Wyżni Kieżmarski Przechód

Wyżni Kieżmarski Przechód
Ilustracja
Wyżni Kieżmarski Przechód wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Kieżmarski Szczyt, Kieżmarska Czuba

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wyżni Kieżmarski Przechód”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wyżni Kieżmarski Przechód”
Ziemia49°11′56,1″N 20°13′20,7″E/49,198917 20,222417

Wyżni Kieżmarski Przechód[1], w części literatury tatrzańskiej Wyżni Kiezmarski Przechód[2] (słow. Kežmarská priehyba) – stosunkowo szeroka, płytka przełęcz w południowo-wschodniej grani Kieżmarskiego Szczytu opadającej na Huncowską Przełęcz. Na północnym zachodzie graniczy z kopułą szczytową Kieżmarskiego Szczytu, natomiast na południowym wschodzie z Kieżmarską Czubą. Siodło znajduje się w pobliżu tego ostatniego wzniesienia, mniej więcej w połowie odległości między Kieżmarskim Szczytem a Huncowską Przełęczą[2].

Północno-wschodnie stoki opadają z Wyżniego Kieżmarskiego Przechodu do Świstówki Huncowskiej (górnego piętra Doliny Huncowskiej), południowo-zachodnie – do Lejkowego Kotła w Dolinie Łomnickiej[3]. Zbocze spadające z przełęczy na północny wschód w górnej części ma charakter piarżysto-skalisty, niżej przekształca się w urwistą ścianę. Na stronę Doliny Łomnickiej opada z siodła głęboki, stromy żleb, także podcięty wysokim urwiskiem. Po lewej stronie ogranicza go Filar Grósza w południowej ścianie Kieżmarskiego Szczytu[2].

Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi z granią z Huncowskiej Przełęczy przez Niżni Kieżmarski Przechód. Inne drogi wiodą na Wyżni Kieżmarski Przechód od Wyżniej Kieżmarskiej Przełęczy i z sąsiednich dolin[2].

Pierwsze wejścia na przełęcz miały miejsce przy okazji pierwszych wizyt na Kieżmarskim Szczycie[2].

Przypisy

  1. ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 411. ISBN 83-01-13184-5.
  2. ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 114–115. ISBN 83-217-2203-2.
  3. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 125. ISBN 83-909352-2-8.
Południowo-wschodnia grań Kieżmarskiego Szczytu

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Łomnica a4 podpisana.jpg
Autor: Jerzy Opioła (zdjęcie), Krzysztof Dudzik (podpisy), Licencja: CC BY-SA 3.0
Masywy Łomnicy i Kieżmarskiego Szczytu
Mountain pass 12x12 ne.svg
oriented mountain pass symbol : n ne e se