Współdziałanie

Współdziałanie – uzgodnione ześrodkowanie wysiłków i działań różnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych co do zadań, czasu, miejsca, przestrzeni i ich taktyczno-operacyjnych możliwości w myśl ogólnego zamiaru osiągnięcia celu operacji czy walki.

Celem współdziałania jest takie wykorzystanie materialnych i moralnych możliwości poszczególnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych do zorganizowanego działania, aby w najkorzystniejszych warunkach, przy jak najmniejszych stratach własnych, załamać wolę walki nieprzyjaciela i narzucić swoją wolę.

Aktualnie w SZ RP termin „współdziałanie” wypierany jest terminem „synchronizacja działań”. Cele synchronizacji są zbliżone do celów współdziałania[1].

Typy współdziałania

Ze względu na cele, zasięg i strukturę organizacyjną rodzajów wojsk lub sił zbrojnych rozróżnia się[2]:

  • współdziałanie strategiczne
Zespół przedsięwzięć organizacyjno-wykonawczych, zmierzających do skoordynowania działań wojennych prowadzonych przez rodzaje sił zbrojnych i wojsk kilku związków operacyjnych na jednym lub kilku teatrach działań wojennych dla osiągnięcia celów strategicznych.
  • współdziałanie operacyjne
Prowadzenie uzgodnionych działań przez związki operacyjne oraz siły i środki rodzajów wojsk i sił zbrojnych dla jak najlepszego wykonania zadań oraz osiągnięcia celu operacji w wyznaczonym czasie i przy minimalnych stratach własnych. Osiąga się je w wyniku podziału wysiłków wojsk co do celu zadań i czasu ich wykonania siłami związków i oddziałów różnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych dla osiągnięcia celu operacji.
  • współdziałanie taktyczne
  • współdziałanie ogniowe
Prowadzenie skoordynowanego ognia przez różne środki walki i pododdziały dla wykonania wspólnego zadania bojowego. Realizuje się je przez podział celów między poszczególne środki ogniowe lub pododdziały rodzajów wojsk, określenie czasu i kolejności otwierania, prowadzenia i przenoszenia ognia oraz takie rozmieszczenie środków ogniowych, które zapewnia utrzymanie między nimi łączności ogniowej.

Zasady dotyczące organizacji współdziałania

Jeśli nie ustalono inaczej, obowiązują następujące zasady[3]:

  • dowódca działający na lewym skrzydle odpowiedzialny jest za organizację współdziałania z dowódcą tego samego szczebla działającym z jego prawej strony,
  • dowódca znajdujący z tyłu odpowiedzialny jest za organizację współdziałania z jednostką znajdującą się z przodu,
  • dowódca wspierany odpowiedzialny jest za organizację współdziałania z dowódcą wspierającym,
  • dowódca będący w rejonie działania odpowiada za organizację współdziałania z dowódcą wchodzącym lub przemieszczającym się w tym rejonie,
  • dowódca luzujący odpowiada za organizację współdziałania z dowódcą luzowanym.

Ponadto[4]:

  • dowódca ogólnowojskowy odpowiada jest za organizację współdziałania z dowódcami sił powietrznodesantowych, desantowo-szturmowych i lotnictwa wojsk lądowych,
  • dowódca wojskowy wchodzący w rejon działania odpowiada za organizację współdziałania z elementami układu pozamilitarnego,
  • dowódca desantowej grupy zadaniowej jest odpowiedzialny za prowadzenie działań w całej strefie działań desantowych, w tym również za organizację współdziałania z dowódcą sił desantowych, który odpowiada za prowadzenie działań na brzegu,
  • dowódca wojsk aeromobilnych odpowiedzialny jest za współdziałanie z elementami powietrznymi i naziemnymi oraz koordynację działań z elementami obrony powietrznej, kontroli przestrzeni powietrznej i wsparcia powietrznego,
  • w działaniach powietrznodesantowych dowódca ugrupowania lotniczego odpowiada za przeprowadzenie przelotu sił powietrznodesantowych, a dowódca działań powietrznodesantowych decyduje o rozpoczęciu zrzutu oraz odpowiada za dowodzenie wojskami powietrznodesantowymi w działaniach.

Przypisy

  1. ↑ Huzarski 1999 ↓, s. 114.
  2. ↑ Marian Laprus (red.) 1978 ↓, s. 496–497.
  3. ↑ Wołejszo (red.) 2013 ↓, s. 177.
  4. ↑ Wołejszo (red.) 2013 ↓, s. 178.

Bibliografia

  • Michał Huzarski: Zagadnienia taktyki wojsk lądowych. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 1999. ISBN 83-7174-326-2.
  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
  • Jarosław Wołejszo (red.): System dowodzenia. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2013. ISBN 978-83-7523-228-8.
  • Witold Lidwa: Współdziałanie w walce lądowej. Wydawnictwo Adam Marszałek. ISBN 83-7322-101-8.