Wulkan (film 2011)

Wulkan

Eldfjall

Gatunek	dramat[1]
Rok produkcji	2011
Data premiery	13 maja 2011[2]
Kraj produkcji	Islandia Dania
Język	islandzki
Reżyseria	Rúnar Rúnarsson
Scenariusz	Rúnar Rúnarsson
Muzyka	Kjartan Sveinsson
Zdjęcia	Sophia Olsson
Wytwórnia	Fine & Mellow Productions, Zik Zak Kvikmyndir

Wulkan (isl. Eldfjall) – islandzko-duński dramat filmowy z 2011 roku w reżyserii Rúnara Rúnarssona. Film był nominowany do nagrody Edda w 14 kategoriach i zdobył łącznie pięć statuetek^[1].

Zarys fabuły

Film przedstawia problematykę eutanazji. Głównym bohaterem filmu jest Hannes, odchodzący na emeryturę po 37 latach pracy w szkole na stanowisku woźnego. Jest on przedstawiony jako człowiek zgorzkniały, który ciągle nie może pogodzić się z tym, że po wybuchu wulkanu Eldfell i opuszczeniu wyspy musiał zmienić tryb swojego życia z rybackiego na mieszczański. Po udarze mózgu jego żony zmienia swoje surowe nastawienie wobec rodziny i nawiązuje z nią bliższe relacje. Zabiera żonę ze szpitala i wykonuje przy niej prace pielęgniarskie, w końcu uśmierca ją, nie potrafiąc złagodzić jej cierpień^[3].

Problem konfliktu pokoleń

Tytułowy wulkan odnosi się nie tylko do wydarzeń sprzed kilkudziesięciu lat, ale również do introwertycznego charakteru głównego bohatera, którego stać na gorące uczucia. W szerszym ujęciu zamknięcie się na ciepłe relacje z rodziną interpretować można jako konsekwencje zerwania z tradycyjnym życiem i niechęć do nowoczesności. Z kolei pogodzenie się z nią i tworząca się więź Hannesa z wnukiem to zamknięcie uwypuklanego w islandzkiej kinematografii antagonizmu między bliską starszemu pokoleniu wsią i związanym z młodością nowoczesnym miastem. Sposób ukazania kolei losu jest odarty z poetyckości w kierunku eksponowania fizjologii starości i śmierci^[3].

Obsada

• Theódór Júliusson jako Hannes
• Margrét Helga Jóhannsdóttir jako Anna
• Auður Drauma Bachmann jako Tinna
• Þorsteinn Bachmann jako Ari
• Benedikt Erlingsson jako Pálmi
• Elma Lísa Gunnarsdóttir jako Telma
• Jóhann Sigurðarson jako Bragi
• Ágúst Örn B. Wigum jako Kári

Źródła:^[1][2]

Przypisy