Wyżnia Przełączka pod Ptakiem

Wyżnia Przełączka pod Ptakiem
Na prawo od Kopy nad Krzyżnem w centralnej części zdjęcia kolejno Ptak, Wyżnia Przełączka pod Ptakiem, Mała Buczynowa Turnia
Państwo	Polska
Wysokość	ok. 2125 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Mała Buczynowa Turnia, Ptak
Położenie na mapie Tatr Wyżnia Przełączka pod Ptakiem
49°13′40,4″N 20°02′41,9″E/49,227889 20,044972

Wyżnia Przełączka pod Ptakiem (niem. Kleine Buchentalscharte, Westliche Vogelscharte, słow. Malá bučinová štrbina, węg. Nyugati-Madár-csorba^[1]) – położona na wysokości ok. 2125 m przełęcz w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, w grupie Buczynowych Turni, pomiędzy Małą Buczynową Turnią a Ptakiem^[2].

Przełączka przez długi czas nie miała nazwy ani wśród miejscowych pasterzy, ani pierwszych turystów. W przewodniku W.H. Paryskiego pojawiła się pod nazwą Mała Buczynowa Przełączka i od tej polskiej nazwy pochodzą nazwy przełączki w języku słowackim, węgierskim i niemieckim^[3][4]. Władysław Cywiński w 18. tomie swojego szczegółowego przewodnika Tatry zwrócił uwagę na jej błędność. Nieprawidłowe jest zarówno podwójne zdrobnienie, jak i wiązanie tego obiektu z Dolinką Buczynową – przełączka nie znajduje się nad nią, lecz bezpośrednio nad Doliną Roztoki. Cywiński wprowadził więc nazwę Wyżnia Przełączka pod Ptakiem, wybraną spośród czterech propozycji po konsultacjach z ekspertami^[2].

W południowym kierunku opada z niej płytka i trawiasta depresja do jednej z odnóg Żlebu pod Krzyżnem, na północ, do Pańszczycy schodzi z niej stromy żleb przecięty trzema progami. Przełęcz jest łatwiej dostępna od strony Doliny Roztoki albo z grani. Dla turystów jest niedostępna (szlak Orlej Perci prowadzi zboczem, ok. 30 m poniżej przełęczy^[2]).

Widok na przełączkę ze Świstowej Czuby

Pierwsze odnotowane wejścia:

• latem – Roman Kordys, 5 lipca 1908 r.^[2],
• żlebem latem – Kazimierz Piotrowski, Mieczysław Świerz, 14 lipca 1920 r.,
• żlebem zimą – Jerzy Mitkiewicz, Stanisław Szpil, 22 kwietnia 1946 r.^[3]

Przypisy