Wyścig Pokoju 1949

Wyścig Pokoju 1949

1948 1950
Data	1-9 maja 1949
Etapów	8
Dystans	1259 km
Czas zwycięzcy	36h 26’36’’ (34,684 km/h)
Zgłoszenia	101 kolarzy
Ukończyło wyścig	71 kolarzy
Podium
Pierwsze miejsce	Jan Veselý
Drugie miejsce	Maurice Herbulot
Trzecie miejsce	Charles Riegert
Pozostałe klasyfikacje
Drużynowa	Francja II

II edycja Wyścigu Pokoju, która odbyła się w dniach 1-9 maja 1949 r. Tym razem organizatorzy (redakcje gazet polskiej „Trybuny Ludu” i czechosłowackiego Rudého Práva oraz związki kolarskie z obu krajów) postanowili, że odbędzie się jeden wyścig na trasie Praga-Warszawa. W kolejnych latach wyścig miał na przemian rozpoczynać się w jednym z tych miast.
Ten amatorski wyścig kolarski liczył sobie 1259 km i podzielony był na 8 etapów. W klasyfikacji indywidualnej zwyciężył reprezentant Czechosłowacji Jan Veselý, a drużynowo zespół Francja II. Sędzią głównym wyścigu był Karel Tocl z Czechosłowacji.

Na starcie 2. Wyścigu Pokoju stanęło 18 ekip z 8 państw. Poza zespołami z państw tzw. demokracji ludowej pojawiły się drużyny wystawione przez robotnicze związki sportowe (FSGT z Francji i TUL z Finlandii). Regulamin głosił wprawdzie, że: „W wyścigu mogą brać udział zaproszeni kolarze krajów demokracji ludowej oraz robotniczych związków sportowych innych państwa posiadających licencję państwowych związków kolarskich należących do UCI, ważną na rok 1949”, ale zdecydowano się dopuścić zawodników FSGT, którzy takiej licencji nie posiadali. O ile rok wcześniej nie dopuszczono do startu Albańczyków^[1], to tym razem zrobiono odstępstwo od wyżej wspomnianej zasady^[2].

Lista startowa

Organizatorzy zadecydowali, że każdy kraj mogą reprezentować maksymalnie 3 drużyny w maksymalnie sześcioosobowych składach. W sumie wystartowało 101 kolarzy spośród których 71 dotarło do mety wyścigu. Drużyny uczestniczące w wyścigu to:

ALBANIA		FRANCJA II (FSGT)
Nido Kote	Ruzhdi Cerma	Elie Bathie	René Rigaut
Michel Cico	Piro Anghelli	Georges Benedetto	Maurice Herbulot
Sterjo Koco	Lacej Gani	Roger Ilitch	Michel Garcia
BUŁGARIA I		FRANCJA III (FSGT)
Jordan Konstantinow	Ilja Krestew	Raymond Bordel	Charles Darbois
Miłko Dimow	Slavi Nikołow	René Labois	Edouard Gougeon
Kelczo Dobrew	Stefan Iwanow	Jacques Nedellec
BUŁGARIA II		POLSKA I
Nikoła Nenow	Grigor Dobrew	Józef Kapiak	Wacław Wójcik
Todor Diszew	Cwetko Georgijew	Wacław Wrzesiński	Lucjan Pietraszewski
Iwan Dinew	Georgi Geszew	Marian Rzeźnicki	Roman Siemiński
BUŁGARIA III		POLSKA II
Angeł Mitow	Panajet Rajczew	Ryszard Kudert	Teofil Sałyga
Angeł Milew	Christo Christow	Robert Nowoczek	Wilhelm Weglenda
Borys Michajłow	Stojko Wojewodow	Henryk Czyż	Stefan Mich
CZECHOSŁOWACJA I		POLSKA III
Jan Veselý	Jiří Holubec	Władysław Wandor	Eugeniusz Targoński
Emanuel Krejčů	Milan Perič	Tadeusz Olszewski	Jerzy Liszkiewicz
Květoslav Bohdan	Vladimír Siegl	Władysław Motyka	Roman Bukowski
CZECHOSŁOWACJA II		RUMUNIA I
Antonín Doležalík	Lubomír Puklický	Marin Niculescu	Ervant Norhadian
Antonín Veverka	František Hanus	Gheorghe Negoescu	Luciano Horvatin
Karel Vaverka	Miroslav Jeník	Constantin Şandru	Nicolae Chicomban
CZECHOSŁOWACJA III		RUMUNIA II
Josef Pavlas	Ladislav Javořík	Traian Chicomban	Constantin Cihodaru
Jurij Ejem	Zdeněk Šrámek	Iulian Gociman	Ștefan Petrescu
Oldřich Mládek	Jaroslav Aubrecht
FINLANDIA (TUL)		WĘGRY I
Onni Niemi		Zoltan Tobias	László Papp
Tykö Pellinen		Károly Kovács	Mihály Mayer
Sulo Punkinen		János Ötvös	Gyula Sere
FRANCJA I (FSGT)		WĘGRY II
Antoine Tarrega	Eugène Garnier	Mihály Irhazi	Ferenc Gal
Charles Riegert	Jacques Evesque	Ede Kaiser	Géza Kertész
Fausty Donati	Henri Beaumont	Ferenc Jonas	László Vida

W porównaniu do 1. edycji wyścigu zabrakło kolarzy z Jugosławii, której reprezentanci zwyciężyli w klasyfikacjach indywidualnych obu wyścigów zaliczanych do tejże edycji.

Trasa wyścigu

Licząca 1259 km trasa została podzielona na 8. etapów. Pierwsze cztery etapy w całości przebiegały przez terytorium Czechosłowacji. Na V etapie z Ostrawy do Katowic kolarze przekroczyli granicę czechosłowacko-polską. Kolejne trzy etapy przebiegały przez terytorium Polski. Najdłuższym etapem był, liczący 212 km, etap VII z Wrocławia do Łodzi. Najkrótszy etap miał długość 111 km z Gottwaldova^[3] do Ostrawy.

Przebieg wyścigu

Przed startem wyścigu za faworytów do zwycięstwa w klasyfikacji indywidualnej uważano kolarzy z Francji. Drużynowo faworytami byli Polacy, gdyż w pierwszym zespole zebrano najlepszych kolarzy z zespołów, które zwyciężyły w klasyfikacjach drużynowych w 1. edycji wyścigu.

Jak się później okazało przewidywania te były tylko częściowo zgodne z prawdą. Wyścig Pokoju w 1949 r. zdominował reprezentant Czehcosłowacji Jan Veselý, który odniósł pięć zwycięstw etapowych. Jego głównym rywalem był Francuz Eugene Garnier. Do VI etapu Francuz dotrzymywał kroku reprezentantowi Czechosłowacji, któremu dopiero na najdłuższym VII etapie z Wrocławia do Łodzi, udało się uzyskać przewagę piętnastu minut nad konkurentem. Ostatecznie na mecie wyścigu w Warszawie utrzymując przewagę blisko dwunastu minut nad innym Francuzem Maurice'em Herbulotem, a Eugene Garnier ukończył rywalizację na czwartym miejscu.

Klasyfikacja generalna wyścigu pokazuje, że silne zespoły wystawił francuski związek FSGT. W sumie czterech Francuzów z zespołów Francja I i Francja II zajęło miejsca od 2. do 5. W rywalizacji drużynowej od początku ton nadawały zespoły Czechosłowacji I i Francji II. Później do walki włączyły się zespoły Francji I i Polski I. Polacy dzięki doskonałej jeździe na ostatnim etapie wywalczyli drugie miejsce w klasyfikacji drużynowej wyścigu.

W 2. edycji Wyścigu Pokoju siła kolarzy w peletonie była bardzo różna. Różnica między 1. i 10. kolarzem wyścigu wynosiła niemal pół godziny. Ostatni sklasyfikowany kolarz Bułgar Borys Michajłow stracił do zwycięzcy ponad sześć i pół godziny. W rywalizacji drużynowej dwa najsłabsze zespoły Finlandii i Rumunii II straciły odpowiednio ponad dziewięć i ponad dziesięć godzin.

Wyniki

I etap, (1 maja 1949), Praga – Pardubice (143 km)

Pierwszy etap ujawnił układ sił w peletonie. Z bardzo dobrej strony pokazali się kolarze francuscy, których pięciu znalazło się w czołowej dziesiątce na mecie etapu. Jednak jego zwycięzcą został reprezentant Czechosłowacji Jan Veselý. W klasyfikacji drużynowej na czele znalazł się zespół Francji II a Polacy, którzy nie trafili z formą na początek wyścigu i dodatkowo mieli pecha (pięć defektów) stracili do zwycięzców niemal 15 minut.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	4:05,40
2.	Eugène Garnier	Francja I	+0,00
3.	Maurice Herbulot	Francja II	+0,00
4.	Elie Bathie	Francja II	+0,08
5.	Jiří Holubec	Czechosłowacja I	+3,46
6.	Emanuel Krejčů	Czechosłowacja I	+4,11
7.	Georges Benedetto	Francja II	+4,11
8.	René Rigaut	Francja II	+4,11
9.	Zoltan Tobias	Węgry I	+4,11
10.	Miroslav Jeník	Czechosłowacja II	+5,50

II etap, (2 maja 1949), Pardubice – Brno (137 km)

Drugi etap był podobny do pierwszego. Na metę pierwsza dotarła dwójka kolarzy: Jan Veselý z Czechosłowacji i podążający za nim jak cień Francuz Eugene Garnier. Ponownie zwyciężył Veselý i ponownie w pierwszej dziesiątce było pięciu Francuzów. Tym razem w pierwszej dziesiątce znalazł się jeden Polak Wacław Wójcik. Nie poprawiło to jednak sytuacji zespołu Polska I, którego strata do liderującej Francji II urosła do nieco ponad 24 minut, mimo że awansował na czwarte miejsce w klasyfikacji drużynowej.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	4:00,56
2.	Eugène Garnier	Francja I	+0,00
3.	Emanuel Krejčů	Czechosłowacja I	+1,36
4.	Elie Bathie	Francja II	+2,04
5.	Raymond Bordel	Francja III	+3,02
6.	Constantin Şandru	Rumunia I	+3,02
7.	Wacław Wójcik	Polska I	+3,02
8.	Maurice Herbulot	Francja II	+3,02
9.	Henri Beaumont	Francja I	+3,02
10.	Lubomír Puklický	Czechosłowacja II	+3,02

III etap, (3 maja 1949), Brno – Gottwaldov (140 km)

Trzeci etap był radośniejszy dla kibiców kolarstwa w Polsce. Jego zwycięzcą został Marian Rzeźnicki, który finiszował dziesięć sekund przed Francuzem Charles'em Rigertem. Lider wyścigu Jan Veselý tym razem przyjechał w głównej grupie ze stratą minuty i czternastu sekund do zwycięzcy. Drużynowo etap wygrali Polacy, których pięciu znalazło się w pierwszej dziesiątce, jednak ich strata do prowadzącej w klasyfikacji drużynowej Francji II zmniejszyła się o zaledwie 20 sekund i w dalszym ciągu wynosiła około 24 minut.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Marian Rzeźnicki	Polska I	4:25,22
2.	Charles Riegert	Francja I	+0,10
3.	Antonín Veverka	Czechosłowacja II	+0,20
4.	Maurice Herbulot	Francja II	+0,20
5.	Károly Kovács	Węgry I	+1,14
6.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	+1,14
7.	Wacław Wrzesiński	Polska I	+1,14
8.	Wacław Wójcik	Polska I	+1,14
9.	Teofil Sałyga	Polska II	+1,14
10.	Lucjan Pietraszewski	Polska I	+1,14

IV etap, (4 maja 1949), Gottwaldov – Ostrawa (111 km)

Na najkrótszym etapie 2. edycji Wyścigu Pokoju nie doszło do żadnych zmian w klasyfikacjach indywidualnej i drużynowej, gdyż na metę w Ostrawie przyjechała duża 28-osobowa grupa. Z niej najszybciej finiszował, potwierdzając swój prymat w klasyfikacji generalnej, reprezentant Czechosłowacji Jan Veselý, wyprzedzając Węgra Károly Kovácsa i zwycięzcę poprzedniego etapu Polaka Mariana Rzeźnickiego.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	3:35,26
2.	Károly Kovács	Węgry I	+0,00
3.	Marian Rzeźnicki	Polska I	+0,00
4.	Maurice Herbulot	Francja II	+0,00
5.	Marin Niculescu	Rumunia I	+0,00
6.	Lucjan Pietraszewski	Polska I	+0,00
7.	Teofil Sałyga	Polska II	+0,00
8.	Eugène Garnier	Francja I	+0,00

V etap, (6 maja 1949), Ostrawa – Katowice (147 km)

Piąty etap 2 edycji Wyścigu Pokoju, rozegrany po dniu przerwy, pokazał siłę kolarzy francuskich, którym tym razem udało się zgubić lidera wyścigu Jana Veselego z Czechosłowacji. Jednak niestety dla nich ich najwyżej sklasyfikowany kolarz (wicelider wyścigu) Eugene Garnier przyjechał tuż za Czechosłowakiem. Etapowe zwycięstwo odniósł Charles Riegert, który na metę dojechał razem ze swoim rodakiem Maurice'em Herbulotem. Kolejne dwa miejsca zajęli Polacy Henryk Czyż i Wacław Wójcik, którzy jako drużyna zaczęli odżywać po słabym początku wyścigu. Jednak w drużynowej klasyfikacji generalnej nadal przewodziła Francja II, a zespół Polski I zmniejszył straty do nieco ponad 20 minut.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Charles Riegert	Francja I	4:02,13
2.	Maurice Herbulot	Francja II	+0,00
3.	Henryk Czyż	Polska II	+0,15
4.	Wacław Wójcik	Polska I	+0,21
5.	Raymond Bordel	Francja III	+0,54
6.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	+1,15
7.	Eugène Garnier	Francja I	+1,16
8.	Emanuel Krejčů	Czechosłowacja I	+1,19
9.	Robert Nowoczek	Polska II	+1,21
10.	Constantin Şandru	Rumunia I	+1,23

VI etap, (7 maja 1949), Katowice – Wrocław (184 km)

Na 6 etapie powtarza się znowu schemat znany z kilku wcześniejszych etapów. Czwarte etapowe zwycięstwo odnosi Jan Veselý z Czechosłowacji a tuż za nim przyjeżdżają Francuzi, drugie miejsce zajmuje jego „cień” Eugene Garnier. Finiszują oni z minimalną przewagą nad kolejnymi kolarzami, którzy tworzą w sumie ponad 40-osobową grupę. W klasyfikacjach zarówno indywidualnej jak i drużynowej nie następują w związku z tym, żadne istotne zmiany.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	5:34,12
2.	Eugène Garnier	Francja I	+0,01
3.	Edouard Gougeon	Francja III	+0,02
4.	Károly Kovács	Węgry I	+0,02
5.	Lucjan Pietraszewski	Polska I	+0,02
6.	Jiří Holubec	Czechosłowacja I	+0,02
7.	Marin Niculescu	Rumunia I	+0,02
8.	Wilhelm Weglenda	Polska II	+0,02
9.	Wacław Wójcik	Polska I	+0,02
10.	Roman Siemiński	Polska I	+0,02
11.	Wacław Wrzesiński	Polska I	+0,02

VII etap, (8 maja 1949), Wrocław – Łódź (212 km)

Najdłuższy etap 2. edycji Wyścigu Pokoju był, jak się okazało, rozstrzygający dla ostatecznych wyników w klasyfikacji indywidualnej. Swoje wielkie zdolności i siłę pokazał lider, reprezentujący Czechosłowację Jan Veselý, któremu udało się zgubić Francuzów (zwłaszcza dotychczasowego wicelidera Eugena Garniera – stracił ponad 15 minut). Veselý wygrał ten etap po samotnej ucieczce (było to jego piąte zwycięstwo na siedem rozegranych do tej pory etapów). Drugiego na mecie Charlesa Riegerta wyprzedził o ponad trzy i pół minuty. Dobrze na tym etapie pojechała drużyna Polska I, która awansowała na drugie miejsce i zniwelowała przewagę zespołu Francja I z ponad dwudziestu do dziewięciu minut.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	5:29,58
2.	Charles Riegert	Francja I	+3,36
3.	Gheorghe Negoescu	Rumunia I	+3,59
4.	Lucjan Pietraszewski	Polska I	+4,10
5.	Wacław Wójcik	Polska I	+6,55
6.	Constantin Şandru	Rumunia I	+6,57
7.	Maurice Herbulot	Francja II	+10,35
8.	Elie Bathie	Francja II	+11,42
9.	Květoslav Bohdan	Czechosłowacja I	+14,32
10.	Edouard Gougeon	Francja III	+14,40

VIII etap, (9 maja 1949), Łódź – Warszawa (185 km)

Zwycięstwo w indywidualnej klasyfikacji zostało już rozstrzygnięte, walka jednak wciąż toczyła się o zwycięstwo w klasyfikacji drużynowej. Polacy nie chcieli się poddać i w związku z tym ostatni etap 2. edycji Wyścigu Pokoju nie był etapem „przyjaźni”. Na ulicach Piotrkowa Trybunalskiego, przez który prowadziła trasa wyścigu dwójce Polaków Teofilowi Sałydze i Lucjanowi Pietraszewskiemu udało się uciec Francuzom. Razem z nimi uciekli również reprezentanci Czechosłowacji František Hanus i Kvetoslav Bohdan. W pewnym momencie ta czwórka miała nawet siedem minut przewagi nad peletonem. Niestety dla Polaków tylko Pietraszewski był członkiem mającej szanse na zwycięstwo Polski I a Sałyga jechał w barwach Polski II. Ostatecznie w Warszawie zwyciężył Pietraszewski wygrywając minimalnie z Hanusem. Lider i zwycięzca wyścigu Jan Veselý przyjechał piąty ze stratą ponad czterech minut do Polaka. Tuż za nim linię mety minął jego „cień” Eugene Garnier. Ostatecznie w klasyfikacji drużynowej wygrała Francja II a drugie miejsce zajęła Polska I ze stratą, którą udało się zmniejszyć do trzech minut i 26 sekund.

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Lucjan Pietraszewski	Polska I	5:05,55
2.	František Hanus	Czechosłowacja II	+0,02
3.	Teofil Sałyga	Polska II	+0,41
4.	Květoslav Bohdan	Czechosłowacja I	+1,06
5.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	+4,25
6.	Eugène Garnier	Francja I	+4,25
7.	Marian Rzeźnicki	Polska I	+4,25
8.	Károly Kovács	Węgry I	+4,26
9.	Antonín Veverka	Czechosłowacja II	+4,27
10.	Jordan Konstantinow	Bułgaria I	+4,28

Etapy podsumowanie

Etap	Data	Start – meta	Długość (km)	Zwycięzca etapu	Czas Średnia prędkość	Lider	Lider drużynowy wyścigu
I etap	1 maja	Praga – Pardubice	143 km	Jan Veselý	4h 05'40" 34,9 km/h	Jan Veselý	Francja II
II etap	2 maja	Pardubice-Brno	137 km	Jan Veselý	4h 00'56" 34,1 km/h
III etap	3 maja	Brno-Gottwaldov	140 km	Marian Rzeźnicki	4h 25'22" 31,7 km/h
IV etap	4 maja	Gottwaldov-Ostrawa	111 km	Jan Veselý	3h 35'26" 30,9 km/h
V etap	6 maja	Ostrawa-Katowice	147 km	Charles Riegert	4h 02'13" 36,4 km/h
VI etap	7 maja	Katowice-Wrocław	184 km	Jan Veselý	5h 34'12" 33,0 km/h
VII etap	8 maja	Wrocław-Łódź	212 km	Jan Veselý	5h 29'58" 38,6 km/h
VIII etap	9 maja	Łódź-Warszawa	185 km	Lucjan Pietraszewski	5h 05'55" 36,3 km/h

Klasyfikacja indywidualna

Koszulka żółta

L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata	L.p.	Zawodnik	Drużyna	Czas/strata
1.	Jan Veselý	Czechosłowacja I	36:26,36	37.	Ede Kaiser	Węgry I	+1:13,49
2.	Maurice Herbulot	Francja II	+11,55	38.	Eugeniusz Targoński	Polska III	+1:16,27
3.	Charles Riegert	Francja I	+12,19	39.	František Hanus	Czechosłowacja II	+1:16,44
4.	Eugène Garnier	Francja I	+15,29	40.	Władysław Motyka	Polska III	+1:20,45
5.	Elie Bathie	Francja II	+15,59	41.	Ervant Norhadian	Rumunia I	+1:23,46
6.	Wacław Wójcik	Polska I	+16,12	42.	Géza Kertész	Węgry II	+1:25,14
7.	Lucjan Pietraszewski	Polska I	+25,06	43.	Antonín Veverka	Czechosłowacja II	+1:28,31
8.	Gyula Sere	Węgry I	+26,10	44.	Jacques Nedellec	Francja III	+1:29,26
9.	Teofil Sałyga	Polska II	+26,11	45.	Miłko Dimow	Bułgaria I	+1:30,19
10.	Lubomír Puklický	Czechosłowacja II	+29,18	46.	Antonín Doležalík	Czechosłowacja II	+1:41,04
11.	Georges Benedetto	Francja II	+30,41	47.	Oldřich Mládek	Czechosłowacja III	+1:44,14
12.	Jiří Holubec	Czechosłowacja I	+32,26	48.	László Vida	Węgry II	+1:45,22
13.	Jerzy Liszkiewicz	Polska III	+34,18	49.	Jordan Konstantinow	Bułgaria I	+1:45,48
14.	Marian Rzeźnicki	Polska I	+41,15	50.	Georgi Geszew	Bułgaria II	+1:52,13
15.	Constantin Şandru	Rumunia I	+41,34	51.	Tadeusz Olszewski	Polska III	+2:00,56
16.	Roman Siemiński	Polska I	+45,16	52.	Roman Bukowski	Polska III	+2:05,50
17.	Károly Kovács	Węgry I	+47,18	53.	Květoslav Bohdan	Czechosłowacja I	+2:06,41
18.	Piro Anghelli	Albania	+50,38	54.	Ryszard Kudert	Polska II	+2:11,59
19.	Marin Niculescu	Rumunia I	+50,54	55.	Cwetko Georgijew	Bułgaria II	+2:25,26
20.	Wacław Wrzesiński	Polska I	+52,14	56.	Nido Kote	Albania	+2:28,28
21.	Charles Darbois	Francja III	+53,38	57.	René Labois	Francja III	+2:51,51
22.	Robert Nowoczek	Polska II	+54,22	58.	Iulian Gociman	Rumunia II	+2:52,17
23.	Józef Kapiak	Polska I	+54,50	59.	Constantin Cihodaru	Rumunia II	+2:57,33
24.	Wilhelm Weglenda	Polska II	+54,56	60.	Ladislav Javořík	Czechosłowacja III	+2:59,15
25.	Henryk Czyż	Polska II	+59,00	61.	Mihály Mayer	Węgry I	+3:09,51
26.	Fausty Donati	Francja I	+59,06	62.	Onni Niemi	Finlandia	+3:41,02
27.	Ilja Krestew	Bułgaria I	+1:00,53	63.	Tykö Pellinen	Finlandia	+3:43,58
28.	Stefan Mich	Polska II	+1:01,40	64.	Christo Christow	Bułgaria III	+3:48,09
29.	Gheorghe Negoescu	Rumunia I	+1:02,01	65.	Sulo Punkinen	Finlandia	+3:51,24
30.	Edouard Gougeon	Francja III	+1:04,10	66.	Angeł Milew	Bułgaria III	+3:53,49
31.	Josef Pavlas	Czechosłowacja III	+1:06,02	67.	Panajet Rajczew	Bułgaria III	+3:56,28
32.	Traian Chicomban	Rumunia II	+1:06,41	68.	Iwan Dinew	Bułgaria II	+4:19,35
33.	Karel Vaverka	Czechosłowacja II	+1:07,21	69.	… Dobrew[4]	Bułgaria	+4:57,20
34.	Miroslav Jeník	Czechosłowacja II	+1:07,59	70.	Ștefan Petrescu	Rumunia II	+5:42,53
35.	Nicolae Chicomban	Rumunia I	+1:09,36	71.	Borys Michajłow	Bułgaria III	+6:42,03
36.	… Dobrew[4]	Bułgaria	+1:13,22

Klasyfikacja drużynowa

Na wynik składa się rzeczywista suma czasów – bez bonifikat – trzech pierwszych zawodników drużyny na każdym etapie.

L.p.	Drużyna	Czas/strata	L.p.	Drużyna	Czas/strata
1.	Francja II	110:13,31	10.	Bułgaria I	+1:56,46
2.	Polska I	+3,26	11.	Czechosłowacja III	+2:00,51
3.	Czechosłowacja I	+12,28	12.	Węgry I	+2:11,49
4.	Francja I	+13,46	13.	Węgry II	+3:16,46
5.	Polska II	+38,38	14.	Bułgaria II	+5:35,28
6.	Rumunia I	+42,32	15.	Bułgaria III	+6:33,42
7.	Czechosłowacja II	+1:24,55	16.	Finlandia	+9:22,41
8.	Francja III	+1:32,52	17.	Rumunia II	+10:39,06
9.	Polska III	+1:41,24		Albania	zdekompletowana

Przypisy

Bibliografia

• Tuszyński Bogdan, Wyścig Pokoju 1948-1988, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Wyd. I, Warszawa, 1989, s. 38-48, ISBN 83-217-2662-3
• 2. edycja. museociclismo.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-18)]. Wyścigu Pokoju w serwisie www.museociclismo.it
• 2. edycja Wyścigu Pokoju w serwisie cyclingarchives.com
• II Friedensfahrt 1949 Starterliste (Lista startowa 2. edycji Wyścigu Pokoju). [dostęp 2013-12-07]. (niem.).