Wyżnia Barania Ławka

Wyżnia Barania Ławka
Wyżnia Barania Ławka pomiędzy podpisanymi wierzchołkami Baranich Rogów i Wyżniego Baraniego Zwornika
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Wyżni Barani Zwornik, Baranie Rogi
Położenie na mapie Tatr Wyżnia Barania Ławka
49°12′07,9″N 20°11′49,0″E/49,202194 20,196944

Wyżnia Barania Ławka (słow. Barania priehyba) – przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w masywie Baranich Rogów. Jest pierwszym od góry siodłem w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika i oddziela od siebie wierzchołek Wyżniego Baraniego Zwornika w grani głównej na północnym zachodzie od niższego, północno-zachodniego wierzchołka Baranich Rogów na południowym wschodzie. Siodło jest położone tuż poniżej Wyżniego Baraniego Zwornika^[1].

Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Jej północno-wschodnie stoki opadają do Baraniej Kotliny – górnego piętra Doliny Dzikiej, natomiast południowo-zachodnie – do Doliny Pięciu Stawów Spiskich^[2]. Na obie strony grani z przełęczy opadają pokaźne żleby: Barani Żleb do Doliny Pięciu Stawów Spiskich i nienazwany żleb do Baraniej Kotliny^[3]. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na Wyżnią Baranią Ławkę Baranim Żlebem, inne prowadzą m.in. od Śnieżnej Przełęczy, od Baraniego Przechodu i z Doliny Dzikiej^[1].

Pierwsze wejścia:

• letnie – Józef Stolarczyk, Ambroży Reformat (Tomasz Trausyl), Wojciech Gąsienica Kościelny, Wojciech Ślimak, Szymon Tatar starszy i Jędrzej Wala starszy, przed 17 września 1867 r., przy przejściu granią,
• zimowe – Adam Karpiński i Konstanty Narkiewicz-Jodko, 5 kwietnia 1928 r.^[1]

Przypisy