Wtrzciniec zdzieblarzowaty

Wtrzciniec zdzieblarzowaty

Calameuta (Calameuta) filiformis
(Eversmann, 1847)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	błonkoskrzydłe
Podrząd	rośliniarki
Nadrodzina	ździeblarzowe
Rodzina	ździeblarzowate
Rodzaj	Calameuta
Podrodzaj	Calameuta
Gatunek	Wtrzciniec zdzieblarzowaty
Synonimy Cephus filiformis Eversmann, 1847 Calameuta amurensis Gussakovskij, 1935 Cephus analis Stephens, 1835 Cephus arundinis Giraud, 1963 Cephus elongatus Snellen van Vollenhoven, 1858 Cephus grombczewskii Jakovlev, 1892 Cephus grombtschewskii Konow Cephus infernalis Dovnar-Zapolskij, 1926 Cephus marginatus Kawall, 1864 Cephus quadricinctus Dahlbom, 1835

Wtrzciniec zdzieblarzowaty (Calameuta filiformis) – gatunek błonkówki z rodziny ździeblarzowatych.

Zasięg występowania

W Polsce występuje na terenie całego kraju^[1].

Budowa ciała

Osiąga 9-12 mm długości. Odwłok smukły, pokładełko położone w tej samej płaszczyźnie co końcowy fragment spodniej strony odwłoka oraz wystające niewiele poza jego ostatni tergit. Czułki nie rozszerzają się, trzeci segment nieco krótszy bądź równy długości czwartego. Pierwszy człon stopy tylnych odnóży krótszy niż człony od drugiego do czwartego łącznie^[1].

Ubarwienie ciała w większości czarne. Między czarnymi przedtarczką i tarczką śródplecza wąska, żółta przepaska. Żółte przepaski także na tergitach odwłoka - od czwartego do szóstego, a u samicy często również na trzecim i siódmym. Tylne golenie oraz czułki całkowicie czarne^[1].

Biologia i ekologia

Występuje na nieużytkach, trzcinowiskach, łąkach, polanach i skrajach lasów. Spotykany od maja do lipca. Larwy minują liście głownie trzcinnika piaskowego, rajgrasu wyniosłego i trzciny pospolitej. Imago żywią się pyłkiem, nektarem i spadzią^[1].

Przypisy