Wuxue Zuyuan

Wuxue Zuyuan 無學祖元
Data urodzenia

1226

Data i miejsce śmierci

22 września 1286
Engaku-ji?

Szkoła

linji

Linia przekazu
Dharmy zen

Po’an Zuxian

Nauczyciel

Wuzhun Shifan

Następca

Kōhō Kennichi

Zakon

chan

Wuxue Zuyuan (chiń. 無學祖元, pinyin Wúxué Zǔyuán; jap. Mugaku Sogen; kor. 무학조원 Muhak Chowon; wiet. Vô Học Tổ Nguyên; ur. 1226, zm. 22 września 1286) – chiński mistrz chan szkoły linji, działający w Kamakurze. Znany także jako Bukko Kokushi (仏光国師)

Życiorys

W wieku 13 lat został mnichem. Studiował i praktykował pod kierunkiem mistrza chan Wuzhuna Shifana (11771249) w klasztorze Wanshou(chan) si na górze Jing w prowincji Zhejiang.

Shifan przeznaczył dla swojego ucznia Koan Wu. Zuyuan był przekonany, że rozwiąże go w ciągu roku, jednak po sześciu latach praktyki dalej znajdował się w punkcie wyjścia. Pewnego dnia, jak napisał: „'Wu’ stał się nierozdzielnie związany ze mną, tak że nie mogłem oderwać się od niego nawet w czasie snu. Ten cały wszechświat wydawał się być niczym innym jak tylko samym 'wu'”. Shifan zauważył problem ucznia i doradził mu odłożyć „wu” na jakiś czas i praktykować wyłącznie zhiguan dazuo (tylko medytacja na siedząco). Jednak Zuyuan był tak ogarnięty przez „wu”, iż nie był w stanie tylko medytować. Po pół roku takiej praktyki usłyszał uderzenie w drewnianą tablicę i osiągnął oświecenie[1].

W jakiś czas potem został opatem własnego klasztoru. W tym czasie wojska mongolskie kończyły swój podbój Chin i grupa jeźdźców dotarła do klasztoru Zuyuana. Zamierzali zabić wszystkich mnichów, jednak spokojny Zuyuan poprosił dowódcę o zgodę na napisanie wiersza z okazji śmierci. Po uzyskaniu zgody napisał[1]:

W całym świecie nie ma dla mnie miejsca na odłożenie mojego kija
Podmiot i przedmiot są całkowicie puste! Jak cudownie!
Ten wielki miecz słynnego wojownika z przeszłości –
Jest taki jakby wiosenny wietrzyk został rozłupany przez świetlisty piorun.

Żołnierze byli pod takim wrażeniem jego spokoju, że nie zabiwszy nikogo odeszli z klasztoru.

Po śmierci w Japonii mistrza chan Lanxi Daolonga (12131278) Hōjō Tokimune wysyłał do Chin posłańców z misją znalezienia odpowiedniego nauczyciela chan, który mógłby zastąpić zmarłego mistrza. Ostatecznie wybór padł na wysokiej rangi mnicha z góry Tiantong[a] Zuyuana[2].

Wuxuan Zuyuan był szanowanym mistrzem, chociaż nie figurował wśród wiodących osobowości chińskiego chanu.

W czerwcu 1279 roku mistrz w towarzystwie swojego ucznia Jingtanga Jueyuana i japońskiego mnicha zen przybył do Kamakury. Miał wtedy 56 lat. Aby zademonstrować swoje całkowite zaufanie do mistrza, Tokimune natychmiast wyznaczył go na stanowisko opata Kenchō-ji[2].

Po fiasku drugiej inwazji mongolskiej na Japonię Tokimune wybudował klasztor Engaku, który został ukończony w 1282. Jego pierwszym opatem został Zuyuan.

Zmarł w cztery lata później – w roku 1286. Otrzymał pośmiertny tytuł Bukkō zenji – mistrz zen Światło Buddy. Jego linia przekazu stała się znana pod nazwą Bukkō-ha.

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.

Uwagi

  1. Pierwszy wybrany mistrz okazał się zbyt stary, aby sprostać trudom podróży do Japonii.

Przypisy

  1. a b Richard Bryan McDaniel. Zen Masters of Japan. s. 74.
  2. a b Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: History, Japan. s. 34.

Bibliografia

  • Richard Bryan McDaniel: Zen Masters of Japan. The Second Step East. Rutland, Vermont: Tuttle Publishing, 2013, s. 317. ISBN 978-4-8053-1272-8.
  • Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan''. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.

Media użyte na tej stronie