik barwy
| Klasa | B−V | U−B | V−R | R−I | Tef (K) |
|---|---|---|---|---|---|
| O5V | −0,33 | −1,19 | −0,15 | −0,32 | 42 000 |
| B0V | −0,30 | −1,08 | −0,13 | −0,29 | 30 000 |
| A0V | −0,02 | −0,02 | 0,02 | −0,02 | 9 790 |
| F0V | 0,30 | 0,03 | 0,30 | 0,17 | 7 300 |
| G0V | 0,58 | 0,06 | 0,50 | 0,31 | 5 940 |
| K0V | 0,81 | 0,45 | 0,64 | 0,42 | 5 150 |
| M0V | 1,40 | 1,22 | 1,28 | 0,91 | 3 840 |
Wskaźnik barwy – różnica wyrażonych w wielkościach gwiazdowych jasności gwiazdy w dwu barwach.
Gwiazda emituje szerokie widmo promieniowania o natężeniu zależnym od długości fali, co powoduje, że jasność gwiazdy w różnych barwach jest różna. W systemie fotometrii trójbarwnej UBV określa się dwa wskaźniki barwy: ultrafioletowy – równy różnicy jasności w barwach nadfioletowej i niebieskiej (U-B), oraz niebieski – równy różnicy jasności w barwach niebieskiej i żółtej (B-V).
W systemach fotometrii wielobarwnej określa się odpowiednio więcej wskaźników. Wielkość wskaźnika barwy gwiazdy informuje o jej temperaturze, typie widmowym, a pośrednio o wieku oraz absorpcji międzygwiazdowej. Do określenia stopnia absorpcji międzygwiazdowej stosuje się wskaźnik E(B-V).
Przypisy
- ↑ Martin V Zombeck: Handbook of Space Astronomy and Astrophysics. Wyd. 2. Cambridge University Press, 1990. ISBN 0-521-34787-4.